Παραμονές Χριστουγέννων στο σπίτι του Γιώργου. Ο Γιώργος και ο Γιάννης, φίλοι αλλά ανήκοντες σε διαφορετική πολιτική παράταξη, συζητούσαν και ψιλοτσακώνονταν, ως συνήθως.
– Έλα, μωρέ! Ο Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία… Και σήμερα δυστυχούμε. Και σήμερα κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας ζούμε. Και τα οικονομικά του κράτους μας βαδίζουν προς την καταστροφή. Επιχειρήσεις φαλιρίζουν. Μαγαζιά κλείνουν. Συνεχής ύφεση στην οικονομία μας. Και η Τουρκία μάς απειλεί. Και μάλιστα χειρότερα και με μεγαλύτερη θρασύτητα από όσο επί Τσίπρα. Τι καλό λοιπόν βλέπουμε με τον Μητσοτάκη σας;
– Φίλε μου Γιάννη, απάντησε ο Γιώργος. Η σημερινή δυσπραγία δεν οφείλεται σε κακοδιοίκηση της χώρας από την Νέα Δημοκρατία. Αυτό το καταλαβαίνεις κι εσύ, αλλά δεν θέλεις να το παραδεχτείς. Οφείλεται στην πανδημία, από την οποία υποφέρει η οικουμένη ολόκληρη ,ακόμη και τα πιο πλούσια κράτη.
Και ευτυχώς που στην κυβέρνηση της χώρας μας βρέθηκε η Νέα Δημοκρατία. Φαντάσου τι θα γινόταν, αν κυβερνούσε τώρα ο Τσίπρας. Κοίτα με πόση άνεση συναναστρέφεται σήμερα ο πρωθυπουργός μας με τους μεγάλους της Ευρώπης και της Αμερικής. Και με πόση ευχέρεια συζητά μαζί τους. Και όχι μόνο αυτός, αλλά και οι επιτελείς του.
Δεν είναι πια ο παραπεταμένος μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο Τσίπρας ήταν ανεπιθύμητος. Πάντα χωμένος στο καβούκι του. Δεν μπορούσε να μιλήσει. Δεν ήξερε τι να πει. Οι άλλοι αρχηγοί κρατών τον περιφρονούσαν. Και ήθελαν τότε να μας διώξουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας έβλεπαν σαν ένα μεγάλο μπελά. Ούτε άξιους συνεργάτες είχε.
Τίποτε σπουδαίο δεν έκανε για την Ελλάδα. Μόνο ζημιές προξένησε. Στο χείλος της χρεοκοπίας μας είχε φέρει. Καμία επένδυση δεν πραγματοποίησε. Αντίθετα έδιωξε επενδυτές. Αδύναμος να επιβάλει τάξη ακόμη και στην χώρα του, όπου επικρατούσε πλήρης αναρχία. Ούτε αυτοί που τον ψήφιζαν ,νεαροί αναρχικοί και μπαχαλάκηδες, δεν τον λογάριαζαν.
Μόνο χαίρονταν την «ελευθερία» τους να κάνουν καταλήψεις, να πουλούν ανενόχλητοι ναρκωτικά, να εισβάλλουν κάθε λίγο στα κτίρια των πανεπιστημίων, να τα ρημάζουν, να εξευτελίζουν τους καθηγητές, να καίνε κάθε βράδυ την Αθήνα, να γυρνούν κρατώντας ένα λοστό στο χέρι και ανενόχλητοι να σπάζουν τις βιτρίνες των καταστημάτων, να ανατινάζουν και να ληστεύουν τα ΑΤΜ.
Συχνότατες οι διαρρήξεις σε καταστήματα και σε ιδιωτικές κατοικίες… Και ούτε ένας δεν συλλαμβανόταν. Αλίμονο! Τους ψηφοφόρους του θα συνελάμβανε; Και ο λαός πεινούσε. Τα capital controls τα θυμάσαι; Μερικοί στα σκουπίδια έψαχναν για να βρουν φαΐ. Μέχρι και συσσίτια για πεινασμένους είχε αναγκαστεί να δημιουργήσει…
– Ο Τσίπρας ήταν υπεύθυνος για όλα αυτά;
– Ο Τσίπρας εμπόδιζε το έργο της αστυνομίας. Εάν τύχαινε η αστυνομία να συλλάβει κάποιους απ’ αυτούς τους μπαχαλάκηδες, ο Τσίπρας τους απέλυε.
Και ήρθε η Νέα Δημοκρατία να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Να επιβάλει τάξη στην χώρα. Να τακτοποιήσει την οικονομία. Να εμπνεύσει στο εξωτερικό σέβας προς την Ελλάδα… Δυσκολότατο το έργο της. Και όμως τα κατάφερε. Και μάλιστα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αυτό είναι ένα θαύμα, που εσείς δεν θέλετε να το παραδεχτείτε. Δεν σας συμφέρει.
Η κυρα Μαρία, η γυναίκα του Γιώργου, τους έφερε εκείνη την στιγμή ζεστό τσάι του βουνού, σε μεγάλα φλιτζάνια, με κρητικό μέλι αντί για ζάχαρη.
– Έλα, να πιείτε το τσάι της συμφιλίωσης, είπε γελώντας. Και να ζεσταθείτε.
Βράδιαζε. Έξω ψιχάλιζε και έκανε κρύο. Βγαίνοντας ο Γιάννης για το σπίτι του ανασήκωσε τον γιακά του μπουφάν του. Κρύωνε ο λαιμός του. Και βάδιζε προς το σπίτι του σκεφτικός. Η γυναίκα του θα τον μάλωνε πάλι, γιατί άργησε να γυρίσει. Έπρεπε και να προσέχει. Καραντίνα. Οι επισκέψεις απαγορεύονταν