Καλά έκαμες αγαπητέ Γιάννη να δεις από κοντά πώς ζουν σήμερα στα τόσα χωριά της Κρήτης οι ψηφοφόροι των κομμάτων.
Η φτώχεια είναι ζωγραφισμένη στα άλλοτε γελαστά πρόσωπά των φτωχών και των πλουσίων αγροτών, που περιμένουν να ακούσουν αν πρέπει να παραμείνουν στα χωριά του ή αν πρέπει να αναζητήσουν την τύχη τους κάπου αλλού όσοι, δηλαδή μπορούν να φύγουν σε άλλα κράτη.
Αφήνοντας τους γέρους και άρρωστους στην Κρήτη για φύλακες. Με τις συντάξεις πείνας σαν κορόιδα.
Μια άλλη κατηγορία πολιτών είναι οι ξεχασμένες μάνες και τρίτεκνες οι ποίες δεν έχουν άλλους πόρους και πρώτη κατοικία, χωρίς μια σύνταξη ή άλλη βοήθεια από το κράτος. Ξεχασμένες στα αζήτητα ζουν το δικό τους μαρτύριο.
Αυτή η κατηγορία πολιτών αποτελεί στους στυλοβάτες των οικογενειών πριν και τώρα. Αυτές οι μάνες ειδικά έχουν αναλάβει υποχρεώσεις πάνω από τις δυνάμεις που διαθέτουν. Αυτές έχουν ξεχάσει όλες οι κυβερνήσεις χωρίς ντροπή. Οι “καρεκλοκένταυροι” των κυβερνήσεων δεν τους γνωρίζουν γιατί δεν θέλουν να τους μάθουν.
Αυτοί οι “κύριοι” απατεώνες πριν λίγα χρόνια χορηγούσαν σε πεθαμένους συντάξεις επί σειρά ετών.
Αγνοώντας τις άπορες μάνες που γέννησαν τη ζωή. Με αυτές τις συνταγές των κομμάτων πριν χρόνια και τώρα θα ζητήσουν την ψήφο τους αύριο.
Για ποιο μέλλον θα μας πουν πάλι όσοι θα ζητήσουν την ψήφο μας μετά;
Για ποια ζωή που κάθε χρόνο στη χώρα μας οι Έλληνες είναι και λιγότεροι και χωρίς προοπτική για ζωή. Ας τα ακούσουν όσοι ονειρεύονται για το μέλλον.
Σε μια χώρα που μετατρέπεται σε χώρα γερόντων και ανάξιων πολιτών. Ποια χώρα έχει μέλλον χωρίς να γεννά τη ζωή;
Ποιος λαός μπορεί να ονειρεύεται χωρίς νέους που γεννούν ζωή; Τα μεγάλα λόγια των πολιτικών μας πριν και τώρα ερήμωσαν τη χώρα για να μετατραπεί σε χώρα για τους μετανάστες άλλων λαών.
Ας τα ακούσουν οι αίτιοι πριν μετατραπεί η χώρα μας σε Αργεντινή ή Βενεζουέλα.
Ζ. Λιναρδάκης