Εξίσωση δύσκολη με πολλούς αγνώστους, αποτελεί η επαναλειτουργία των σχολείων, για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα για τις χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την πανδημία. Όλοι πάντως συμφωνούν ότι τα σχολεία θα πρέπει να ανοίξουν ξανά, με τη φυσική παρουσία στην τάξη των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Για το πώς θα γίνει αυτό, η κάθε χώρα διαθέτει το δικό της σχέδιο:
Στη γειτονική Ιταλία, από τα μέσα κιόλας του περασμένου Ιουνίου, δόθηκε στη δημοσιότητα το σχέδιο επαναλειτουργίας των σχολείων. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε, εκτός από την υποχρεωτική χρήση της μάσκας για μαθητές και εκπαιδευτικούς και το άνοιγμα 3.000 επιπλέον σχολικών μονάδων, καθώς και την πρόσληψη 50.000 αναπληρωτών εκπαιδευτικών, ώστε ο μέγιστος αριθμός μαθητών ανά τμήμα να μην ξεπερνά τους 15. Παράλληλα θα διανέμονται 11 εκατομμύρια προστατευτικές μάσκες την ημέρα, σε μαθητές, διδάσκοντες και διοικητικό προσωπικό, ενώ θα διατεθούν δύο εκατομμύρια τεστ για τους εκπαιδευτικούς.
Στη Γαλλία οι μαθητές έχουν ήδη επιστρέψει στις τάξεις και η κυβέρνηση στοχεύει σε 100% πληρότητα, με 15 μαθητές ανά τμήμα, τήρηση των αποστάσεων με εναλλασσόμενη την παρουσία των μαθητών στις αίθουσες και βέβαια με την υποχρεωτική χρήση της μάσκας σε όλους τους χώρους του σχολείου.
Στην Ισπανία, σύμφωνα με το σχέδιο προβλέπεται, εκτός από την υποχρεωτική χρήση της μάσκας από όλους τους μαθητές, και η χρησιμοποίηση επιπλέον χώρων για τη διδασκαλία, όπως είναι, βιβλιοθήκες, κυλικεία, αίθουσες προβολών, με σκοπό τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα. Επίσης προβλέπεται καθημερινή θερμομέτρηση των μαθητών με την άφιξή τους στο σχολείο. Παράλληλα προχωρούν και στην πρόσληψη 10.600 έκτακτων εκπαιδευτικών, ενώ διατίθενται και 100.000 τεστ αντισωμάτων στους εκπαιδευτικούς.
Στη Γερμανία, όπου σε κάποια κρατίδια έχουν ήδη ανοίξει τα σχολεία, το σχέδιο επιβάλει την υποχρεωτική χρήση της μάσκας, ενώ οι σχολικές τάξεις έχουν αναδιοργανωθεί σε μικρότερες ομάδες παιδιών, οι οποίες δεν είναι υποχρεωμένες να τηρούν τις αποστάσεις, αλλά να χρησιμοποιούν ξεχωριστές τουαλέτες και κυλικεία.
Έτσι φτάνουμε και στη δική μας τη χώρα, όπου η κυβέρνηση διαθέτει το δικό της σχέδιο. Ένα σχέδιο παρόμοιο με αυτό που εφάρμοσε και στο άνοιγμα του τουρισμού. Φέρει τον τίτλο «βλέποντας και κάνοντας» και επιχειρεί να το εφαρμόσει πάλι πιστά, ως μέρος μιας πάγιας τακτικής που χαρακτηρίζεται όμως από την προχειρότητα και την ασυνεννοησία. Είδαμε πρόσφατα τις συνέπειες αυτής της τακτικής με τη «Βαβέλ» που δημιουργήθηκε ενδοκυβερνητικά για τη δωρεάν ή μη χορήγηση της μάσκας στα σχολεία. Άλλα έλεγε η υπουργός Παιδείας πριν, άλλα ο υπουργός των Εσωτερικών μετά, και την τελική απόφαση την πήρε ο πρωθυπουργός, σαν να μην ηγείτο ο ίδιος ετούτης της κυβέρνησης…
Για το άνοιγμα των σχολείων, η κυβέρνηση είχε στη διάθεσή της τουλάχιστον τρεις μήνες, ώστε να επεξεργαστεί με προσοχή και λεπτομερώς την επαναλειτουργία των σχολείων, λαμβάνοντας υπόψη της όλα τα δυνατά σενάρια. Τώρα, μια ανάσα πριν την επανέναρξη των μαθημάτων, φαίνεται ότι δεν διαθέτει ένα τέτοιο σχέδιο, που να διασφαλίζει την υγεία των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους.
Με τις ανακοινώσεις στις οποίες προβαίνουν καθημερινά επί του θέματος διάφορα κυβερνητικά στελέχη που δεν συντονίζονται μεταξύ των, δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση στην κοινωνία. Επίσης, για κάποιες ηχηρές αντιφάσεις που προκύπτουν από την αντιμετώπιση της πανδημίας, οφείλουν να δίνουν κάποιες εξηγήσεις στον κόσμο.
