Ο Δημήτρης Θεοδοσάκης είναι αδιαμφισβήτητα, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους παραδοσιακούς λογοτέχνες της Κρήτης. Πολυγραφότατος διηγηματογράφος, με μια εντελώς ιδιαίτερη και πλούσια θεματολογία, που διεκδικεί τη μοναδικότητα σε περιεχόμενο.

Οι συγκλονιστικές αφηγήσεις, παραστατικότατες και συνταρακτικές, από το ολοκαύτωμα της μαρτυρικής γενέθλιας γης του, Βιάννου, είναι αναμφίβολα μοναδικές.

Εξάλλου οι σπαρακτικοί στίχοι του από την ίδια τραγωδία, μελοποιημένοι, συγκίνησαν και συγκλόνισαν το πανελλήνιο.

Συναρπαστικό, όμως, είναι και το πλήθος των διηγημάτων, που αφορούν στα ξεχωριστά ήθη και έθιμα της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Βαθύς γνώστης του κρητικού γλωσσικού ιδιώματος, με τις τοπικές ιδιομορφίες, είναι ασυναγώνιστος στη δύναμη της έκφρασης και την αφηγηματική χάρη.

Οι στερήσεις της δύσκολης μετακατοχικής περιόδου, στην βασανισμένη πατρική γη και η επιθυμία για μια καλύτερη ζωή, ώθησαν το νεαρό Δημήτρη, να αναζητήσει διέξοδο στο φιλόξενο Μεγάλο Κάστρο, όπου μια απρόσμενη ευκαιρία τον έκανε “Ταχυδρόμο του Κάστρου”.

Σήμερα, λοιπόν, αποτίοντας φόρο τιμής, στην πόλη, που τον ζέστανε στους κόλπους της, για μισό αιώνα, περιδιαβαίνοντας τους δρόμους και τα σοκάκια της, με τον κατάφορτο ταχυδρομικό σάκκο, της αφιερώνει το παρόν και πρόσφατο συγγραφικό του πόνημα, με τίτλο το  περίφημο, ιστοριό όναμά της: “Στο Μεγάλο Κάστρο”. Πραγματικά ένιωσα συγκίνηση και έκπληξη ξεφυλλίζοντας αυτό το σπουδαίο βιβλίο.

Ένας πολυσέλιδος ύμνος, σε πασίγνωστες πατριαρχικές οικογένειες του Ηρακλείου, που τα μέλη τους έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στην ανάδειξη της πόλης μας, σε σπουδαίο κέντρο πολιτισμού, κοινωνικής ανόδου και οικονομικής ανάπτυξης.

Το πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό, ζωντανεύει το περιεχόμενο και ολοκληρώνει τις αυθεντικές αφηγήσεις, που εμπεριέχονται σ’ αυτό το έξοχο συγγραφικό δημιούργημα. Θα προσπαθήσω να δώσω όσο το δυνατόν, πιο συνοπτική εικόνα αυτού του αφηγηματικού πλούτου, με τα εξόχως ενδιαφέροντα στοιχεία, αρχής γενομένης, από ένα σεξπηρικό έρωτα.

Πρόκειται για την περιπαθή ιστορία, ενός “αλλιώτικου” 19χρονου Γερμανού, του Χέλμουτ Γκριμμ, που λάτρεψε τον ελληνικό πολιτισμό και παθιασμένα αγάπησε την Κρήτη, αλλά με το ίδιο πάθος ερωτεύτηκε μια πανέμορφη Κρητικοπούλα την Εύα Τσαφαντάκη.

Παρά την επίμονη και σθεναρή αντίσταση της κοπέλας, λόγω της καταγωγής του νέου, ο παντοδύναμος έρωτας θριάμβευσε. Καρπός του, δυο υπέροχα παιδιά και μία λαμπρή επιχείρηση: Ένα από τα πρώτα τουριστικά καταστήματα του Ηρακλείου, με πανευρωπαϊκή εμβέλεια και τεράστια ωφέλεια για την πόλη. Ήταν το τουριστικό κόσμημα “Εύα Gpimm” στο κέντρο του Ηρακλείου.

Ο πρώτος βαρελάς του Μεγάλου Κάστρου ήταν ο Δημήτρης Φαρσάρης ο λεγόμενος “Μαστρομήτσος” που άσκησε την τέχνη της βαρελοποιίας σε μια εποχή που δεν υπήρχαν άλλα δοχεία μεταφοράς και αποθήκευσης.

Τον διαδέχθηκε με επιτυχία ο γιος του Γιώργης. Ο δεύτερος γιος του ο Μανώλης είχε την ατυχία στα 12 του χρόνια να τραυματιστεί βαριά από μια γερμανική βόμβα. Όμως αυτή η αναπηρία δεν στάθηκε εμπόδιο στις επιτυχημένες σπουδές του στη Νομική Σχολή. Υπήρξε ένας πολύ αγαπητός δικηγόρος, με εξαιρετικές δραστηριότητες, στην πολιτική και τον αθλητισμό και απέκτησε μια αξιοζήλευτη θέση στην κοινωνία του Ηρακλείου. Η μοναχοκόρη του Ελίνα είναι διακεκριμένη δημοσιογράφος.

