Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης, Στη χώρα των Ζωροαστρών και του Ιράν-Στις παρυφές της ιρανικής πραγματικότητας.
(Εκδόσεις Οδός Πανός – Σιγαρέτα, Αθήνα, 2024)
Μια νέα επιμελημένη έκδοση με αποκαλυπτικό περιεχόμενο κυκλοφόρησε πρόσφατα. Συγγραφέας, ο γνωστός, ευρηματικός, επίπονος, ερευνητής και γιατρός Γιώργος Σχορετσανίτης. Τίτλος του «Στη χώρα των Ζωροαστρών και του Ιράν». Ο νέος προσκυνηματικός περίπλους, όπως προκύπτει και από τον τίτλο της έκδοσης, εστιάζεται στην αντίπερα και αντίπαλη προς εμάς χώρα, την αρχαία Περσία, που από το 1935 μετονομάστηκε σε Ιράν. Έχοντας ο συγγραφέας την κατάλληλη πνευματική αρματωσιά με το αφηγηματικό χάρισμα που διαθέτει, δεν στέκεται ποτέ στις παρυφές του θέματος, που καταπιάνεται.
Κρατώντας το νυστέρι του, κάνει τις κατάλληλες καταδύσεις στο βυθό της πραγματικότητας για να ανασύρει το κεκρυμμένο υλικό που έχει ως στόχο του. Και οι στόχοι αυτοί δεν έχουν ποτέ επιδερμικό περιεχόμενο, αλλά ουσιαστικό βάθος, το οποίο με τον έντεχνο και επίπεδο λόγο που διαθέτει, το προσφέρει ως μετάληψη στους αναγνώστες του. Έτσι το καταστάλαγμα των γνώσεών του που συγκεντρώνει από τις πολλαπλές επισκέψεις του κυρίως σε χώρες του εξωτερικού, γίνεται κτήμα των πολλών, με τη συνέπεια, την ευαισθησία και την ειλικρίνεια που έχει απέναντι στην ιστορική, κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα που συναντά.
Στο βιβλίο ο συγγραφέας, μας μεταφέρει μεταξύ των άλλων, το πνεύμα των Ζωροαστρών, που ασκεί μια περίεργη γοητεία στους οπαδούς του. Διαβάζουμε λοιπόν, οι Ζωροάστρες νιώθουν άνετα με την ιδέα και πιστεύουν ότι αν έχουν ζήσει μια ζωή ως πραγματικοί Ζωροάστρες, δηλαδή αν έχουν μια τίμια ζωή και εργασία, έμφυτη καλοσύνη, βοηθούν ενεργά τους συνανθρώπους τους, τότε μπορούν να προσεγγίσουν το θάνατο πραγματικά χωρίς φόβο. Σύμφωνα με τις ίδιες αντιλήψεις, ο θάνατος δεν δημιουργεί πένθος, αλλά πραγματική γιορτή.
Δεν παραλείπει ο συγγραφέας, να μας ενημερώσει για την ισλαμική μαντήλα, την αρχέγονη προέλευσή της και ως τμήμα του ιρανικού πολιτισμού, πρέπει οι γυναίκες να συμμορφώνονται με τις αρχές του. Δεν μπορούσε να διαφύγει της αποκαλυπτικής έρευνας του συγγραφέα η Περσέπολη με τα μελαγχολικά της ερείπια που μαρτυρούν την υψηλή καλλιτεχνική τους δημιουργία. Κατορθώνει και σπάζει τη σιωπή των ανακτόρων τα οποία για άγνωστους λόγους έπεσαν θύματα του περάσματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που μετανιωμένος για την καταστροφή τους έκλαυσε πικρώς.
Ερευνητικός καθώς είναι στη σύλληψη και καταγραφή, μας ξεναγεί σε όλα τα αξιοθέατα του Ιράν. Το έργο του και πάλι ολοκληρώνεται και ακεραιώνεται με πλήθος επίκαιρων ενημερωτικών φωτογραφιών, με την αξιόλογη ενημερωτική τους συμπαράσταση. Με μια ακόμα συγγραφική εργασία των εκδόσεων ‘Οδός Πανός-Σιγαρέτα’ των Αθηνών, πιστώνεται το αποθεματικό εκδοτικό της κεφάλαιο.
Απόσπασμα από το βιβλίο
«…Για τους ακραιφνείς οπαδούς των θρίλερ, η λέξη ‘‘Πύργοι της σιωπής’’ (Silent Hills ή dakhmas), ενεργοποιεί τις μνήμες φοβερών διαχρονικών σκηνών του κινηματογράφου. Πύργοι της σιωπής λοιπόν, στην πόλη Γιαζντ του Ιράν.
Πρέπει να φτάσουμε πρωί-πρωί μας είπαν, πριν ακόμα σηκωθεί ο ήλιος ψηλά και δυσκολέψει την ανάβαση παραπάνω απ’ ό,τι προβλέπεται, ούτως ή άλλως. Στο δυτικό τμήμα της πόλης, σε ένα μέρος περιφραγμένο με κάτι τοίχους ψηλούς αλλά μάλλον πρόχειρους, σ’ ένα τόπο χέρσο, ολόξερο χωρίς ίχνος στοιχειώδους βλάστησης, μόνο κάτι λόφοι με τα πέτρινα κτίσματα μέσα στην ερημιά του τοπίου, εκεί ψηλά να στέκονται μονάχοι και ξεχασμένοι. Είναι η θέση όπου κάποτε οι Ζωροάστρες τοποθετούσαν τα σώματα των νεκρών με σκοπό να τα φάνε οι γύπες, σε μια εν πολλοίς τυπική διαδικασία… κηδείας…».
*Ο Γεώργιος Ι. Παναγιωτάκης είναι συγγραφέας-Ιστορικός ερευνητής