Αγαπητέ φίλε και συνάδερφε Φρίξο, o αιφνίδιος και απρόσμενος θάνατός σου συγκλόνισε φίλους και συγγενείς σου.
Έχασες τόσο απρόσμενα τη μάχη με τη ζωή και πέρασες αναπάντεχα στην αιωνιότητα.
Ήσουν για μας ένα θερμό χαμόγελο και μια φιλική παρουσία που ομόρφαινε τις συντροφιές μας.
Τίμησες την έδρα του δασκάλου, γι’ αυτό τα παιδιά και οι άλλοι σου συνάδερφοι σ’ αγαπούσαν και σε τιμούσαν.
Η προσωπική σου ακτινοβολία, αλλά και η κρυστάλλινη σκέψη σου μας χάριζαν ενθουσιασμό και δύναμη.
Πρώτευες πάντα σ’ όλα τα συνέδρια και σ’ όλες τις παιδαγωγικές συγκεντρώσεις.
Με τη συγκροτημένη σου παιδαγωγική κατάρτιση, έδινες πάντα λύσεις σε πολλά διδακτικά προβλήματα.
Ως εξαίρετος δάσκαλος που ήσουν δίδασκες με αγάπη και καλοσύνη τα παιδιά σ’ όσα σχολεία υπηρέτησες.
Η προσωπικότητά σου που πέρασε σαν φωτεινό αστέρι από την παιδεία θα μείνει βαθειά χαραγμένη στη μνήμη όλων όσοι σε γνώρισαν. Είθε ο Θεός να ενσταλάξει τη δέουσα παρηγοριά στη δοκιμαζόμενη οικογένειά σου.
Εσένα δε όπως τάξει εν χώρα ζώντων, εν σκηναίς δικαίων, όπου χοροί των αγίων και οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως φωστήρες. Χριστός αναπαύσει σε εν χώρα ζώντων και πύλας παραδείσου ανοίξοι σοι και βασιλείας πολίτην δείξοι σε…
Δυο δροσοσταλίδες σπρωγμένες από την πνοή του ανέμου του Ηρακλείου ας πέσουν επάνω στον τάφο σου στο Αβδού που σε γέννησε κι ας γίνουν δάκρυα ευχαριστίας, για την προσφορά σου στον τόπο μας.
Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σε σκεπάσει αξέχαστε Φρίξο.
Αιωνία σου η μνήμη.