Ο απόηχος των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων έχει τελειώσει και πολίτες και κόμματα έχουν κάνει τον απολογισμό τους. Δεν πανηγυρίζουν μόνο οι νικητές. Περιέργως εκφράστηκαν με ικανοποίηση και οι ηττημένοι.
Είτε επειδή διατήρησαν υψηλά ποσοστά, είτε επειδή κατέλαβαν την τρίτη θέση. Αν όμως τα κόμματα έχουν το δικαίωμα να αυτοκτονούν, οι κοινωνίες προχωρούν, αλλάζουν, μετασχηματίζονται.
Νέοι θεσμοί και νέες αξίες αναδεικνύονται αφήνοντας πίσω τους εκείνους που δεν ικανοποιούν αποτελεσματικά τις νέες ανάγκες. Η ανθρώπινη κοινωνία είναι ένα πεδίο συγκρούσεων, συνεχών ανταγωνισμών και συμφερόντων. Μια παγκόσμια γλώσσα, εκείνη της επιστήμης, διαμορφώνεται.
Μια γλώσσα συμβόλων, νοημάτων και αξιών που οι θρησκείες δυστυχώς αδυνατούν να μορφώσουν, επειδή κάθε μία επαγγέλλεται το δικό της σωτήριο δόγμα και υπόσχεται τη λύτρωση. Το ευχάριστο είναι ότι στον 20ό αιώνα ηττήθηκαν οι πολιτικοί ολοκληρωτισμοί και πολλές άλλες ψευδαισθήσεις.
Οι παθογένειες στην χώρα μας με τις αναχρονιστικές νοοτροπίες καλά κρατούν. Και τα τρία πολιτικά κόμματα αντιμετωπίζουν διαφορετικής τάξεως και μορφής προβλήματα. Η Ν.Δ την ευθύνη της εξουσίας που όπως όλοι γνωρίζουμε εύκολα φθείρει και διαφθείρει. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται έναν μετασχηματισμό για ψηφοθηρικούς λόγους, που ούτε θέλει, αλλά ούτε και μπορεί να κάνει, γιατί αδυνατεί να αρνηθεί τον εαυτό του.
Το ΚΙΝ.ΑΛ. γιατί έχει κρίση ταυτότητας και αδυνατεί να αρθρώσει ένα λόγο πολιτικό θετικό. Πετώντας άσφαιρες βολές δεξιά και αριστερά με στείρες αρνήσεις μόνο θόρυβο κάνει. Δεν προσελκύει, δεν εμπνέει. Δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα με ιστορία και ρίζες στην κοινωνία να επιμένει ότι είναι ένα περιθωριακό κίνημα. Η καλή παρουσία των στελεχών του στη Βουλή δεν αρκεί. Απαιτείται ανατροπή και ιδεών και προσώπων.
Στον απολογισμό μας γενικότερα θετικό είναι ότι ηττήθηκαν ευκαιριακά μορφώματα που δημιούργησε η κρίση και ο φτηνός λαϊκιστικός λόγος. Αρνητικό, όμως, είναι ότι τα κόμματα παραμένουν προσωπικά και αρχηγικά. Δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί η Δημοκρατία στην κοινωνία αν δεν υπάρχει εσωκομματική δημοκρατία.
Έστω κάποια αντίβαρα στη μονοκρατορία του ενός. Η χώρα μας πάντως προχωρεί ίσως πιο αργά απ’ ό,τι θα θέλαμε. Ο ευρωπαϊκός της προσανατολισμός είναι γεγονός. Οι κραυγές και οι μηδενισμοί δεν συμβάλλουν και δεν βοηθούν. Από την συγκρότησή του το νεοελληνικό κράτος διατηρεί σταθερή πορεία στην νεωτερικότητα. Καιρός είναι να την αποδεχτούμε πια την αλήθεια μας και την ταυτότητά μας.