Και μετά ήρθε και η περιπόθητη από την κυβέρνηση (της Ελλάδας ντε)  τροποποίηση του Συντάγματος (των Σκοπίων ντε) και η ρηματική διακοίνωση, που οι κυβερνώντες μας τα πέταξαν υπερήφανοι και ολόχαροι στα μούτρα εμάς των αντιφρονούντων (στη συμφωνία ντε) για να μας αποστομώσουν: Φάτε τώρα και το μεγαλύτερο υπέρ της συμφωνίας επιχείρημα (από τους Σκοπιανούς ντε) που θα είναι όλο δικό σας. (Δεν είναι αστείο, υπήρξε προ ημερών σχετική ανακοίνωση από το Μαξίμου, αν δεν κάνω λάθος).

Μόνο που οι πολύπλαγκτοι, δεν κάθισαν ούτε καν να διαβάσουν τα έγγραφα. Καθότι αν τα διάβαζαν θα διαπίστωναν (δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό άλλωστε) ότι αντίθετα, και τα δύο αυτά κείμενα όχι μόνον δεν υποστηρίζουν τους ψευδέστατους ισχυρισμούς τους, αλλά αποδεικνύουν τους βάσιμους φόβους αυτών που είναι κατά της συμφωνίας και μάλιστα κατά τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο.

Και τούτο, διότι όπως προκύπτει από τα δύο αυτά κείμενα, επιπλέον των γνωστών μέχρι τώρα αλυτρωτικών, από μέρους των Σκοπιανών, σφετερισμών, δηλαδή της Μακεδονικής ταυτότητας και της Μακεδονικής γλώσσας, έχουμε τώρα και επίσημα, από την τροποποίηση τους Συντάγματός τους απορρέοντα, και τον Μακεδονικό λαό.

Διότι το Σύνταγμά τους πλέον μιλάει για Μακεδονικό λαό κατ’ αντίστιξη με τον Αλβανικό λαό, με τον Βοσνιακό λαό, με τον Ρομά λαό, με τον Τούρκικο λαό, κ.λ.π., αναφερόμενο δηλαδή καθαρά σε όλες τις εθνότητες του γειτονικού κράτους.

Πράγμα που σημαίνει ότι τώρα, θα πρέπει και ο πιο καλοπροαίρετος να καταλάβει, ότι ο επιθετικός όρος Μακεδονικός στο ουσιαστικό λαός (όπως άλλωστε και στην ταυτότητα), έχει καθαρά εθνοτική σημασία και τίποτε άλλο. Εάν οι κ. Τσίπρας και Κοτζιάς ήθελαν να έχει τη σημασία της υπηκοότητας/ιθαγένειας, όπως εντελώς ψεύτικα αραδιάζουν εδώ και έναν χρόνο κοροϊδεύοντας ασύστολα τον κόσμο, τότε θα έπρεπε να απαιτήσουν ούτως ώστε ο επιθετικός προσδιορισμός να είναι Βορειομακεδονικός λαός και τίποτα άλλο.

Ο οποίος φυσικά θα περιελάμβανε όλες τις εθνότητες της χώρας τους κάτω από μία πραγματική υπηκοότητα/ιθαγένεια: τη Βορειομακεδονική. Και δεν θα δέχονταν αυτή την πρωτοφανή τεχνικώς και γελοία νομικώς κατασκευή: υπηκοότητα/ιθαγένεια του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας: Μακεδονική/πολίτη του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας.

Εάν συνεπώς ένας από τους λαούς που κατοικεί στο κράτος που βρίσκεται πάνω από τα βόρεια σύνορά μας λέγεται νέτα-σκέτα Μακεδονικός, ο λαός που κατοικεί κάτω-στην από εδώ μεριά των συνόρων μας, εμείς δηλαδή οι 2.500.000 Μακεδόνες, τι είμαστε και πώς πρέπει να λεγόμαστε;

Και περαιτέρω εάν εμείς που δεν είμαστε αναγνωρισμένος διεθνώς (όπως οι Σκοπιανοί πλέον) Μακεδονικός λαός, ούτε έχουμε την διεθνώς αναγνωρισμένη πλέον Μακεδονική ταυτότητα, ούτε και μιλάμε την αναγνωρισμένη πλέον διεθνώς Μακεδονική γλώσσα, μπορεί να μας πεί ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς αλλά και οι άλλοι γυρολόγοι-πρόθυμοι να ψηφίσουν τη συμφωνία, τι δουλειά έχουμε σε μια περιοχή που λέγεται Μακεδονία ή έστω (ακόμα χειρότερα) σε ένα μέρος της;

