Είμαστε στη μέση του πηγαδιού, μας πήγανε στον πάτο! Ο πάτος είναι το καλύτερο σημείο, γιατί μόνο προς τα πάνω μπορείς να πας…
Ο Τσίπρας, λοιπόν, μας πήγε στον πάτο, πιο κάτω δεν πάει. Από τώρα κι ύστερα λίγο – λίγο θα στάζει στο πηγάδι κι ένα χιλιοστό κάπου – κάπου ν’ ανεβαίνει. Εμείς θα ξεγελιόμαστε και θα ευχαριστιόμαστε! Την… καρπαζιά που μας έριξε μαζί με τον Πολάκη και μας βούλιαξε τρία μέτρα κάτω… Από εκεί το φως θα δούμε, όχι από το τούνελ…
Ο τελευταίος πρωθυπουργός σε μια οικονομική κρίση είναι ο πιο τυχερός, όσο κακός κι αν είναι. Γιατί; Να σας πω. Πώς λέμε αυτό το έργο έχει ωριμάσει και πρέπει να γίνει μετά από τόσα βάσανα, ταλαιπωρία, καθυστερήσεις, προσφυγή στο ΣτΕ, γραφειοκρατία κ.λπ; Ετσι είναι και η κρίση. Πρέπει στην Ελλάδα να ωριμάσει κι αυτή. Να περάσει από μνημόνια, αντιμνημόνια, από κόμματα… ξεροκόμματα, να γίνουνε όλοι πρωθυπουργοί, επί την ευκαιρία, να περάσει από 40 κύματα και από εκατομμύρια ψέματα, να δυστυχίσει καλά – καλά ο λαός, να βασανιστεί, να συνηθίσει τα ψέματα, να αποκτήσει υπομονή και κουράγιο, να μάθει να κάθεται στον καναπέ ήσυχος και βουβός, να μάθει να ανέχεται τις κοροϊδίες και τις ταπεινώσεις από τους Συριζανέληδες, προπαντός για να ωριμάσει το έργο. Η κρίση.
Ο Τσίπρας τη βρήκε την κρίση μεσοώριμη, αλλά σαν έξυπνος που είναι τηνε πήγε στον πάτο, για να φαίνεται ότι όσο καλά και να πηγαίνει, αυτή θα φαίνεται πως πάει προς τα πάνω! Κανονικά ο τελευταίος βγάζει τη χώρα από την κρίση. Ο πρώτος δεν προλαβαίνει, του πάνε και όλοι κόντρα, ο δεύτερος την φτάνει στα μεσακά και ο τρίτος την βγάζει. Στην Ελλάδα όμως μπορεί και να τηνε… σοβουλιάξει!
Η κρίση δεν ήρθε ουρανοκατέβατη ούτε από θεομηνία.
30 χρόνια αγωνιστήκανε όλοι οι εγκέφαλοι της πολιτικής για να την καταφέρουνε να μας την φέρουνε! Επιτέλους τη φέρανε! Καλλιά αργά παρά ποτέ. Ολοι μαζί βαλθήκανε να αδειάζουνε το πηγάδι, να πουλάνε το νερό για τους ψήφους!
Με τα… τσουβάλια κουβαλούσανε απ’ έξω τα λεφτά, το νερό ήθελα να πω, για να δροσερεύουνε τους κήπους των ψηφοφόρων! Η στάθμη όμως του πηγαδιού όλο και κατέβαινε. Ηθελε ακόμη 3 μέτρα να κατέβει. Ηρθαν οι… σωτήρες, έπαιξε μια ο Ηρακλής ο Πολάκης και το κατέβασε 3 μέτρα και έτσι βρήκανε τον πάτο. Το καλό είναι ότι από κει και κάτω τώρα δεν πάει.
Και λίγο – λίγο ν’ αρχίσει τώρα να ψιχαλίζει ο… Τσίπρας, και οι φλέγες ν’ αρχίσουν να στάζουν και να ανεβαίνει λίγα χιλιοστά η στάθμη, εμείς θα βλέπουμε να γυαλίζει στον πάτο και θα φωνάζουμε ευτυχισμένοι: “Είδαμε φως στο τούνελ!”…
Στο Δημόσιο δεν έπιασε πάτο το πηγάδι… Στον ιδιωτικό τομέα έπιασε τέτοια ξηρασία, που θα πρέπει να βρέχει πάρα πολλά χρόνια για να δούνε να γυαλίζει ο πάτος! Πόσο μάλλον να δούνε την στάθμη ν’ ανεβαίνει!
Με τα ψίχουλα, “τις… ψιχαλίδες” του Τσίπρα, δεν νομίζω…