Πώς γίνεται λοιπόν, τον περασμένο Μάιο, με λίγες μόνο δεκάδες κρουσμάτων ημερησίως, να ανοίγει η κυβέρνηση τα σχολεία, με την εκ περιτροπής παρουσία των μαθητών και με μέγιστο αριθμό ανά τμήμα τους 15, ενώ σήμερα με καθημερινό ρεκόρ κρουσμάτων, να ετοιμάζεται να τα ανοίξει με 25 και 30 μαθητές ανά τμήμα;
Μια μερίδα «ειδικών» σπεύδει διαρκώς να δικαιολογεί τις κυβερνητικές αποφάσεις, προσφέροντας το άλλοθι του επιστημονικού της «κύρους», σε πολιτικές αποφάσεις που, εγώ τουλάχιστον δεν έχω πειστεί ακόμα ότι αυτές λαμβάνονται με κριτήριο την προστασία της Δημόσιας Υγείας. Προσφέρει όμως έτσι άλλοθι και στους αρνητές της πραγματικότητας.
Οι πολιτικοί μας πάντως δεν θα πάψουν ποτέ να μας εκπλήσσουν και να μας υπενθυμίζουν διαρκώς, για το πόσο πολύ υποτιμούν τη νοημοσύνη μας! Από τη «δημιουργική ασάφεια» του παρελθόντος, έχουμε περάσει τώρα στη «δημιουργική στατιστική». Μια στατιστική, στην υπηρεσία μιας σουρεαλιστικής πολιτικής που δημιουργεί εντυπώσεις, με αριθμητικά τεχνάσματα και πολιτικές ταχυδακτυλουργίες και εξωραΐζει καταστάσεις, καλύπτοντας έτσι χρόνιες αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος.
Η αξιότιμη υπουργός της Παιδείας μας, στην προσπάθειά της να «υποτάξει» και τα Μαθηματικά στις επικοινωνιακές της ανάγκες, διαστρέβλωσε μια θλιβερή πραγματικότητα που επικρατεί σήμερα στα σχολεία μας, με στοιβαγμένους 25 και πλέον μαθητές ανά τμήμα, παρουσιάζοντας μια ειδυλλιακή εικόνα τμήματος με 17 μαθητές, όσους δηλαδή «βγάζει» η μέση τιμή του πλήθους των μαθητών ανά τμήμα σε όλη την επικράτεια.
Βλέπετε όμως, μέσα σε κάθε σχολική αίθουσα τυχαίνει να βρίσκονται οι μαθητές της και όχι η… μέση τιμή τους. Ο λόγος που επικρατεί αυτή η άθλια κατάσταση είναι ότι, καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν επένδυσε, όπως και καμιά άλλη στο μέλλον δεν έχει μάλλον σκοπό να επενδύσει στην Παιδεία μας. Από «τσάμπα πολιτικούς μάγκες» έχουμε χορτάσει πια σε αυτόν τον τόπο!
Αφού κατάφεραν, εκεί στο υπουργείο Παιδείας, να αποδομήσουν τη Μαθηματική λογική, βάλθηκαν στη συνέχεια να καταργήσουν και την απλή λογική: Ο λόγος λέει, που αρνούνται να ελαττώσουν τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα, είναι για να περιορίσουν έτσι τη διασπορά του ιού από τους επιπλέον εκπαιδευτικούς που θα έπρεπε τότε να προσλάβουν!
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η επαναλειτουργία των σχολείων θα πρέπει να βρει την εκπαιδευτική κοινότητα στο φυσικό της χώρο, μέσα στα σχολεία. Η τηλεκπαίδευση, μπορεί να αποτέλεσε μια λύση ανάγκης στην καραντίνα, όμως δεν κατάφερε να υποκαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση. Η πολυδιαφημιζόμενη «Εκπαίδευση εξ αποστάσεως», έδωσε φέτος κι αυτή τις πανελλαδικές εξετάσεις της, και «πέρασε» στο… Μαθηματικό Σάμου!
Τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν και να υποδεχτούν τους μαθητές τους. Το πρώτο κουδούνι αποτελεί ένα προσκλητήριο συνάντησης των παιδιών με τους φίλους τους, με τις παρέες τους, με τις συναναστροφές τους, με τους δασκάλους τους, με τα παιχνίδια τους, με τα ενδιαφέροντά τους, με τα εφηβικά τους όνειρα, αλλά και με τη γνώση.
Θα χρειαστεί όμως τώρα να αλλάξουν τις συνήθειές τους. Να φοράνε τη μάσκα τους, να τηρούν όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και να μην υποτιμούν τον κίνδυνο. Θα καθίσουν και πάλι στης ανάγκης τα θρανία, εκεί όπου κάθισαν ένας-ένας και τον περασμένο Μάιο, αλλά αυτή τη φορά θα καθίσουν με τη σύνθεση που είχαν τους Μάηδες που δεν υπήρχε πανδημία. Κι όλα αυτά, για να μην ξοδευτεί το κράτος, που έχει άλλες «προτεραιότητες»…
Καλοδεχούμενα τα παγουρίνο, αφού αυτά αποτελούν και χορηγία κάποιου ιδιώτη, όπως καλοδεχούμενες είναι και οι μαζορέτες στα σχολεία μας, που θα φροντίσουν από τη νέα σχολική χρονιά να διασκεδάζουν το Μαθητόκοσμο. Μόνο που δεν είμαι σίγουρος, αν φέτος η σχολική κοινότητα θα μπορέσει τελικά να βρει κάποιο λόγο για να πανηγυρίσει…
https://moschonas.wordpress.com