Κι ακόμα παραπέρα κι’ ακόμα χειρότερα: Άνθρωποι που ανήκουν στην ίδια εθνότητα με τους γείτονες, δηλαδή στην ίδια εθνότητα με τον αναγνωρισμένο διεθνώς πλέον Μακεδονικό λαό της Βόρειας Μακεδονίας, που έχουν τη διεθνώς αναγνωρισμένη πλέον Μακεδονική ταυτότητα και μιλούνε την αναγνωρισμένη πλέον διεθνώς Μακεδονική γλώσσα, και ίσως κατοικούν στη νότια Μακεδονία, τι είναι, πώς λέγονται και γιατί βρίσκονται εκεί;

Και εάν και στις δύο Μακεδονίες, και στη Βόρεια του Μακεδονικού λαού και στη νότια του Ελληνικού λαού, κατοικούν κάτοικοι που ανήκουν στη Μακεδονική εθνότητα (της Βόρειας Μακεδονίας), τότε μήπως αυτό που έχει γίνει είναι ότι οι Έλληνες κατέλαβαν τα εδάφη των Μακεδόνων αυτών (που θυμίζω ότι σύμφωνα με τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι και οι μόνοι Μακεδόνες, αφού οι κάτοικοι της ελληνικής Μακεδονίας είναι σκέτοι Έλληνες), και κατέχουν παράνομα εδάφη που ανήκουν σε άλλους;

Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Αντίθετα είναι μια πραγματικότητα που μπορεί να δούμε σε βάθος χρόνου μετά από την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, άσχετα εάν οι Τσίπρας και Κοτζιάς δεν είναι σε θέση να το δούν ή και εάν το έχουν δεί, το θυσιάζουν στην εργαλειοποίηση του Μακεδονικού, όπως είπαμε παραπάνω. Μήπως πριν κάποια μόλις χρόνια, θα περίμενε κανείς να δει τους Σκοπιανούς με αποκλειστικότητες στον Μακεδονικό λαό, στη Μακεδονική ταυτότητα και τη Μακεδονική γλώσσα;

Κι’ όμως ελέω Τσίπρα και Κοτζιά, 145 Συριζαίων βουλευτών και μερικών γυρολόγων, σε λίγες ημέρες θα γίνει κι αυτό. Για να μην πούμε ότι έχει γίνει κιόλας. Δουλέψαν σοβαρά οι άνθρωποι (οι Σκοπιανοί ντε) μερικές δεκαετίες και τα κατάφεραν, ενώ εμείς το είχαμε ρίξει στο ελαφρολαϊκό «τι να κάνουμε, δεν μας καταλαβαίνουν οι ξένοι» και στη δήθεν εξοικονόμηση δυνάμεων για το Ανατολικό μέτωπο (προσοχή στην πολλή δουλειά αδέρφια, πειράζει στη μέση).

Διότι έτσι λειτουργούν σε βάθος χρόνου τα εθνογεωπολιτικοστρατηγικά ζητήματα. Και όποιος αμφιβάλλει για τα παραπάνω, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά  στο πρόσφατο άρθρο του διακεκριμένου Έλληνα επιστήμονα Γιώργου Πρεβελάκη, καθηγητή Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι, που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή της Κυριακής» της 13-01-2019 στη στήλη «Απόψεις» και τίτλο «Η «Γαλάζια Πατρίδα» συμβολικό όπλο».

Το εν λόγω άρθρο αναφέρεται στα γεωπολιτικά προβλήματα της Ελλάδας, αναλύοντας βασικά την νεοπαγή τουρκική θεωρία «ότι τα νησιά του Αιγαίου ανήκουν στην προέκταση της Τουρκικής Μικρασιατικής πλάκας ξηράς (Τουρκικής υφαλοκρηπίδας), αποτελώντας ένα σύνολο με τη Μικρασιατική ακτή, άρα ανήκουν στην Τουρκία μαζί με το μισό Αιγαίο». Θεωρεί δε ότι η κακή αρχή έγινε ήδη με τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία αποτελεί την πρώτη γεωπολιτική ήττα της Ελλάδας.

Συνεπώς στην κανονική (και όχι Συριζαϊκή), πραγματικότητα, ενώ μέχρι τώρα κινδυνεύαμε μόνο από ζητήματα  μειονοτήτων σε Ελληνικό έδαφος (κι αυτό έπειτα από διεθνείς και εσωτερικές δικαστηριακές διαδικασίες), από τώρα και πέρα, ακόμα χειρότερα, κινδυνεύουμε σε βάθος χρόνου ακόμα και από διεκδικήσεις Ελληνικών εδαφών (κι αυτό με επίσημα διεθνούς ισχύος επιχειρήματα που εμείς τους δώσαμε με τη συμφωνία).

