Εάν κάποιες δεκαετίες πριν, μας έλεγε κάποιος ότι θα είχαμε αποκτήσει και βιώσει τον σημερινό τρόπο επικοινωνίας και συμπεριφοράς, το ολιγότερο που θα συνέβαινε είναι ότι δεν θα τον κάναμε πιστευτό. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής όλων των σημερινών ηλικιωμένων, είχε ενστερνισθεί τη διαδικασία ότι για να ανταλλάξει λίγες λέξεις ή να στείλει ένα απλό μήνυμα σε κάποιον, έπρεπε να μεταβεί στο ταχυδρομείο για να στείλει το νοσταλγικό εκείνο τηλεγράφημα.
Σήμερα τα πάντα μεταβλήθηκαν σε τέτοιο βαθμό, που η παραπάνω πρακτική φαντάζει στις νέες γενεές απίστευτη ή κάπως χιουμοριστική. Κι’ αυτό γιατί όλοι πλέον έχουν στη διάθεσή τους αμέτρητους τρόπους με τα αποκαλούμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία έχουν παρεισφρήσει και κατακλύσει για τα καλά την καθημερινότητά μας. Ουδέν καλόν, αμιγές κακού, όμως, για να αντιστρέψουμε το πασίγνωστο ρητό της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που μαρτυρά με τον καλύτερο τρόπο ότι το καλό και το κακό βαδίζουν παράλληλα στη ζωή του ανθρώπου.
Εάν έρθουμε στα καθ’ ημάς και σε όσα αφορούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις μέρες μας, διαπιστώνουμε με περισσή λύπη ότι μαζί με αυτά κάνουν την παρουσία τους η αγένεια, η αθυροστομία, ο υποβιβασμός, η κακία, η μοχθηρία, το πείσμα και η κακοήθεια του χρήστη του μέσου. Στις περισσότερες αναρτήσεις των απλών πολιτών ή των δημόσιων προσώπων, σύντομα κάνουν την εμφάνισή τους χυδαίες και προσβλητικές εκφράσεις, με αγενές περιεχόμενο, απαξιωτικό ύφος και με τρόπους που δεν συνάδουν με τις συνήθειες εκείνου που τα γράφει.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων αυτοί κρύβονται πίσω από ψεύτικα προφίλ, χωρίς βεβαίως αυτό να είναι απόλυτο ή να αποτελεί τον κανόνα, βρίσκοντας την ευκαιρία να εκφραστούν και να διατυπώσουν εκφράσεις τις οποίες ουδόλως θα χρησιμοποιούσαν εάν βρίσκονταν τετ α τετ με τον υποψήφιο στόχο και απέναντί του.
Είναι προφανές ότι η σχετική ανωνυμία την οποία προσφέρει, νομίμως, το διαδίκτυο στον γράφοντα και επιτιθέμενο, και η μακρινή απόσταση από το πρόσωπο που στοχοποιείται, αίρει κάθε αναστολή επιτρέποντας να χρησιμοποιηθούν τρόποι παντελώς ασύμβατοι με τις σημερινές διαπροσωπικές σχέσεις.
Για τους κοινωνιολόγους, όλοι αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σε άλλες εκ του σύνεγγυς περιπτώσεις, παρουσιάζονται ευγενικοί, προσεκτικοί στη φρασεολογία τους και πιο συναισθηματικοί λόγω της άμεσης και κυρίως της οπτικής επαφής με τον άλλο. Εύλογο όμως, παραμένει το ερώτημα αυτής της περίεργης διττής συμπεριφοράς πολλών συνανθρώπων μας. Εκείνης της άμεσης επικοινωνίας και εκείνης του πολεμοχαρούς πληκτρολογίου.
Ένα εργαλείο που δημιουργήθηκε ακριβώς για να διευκολύνει την επικοινωνία, κατάντησε εργαλείο χλευασμού του άλλου, ανάμικτου με στοιχεία χρονίως υφέρπουσας παροχέτευσης ψυχολογικών αποστημάτων του συντάκτη.
Γιατί, μάλλον, περί αυτού πρόκειται! Και το χειρότερο όλων είναι ότι κάποιες φορές σε ακραίες βεβαίως περιπτώσεις, συγκεκριμένα άτομα, κυρίως ψυχικά ευαίσθητοι νέοι, διαγιγνώσκονται με αυτοκαταστροφικές τάσεις, ή οδηγούνται ακόμα και σε αυτοκτονία, λόγω της επιθετικής ή άσχημης συμπεριφοράς ή εκβιασμών ή της συνήθους σε νεαρές ηλικίες διαπόμπευσης από κάποιους άλλους, δυστυχώς γνωστούς τους!
Ακόμα και σε θανάτους συνανθρώπων μας, είδαμε απαράδεκτες δηλώσεις και σχολιασμούς φανερώνοντας τον τραγικό ξεπεσμό της κοινωνίας μας!
Το σημερινό διαδίκτυο, καλώς ή κακώς, κατάντησε προέκταση του εαυτού μας και απαιτεί χωρίς να μας το υπενθυμίζει την ευγένεια, την καλωσύνη, τον σεβασμό του άλλου με τις όποιες ιδιαιτερότητες. Ένα παράδειγμα πήραμε όλοι με τα μέσα στα οποία σχολιάστηκε κατά κόρον και συνεχίζεται φυσικά, γνωστός πολιτικός που ήρθε στην επικαιρότητα πρόσφατα.
Στην σημερινή κοινωνία της πληροφορικής, λησμονήσαμε τον καλό λόγο, κάναμε συνήθεια την εύκολη κριτική του άλλου, εξοστρακίσαμε την αλήθεια και τη λογική χάριν της ικανοποίησης άλλων αναγκών μας, διατυμπανίσαμε την άποψη ότι θα καταργήσουμε το χαρτί στο βιβλίο και την εφημερίδα, αλλά στην ουσία μάλλον καταργήσαμε τη στοιχειώδη σκέψη!