Πέρασαν 40 ημέρες που  άφησε την  τελευταία του πνοή  και μετοίκησε  στον κόσμο των μακάρων  ο Ιωάννης  Δασκαλάκης,   πρώην έμπορος επί της οδού 1821, και  90 ημέρες που έφυγε για το αιώνιο ταξίδι η  σύντροφος της ζωής του Ειρήνη (Ρένα).

Δυστυχώς για λόγους νοσηλείας,   σε τοπικό Νοσοκομείο, δεν μπόρεσα να τους αποχαιρετήσω.

Σήμερα που τελείται το 3μηνο μνημόσυνό της, μαζί με το 40νθήμερο του αγαπημένου της συζύγου Γιάννη, επιθυμώ να εκφράσω της ψυχής μου τα λόγια, για το αγαπημένο μας ζευγάρι Ρένα και Γιάννη Δασκαλάκη.

Ένας αποχαιρετισμός είναι ίσως μια από τις πιο δύσκολες στιγμές που επιβάλλεται πολλές φορές ο άνθρωπος να πράξει στην πρόσκαιρη αυτή ζωή.

Είναι ένα βαρύ φορτίο, που αισθάνεται την ανάγκη,   πολλές φορές να σηκώσει  ο άνθρωπος στην ψεύτικη αυτή ζήση. Και είναι ακόμη πιο δύσκολη στιγμή και πιο βαρύ φορτίο όταν πρόκειται να αποδώσει τον τελευταίο  χαιρετισμό,  σε προσφιλή του πρόσωπα, σε ανθρώπους που μοιράστηκε ένα κομμάτι της ζωής του μαζί τους.

Έτσι κι εγώ αισθάνομαι την ανάγκη,  για την  ψυχική εξωτερίκευση  των όσων κλείνω μέσα μου για τον αγαπημένο και οικογενειακό φίλο Γιάννη Δασκαλάκη και την αείμνηστη σύζυγό του Ρένα!

Είναι, πραγματικά, πολύ σκληρό να ανεμίζεις το μαντήλι του οριστικού αποχαιρετισμού-αποχωρισμού, σ‘ένα ζευγαρι φίλων σου, που σου έχει δείξει τρυφερότητα, σεβασμό,  θαυμασμό,  καλοσύνη, εκτίμηση και αγάπη.

Ήταν πάντα κοντά στον συνάνθρωπο και οι δυό τους αρκεί να τους έλεγε  το πρόβλημα που τον απασχολούσε.

Προικισμένοι και οι δυό τους από   ευγένεια,  σεβασμό,  δικαιοσύνη, ήθος και πολιτισμό της ψυχής. Η ευστροφία που τους διέκρινε  γινόταν αντιληπτή από την πρώτη στιγμή της μετ’ αυτών συζητήσεως και η ορθή  κρίση  επί σοβαρών θεμάτων.

Τους γνώρισα καλά, τόσο από την καθαρή στάση τους  και συμπεριφορά τους,  όσο και από την συμπεριφορά των παιδιών τους,  στις διάφορες παρέες όσο και σε διάφορες ομαδικές συζητήσεις και εκδηλώσεις διαφόρων Ομίλων στους οποίους υπήρξαμε μέλη.

Αξέχαστες εποχές!

Αγαπημένοι  Φίλοι Ρένα και Γιάννη,   σας αποχαιρετώ  με το σεβασμό που σας πρέπει.

Θα σας ενθυμούμαι πάντα… Στο  φωτεινό και ανέσπερο κόσμο της αιωνιότητας ήρεμη και γαλήνια ανάπαυση να έχετε.