Το έχουν καταλάβει αυτό όλοι αυτοί που είναι υπέρ της συμφωνίας και κυρίως αυτοί που προτίθενται να την ψηφίσουν;

Μετά απ’ όλα τα παραπάνω, εάν δηλαδή το γειτονικό κράτος έχει Μακεδονικό λαό, έχει Μακεδονική ταυτότητα έχει και Μακεδονική γλώσσα, έχει καμιά σημασία πλέον εάν το κράτος αυτό έχει τον επιθετικό προσδιορισμό Βόρεια; Καμία!

Και παρόλ’ αυτά οι εναπομείναντες του Ποταμιού και οι υπόλοιποι, οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα δουλεύοντάς μας με τάχα μου συνέδρια επί συνεδρίων, κομματικές συγκεντρώσεις επί συγκεντρώσεων, συζητήσεις επί συζητήσεων, αναλύσεις επί αναλύσεων και δεν συμμαζεύεται, «διυλίζοντας τον κώνωπα και καταπίνοντας την κάμηλον» (και μάλιστα αμάσητη), επιμένουν να ψηφίσουν μια τέτοια συμφωνία σε αγαστή συνεργασία με τον Τσίπρα και τον Κοτζιά.

Οι οποίοι συνομολόγησαν εν κρυπτώ την παραπάνω συμφωνία κατά το αμίμητο: «Μας πήρανε, αλλά τους δώσαμε κιόλας!» (παρεμφερές με το  άλλο αμίμητο «φάγαμε, αλλά μας δώσανε κιόλας!». Διότι η μόνη αλήθεια είναι ότι το όνομα οι Σκοπιανοί μάς το πήρανε με τις άοκνες προσπάθειές τους κατά τα τελευταία εβδομήντα χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση όμως τα 145 κράτη της διεθνούς κοινότητας είχαν αναγνωρίσει στα Σκόπια μόνο όνομα και η απόφαση του ΝΑΤΟ είχε ως μόνη προϋπόθεση και μόνο προαπαιτούμενο την εξεύρεση λύσης μόνον για το όνομα. Ούτε Μακεδονικό λαό, ούτε Μακεδονική ταυτότητα, ούτε Μακεδονική γλώσσα! Αυτά πόθεν προέκυψαν το 2018; Απάντηση: Αυτά τους τα δώσαμε εμείς, δηλαδή ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς και οι Συριζανέλ, και μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση.

Αυτοί μπροστά στην «εργαλειοποίηση» του Μακεδονικού για να πλήξουν την αντιπολίτευση, δεν δίστασαν να δώσουν οι ίδιοι πέρυσι, όπως θυμάστε και δημόσια, τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιούσαν οι Σκοπιανοί: ότι δήθεν τη Μακεδονική γλώσσα των Σκοπιανών την αναγνώρισε επίσημα η Ελλάδα επί Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1977. Ένα επιχείρημα που μέχρι πέρυσι που το ανακοίνωσε δημοσίως ο κ. Κοτζιάς για να αποκρούσει την (Ελληνική ντε) αντιπολίτευση, οι ίδιοι οι Σκοπιανοί δεν είχαν ποτέ προβάλει (αν είναι δυνατόν μια επιτροπή εμπειρογνομώνων για τη λατινοποίηση των όρων να μπορεί να προκαλέσει αναγνώριση μιας γλώσσας και μάλιστα διεθνή! Γελοίο!).

Και τώρα περιμένουν ώστε ένα ουσιαστικά ανύπαρκτο κόμμα (ΔΗΜΑΡ ντε), με έναν βουλευτή, κι αυτόν επικρατείας, δηλαδή διορισμένο και όχι εκλεγμένο (τον Θεοχαρόπουλο ντε), να νομιμοποιήσει μια τόσο σημαντική συμφωνία.

Συμπέρασμα: Ο Ελληνικός λαός, το 2015 δυστυχώς έστειλε στην εξουσία ανθρώπους με ρηχή μόρφωση, με ιδεοληπτική και όχι πολιτική σκέψη, με διπλωματικό μεσαίωνα και χωρίς αγάπη και όραμα για την πατρίδα (παρά μόνον για την καρέκλα τους).  Ε, τέτοιους πολιτικούς περίμενε και ο διεθνής παράγοντας (διεθνή συμφέροντα) για να προετοιμάσουν και σε λίγο να εκτελέσουν τη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή της Ελλάδας σε καιρό ειρήνης. [Και να το θυμάστε: Τέτοιους θα ξαναπεριμένει και για την «επίλυση» των Ελληνοτουρκικών!]

Ο Ελληνικός λαός είναι άξιος της επιλογής του, η Μακεδονία μας όμως όχι!

 

*Ο  Θανάσης Η. Καραγιάννης είναι δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Μακεδόνων Κρήτης