– Εννιά χρόνια σ’ένα καράβι στα βαθιά, χωρίς να βλέπομε στεριά! Εννιά χρόνια σε κρίση βαθιά χωρίς ελπίδα και χαρά. Εννιά χρόνια κατεβαίνομε και ακόμα δεν βρήκαμε τον πάτο!
Σ’αυτή την περίπτωση ακόμα και ο πάτος είναι καλός, διότι από τον πάτο αρχίζεις και πηγαίνεις μόνο προς τα πάνω…
– Δηλαδή μπρέ Κων/ντή, φώς στο τούνελ απού λένε, άμα ξανοίγομε προς την τρύπα, πότε δα δούμενε;
– Για να δούμε φως Διογένη θα πρέπει όμως να κοιτάζομε προς τον ουρανό.
– Ντα γιάντα προς τον ουρανό; – Γιατί Διογένη είμαστε στον πάτο του πηγαδιού!
– Και πόσα χρόνια λες του λόγου σου πως δα κάμομε ακόμη; – Όσα χρόνια κάναμε να… κατεβούμε, άλλα τόσα θα κάνομε και να ανεβούμε. Όσο πιο βαθειά βουλιάσεις στην κρίση, τόσο πιο πολύ θα κάμεις να ανέβεις. – Ε, διάλε το κιθειόν τος νε, ίντα μας σε ξετελέψανε οι βλάκες! Μα κι αυτοί δεν έπρεπε μαζί με μας να’ναι στον πάτο του πηγαδιού;
– Αυτοί Διογένη δυστυχώς, είναι στη κορυφή και μας κάνουνε… “σεϊρι” από το άπλετο φως και τον καθαρό αέρα! Και εμείς χωρίς να φταίμε είμαστε τιμωρημένοι και αδικημένοι και να κοιτάζομε με αγωνία πότε το φως θα βγαίνει!
– Και δε μου λες μπρε, όλοι είμαστε στον πάτο, γη είναι άλλοι πιο παραπάνω όπως και στην κόλαση;
– Καλή ερώτηση Διογένη. Δεν είναι βέβαια όλοι στον πάτο. Αλλοι είναι πιο πάνω, άλλοι στη μέση, άλλοι παραπάνω. Αυτοί θα δούνε πιο γρήγορα το φως. Αυτοί που είναι στο πάτο βάσανά τους, μπορεί και να μην προλάβουνε να δούνε φως!
– Εμείς μπρε Κων/ντή σε πιο βάθος είμαστε;
– Εμείς Διογένη οι αγρότες είμαστε στον πάτο!
– Ε, … άδικα δα ξανοίγω γω τον ουρανό!…
– Μαζί με μας είναι οι άνεργοι και οι περισσότεροι του ιδιωτικού τομέα. Οι χρεοκοπημένοι, αυτοί που βάλανε λουκέτα στα σπίτια, στα μαγαζιά, οι επιχειρήσεις οι οποίες κρατιούνται με τα δόντια, οι πλειστηριασμοί, οι καινούργιοι εργαζόμενοι που δουλεύουνε για να πληρώνουνε τον περιπτερά και τον καφετζή! Δεν ήτανε καλύτερα να κόψουνε τον καφέ και το τσιγάρο και να μην δουλεύουνε;
– Ε, μα αυτοί που δεν καπνίζουνε δα κάμουνε πολλά λεφτά!… Και ποιοι είναι ύστερα πιο πάνω από μας;
– Είναι Διογένη του δημοσίου…
– Ε, νταυτοί δα δούνε και πιο ογλήγορα το φως, ε;…
– Ναι Διογένη, αυτοί δένε χάσανε εντελώς το φως τους όπως αυτούς που είναι στον πάτο!
– Και δε μου λες μπρε, τον άλλο μήνα απού δα βγούμενε λέει απού τα μνημόνια, δε θα δούμενε μια ολιά φως;
– Όσοι τυχεροί είναι στα ψηλά ίσως δούνε… μιαολιά. Οι άτυχοι που είμαστε στονπάτο σαν τους αρουραίους, όπως μας καταντήσαντε, θα κάνουμε υπομονή και κουράγιο, δυστυχώς χωρίς ελπίδα!
– Δηλαδή εμείς στον πάτο του πηγαδιού, μόνο νερό μας επόμεινε να πίνομε;
– Δεν πειράζει Διογένη, το κράτος δικαίου που έχομε, θα φροντίζει να τρώμε τα ψίχουλα που θα πέφτουνε από τους από πάνω!…