Στις 11 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν 14 χρόνια από την ημέρα που “έφυγε” ο μεγάλος Κρητικός, Σητειακός ποιητής Κωστής Φραγκούλης (Ανταίος). Με το ψευδώνυμο “Ανταίος” δημοσίευε στο χρονογράφημα “Λόγοι και αντίλογοι” της εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου.
Η γνώριμη φωνή του, μέσα από τα ερτζιανά, έφτανε στα αυτιά των χιλιάδων πιστών ακροατών του! Έγραψε χιλιάδες χρονογραφήματα, πεζά, αλλά και στίχους τραγουδιών, που μελοποιήθηκαν. Κατόρθωσε να κατακτήσει την υψηλότερη κορυφή της Κρητικής Λογοτεχνίας.
Εκτός από αριστοτέχνης του 15σύλλαβου ο Κωστής Φραγκούλης είχε επίσης συγγράψει τρεις συλλογές διηγημάτων και χρονικών και ένα μυθιστόρημα.Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το Α΄βραβείο για το δίτομο ποιητικό του δημιούργημα τα “ΔΙΦΟΡΑ”.
Έργο ζωής για το Φραγκούλη ήταν τα “ΔΙΦΟΡΑ”, που έχει χαρακτηριστεί το σημαντικότερο ποιητικό δημιούργημα στην Κρήτη, μετά τα έργα του επίσης Σητειακού Βιτσέντζου Κορνάρου.
Έχει ακόμη χαρακτηριστεί από Έλληνες και ελληνόφωνους ξένους γλωσσολόγους ως “ευαγγέλιο” του γνήσιου κρητικού λόγου.
Παραθέτω στίχους που διάβασα στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας Λάστρου, την 25η Ιουνίου 2017, μετά το πέρας Τρισαγίου για τον Κωστή Φραγκούλη, που τέλεσε στη γενέτειρά του ο Σύλλογος Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ηρακλείου.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ
Κωστής Φραγκούλης τ’ όνομα, ψευδώνυμο Ανταίος,
άριστος εις στους στίχους του, στσι ρίμες του σπουδαίος.
Στη Λάστρο εγεννήθηκε, ανδρώθηκε στο Κάστρο
κι εξόμπλιασε τσι ρίμες του και έλαμψέ του τ’ άστρο!
Μάστορας αξεπέραστος της γλώσσας μας μεγάλος
πολύ τη Στεία ετίμησε, όπως και ο Κορνάρος.
Οι ομορφιές του τόπου του, της Λάστρου τα στολίδια
για το Φραγκούλη έγιναν στσοι στίχους του κεντίδια.
Τα μύρα τση φασκομηλιάς, του θυμαριού, του σκίνου,
στη ρίμα του μοσχοβολιές υπέροχες θα γίνου(ν).
Των δέντρων τα θροΐσματα, πουλιών οι συναυλίες
πάνω στον τάφο μοιάζουνε μ’ ουράνιες μελωδίες.
Κορνάρο νέο λένε τον, τση ρίμας δεξιοτέχνη
και στύλο τση παράδοσης στση ποίησης την τέχνη.
Τση ρίμας πρωτομάστορας, στο πνεύμα πάντα νέος,
στήριξε τη ντοπιολαλιά, ως θεωρούσε χρέος.
Τίμησε τούτο το χωριό αλλά και τη Σητεία,
το έργο του αναγνωρίστηκε, μεγάλη έχει αξία.
Στον τόπο που γεννήθηκε διάλεξε να τον θάψουν,
τ’ αγριοπούλια του βουνού ήθελε να τον κλάψουν.
Σήμερα εδώ στον τάφο του τιμούμε του τη μνήμη,
το έργο του αθάνατο στα γράμματά ‘χει μείνει.
Η φύση της πατρώας γης σαν να εκπέμπει σήμα
και στεφανώνει με αυτό το μαρμαρένιο μνήμα.
Όπως τση Λάστρου τα βουνά αγέραστα στα χρόνια,
ετσά κι η μνήμη του Κωστή θα παραμείνει αιώνια!
* Ο Γεώργιος Εμμ. Αυγουστινάκης είναι συνταξιούχος δάσκαλος