Μια πολύ σύντομη αναφορά στον Πέτρο Χαραμή, που ήρθε από την Λακωνία στο Ηράκλειο, αναζητώντας μεγαλύτερη αγορά για τα αλιεύματά του. Δημιούργησε με την εργατικότητά του, ένα στόλο από μηχανότρατες, καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος της αγοράς της Κρήτης.

Η συνέχεια αφορά, στην πολύ γνωστή οικογένεια Ρωμάνου, με ψαροκαπετάνιο τον Μιχάλη Ρωμάνο. Ο Νίκος Ρωμάνος ο επιλεγόμενος Βούης, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, είχε κατάστημα χονδρικής και λιανικής πώλησης στα Ψαράδικα του Ηρακλείου. Συνεργαζόταν με ψαροκάικα από ολόκληρη την Κρήτη. Η συμβολή του υπήρξε πολύ σημαντική, για την ντόπια ψαραγορά και την οικονομική ανάπτυξη της πόλης μας.

Σήμερα συνεχίζει την επιχείρηση του ψαράδικου ο γιος του Κωστής. Ο Γιάγκος Βασιλειάδης, από την Τραπεζούντα, ύστερα από μεγάλες μετακατοχικές περιπέτειες κι απερίγραπτες ταλαιπωρίες, κατέληξε στο Ηράκλειο, στο οποίο μετέφερε τον πολιτισμό του Πόντου, τους χορούς, τα τραγούδια και την ποντιακή λύρα. Ο γιος του Γιώργος υπήρξε πρόεδρος των αρχιτεκτόνων Ηρακλείου και αντιδήμαρχος στον Δήμο του.

Ένας σπουδαίος Κωνσταντινοπολίτης ο Γεώργιος Μιστίλογλου, ευεργέτησε τον τόπο μας, με τις πρωτότυπες επιχειρήσεις του και το μοναδικό παγοποιείο, που απέκτησε μεγάλη φήμη. Τις δραστηριότητές του συνέχισαν τα παιδιά του και η προσφορά τους ήταν πολύτιμη, για την ανάπτυξη της πόλης μας.

Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον σταφιδοβιομήχανο Γιάννη Περδικογιάννη. “Η ξανθιά γόησσα” η  σουλτανί σταφίδα, έδωσε δουλειά και ζωή σ’ όλη την εργατιά του νομού μας και όχι μόνο.

Ελάχιστη μνεία στο Φέφο Περδικογιάννη, το μεγάλο γλεντζέ που άφησε εποχή με τα αποκριάτικα γλέντια του και το ανεξάντλητο κέφι του. Και ολοκληρώνω, την όσο γινόταν συντομότερη ξενάγηση, σ’ αυτό το εκπληκτικό βιβλίο, με τον “Πρύτανη της φιλοξενίας” Γεώργιο Δασκαλάκη, τον πιο σημαντικό αυτοδημιούργητο εκπρόσωπο της τουριστικής βιομηχανίας του τόπου. Τον Γεώργιο Δασκαλάκη συνοδεύει μια τόσο απίστευτη ιστορία, που μοιάζει με παραμύθι.

Το φτωχό Κρητικόπουλο, που κατέκτησε την τουριστική Αθήνα, μόνο με το κοφτερό μυαλό του και τη μοναδική εργατικότητά του. Υπήρξε ιδρυτής του ξενοδοχείου “Ατλαντίς”, που πάντα κρατούσε τα σκήπτρα της πρωτιάς και το ποίο συνέβαλε τα μέγιστα, στην αναβάθμιση της κοινωνικής και πολιτισμικής ανάπτυξης του Ηρακλείου.

Όλοι οι υψηλοί επισκέπτες του Μεγάλου Κάστρου, φιλοξενήθηκαν και φιλοξενούνται στις πολυτελείς αίθουσές του. Το μαρτυρά εξάλλου η αδιάψευστη γλώσσα σπάνιων φωτογραφιών, που είναι καταχωρημένες στο παρόν βιβλίο.

Οι γιοι του σπουδαίου αυτού ανθρώπου, Μιχάλης και Σούλης, συνέχισαν την παράδοση, προσφέροντας υψηλής στάθμης τουριστικές υπηρεσίες από το περίφημο “Ατλαντίς”.

Σημείωση: Όποιος επιθυμεί την προμήθεια του έργου, στο οποίο αναφέρεται το παρόν, μπορούν να τηλεφωνήσουν στον ίδιο το συγγραφέα Δ. Θεοδοσάκη τηλ. 2810-239963.