Βαρύτατο πένθος και ανείπωτη θλίψη πλημμύρισε τις καρδιές μας για τον απροσδόκητο θάνατο του αλησμόνητου καθηγητή μας και εκλεκτού συναδέλφου Θεοδώρου Αντωνακάκη. Σαν αστραπή διαδόθηκε παντού η τραγική αυτή είδηση. Πάγωσαν όλοι, συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και μαθητές του. Ράγισαν οι καρδιές τους, ένοιωσαν συντριβή και ανέκφραστη συγκίνηση. Έδυσε το αστέρι του Κάστρου, για να λάμπει σε αξιοζήλευτους κόσμους.
Μπροστά στη σεπτή σορό του, «άπνουν και άφωνον ορώντες», αισθανθήκαμε αρκετά συγκλονισμένοι, διότι ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσομε ότι ο εκλεκτός και φίλτατος καθηγητής μας με τον πνευματικό του πλούτο, το καλλιτεχνικό του χάρισμα στη μουσική, τις πολλές αρετές και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του, έφυγε ξαφνικά από κοντά μας.
Εκ Χανίων καταγόμενος, διορίστηκε σε νεαρώτατη ηλικία καθηγητής Μουσικής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου, όπου υπηρέτησε ευδοκίμως επί αρκετά έτη. Μετά την αναβάθμιση και ανωτατοποίηση των Παιδαγωγικών Σχολών, προσελήφθη συνέχεια ως καθηγητής εκπαιδευτικών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και παράλληλα δίδασκε στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Διακρίθηκε για την εργατικότητα, τον ενθουσιασμό και την αφοσίωση στο έργο του,ακούραστος και δυνατός, δίκαιος και ευγενικός.
Ως καλλικέλαδος πρωτοψάλτης ελάμπρυνε το Αναλόγιο του Ιερού Καθεδρικού Ναού του Αγίου Τίτου, του Ναού της Παναγίας των Σταυροφόρων και άλλων Ιερών Ναών του Ηρακλείου. Έμπλεως ελληνοχριστιανικών ιδανικών, εδραστηριοποιείτο σε έργα ευποιΐας, πνευματικής οικοδομής και χριστιανικής αγάπης.
Ως καθηγητής του Ελληνικού Ωδείου ανέδειξε πλήθος εκλεκτών μαθητών που διέπρεψαν στον τομέα της Μουσικής. Αλλά και ως καθηγητής Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής επέδειξε τον ίδιο ζήλο και ενθουσιασμό. Γνωστοί και επώνυμοι μαθητές του τον μιμήθηκαν θαυμάσια και προέδευσαν στον τομέα αυτόν.
Ο Θεόδωρος Αντωνακάκης από την πρώτη παρουσία του στην πόλη του Ηρακλείου, δημιούργησε έντονη δραστηριότητα στον τομέα της μουσικής, μία πρωτοπόρο, αξιόλογη και θαυμαστή κίνηση. Χορωδίες σπουδαστών της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και μαθητών του Ωδείου, με χοράρχη τον ίδιο,έδιναν με την παρουσία τους πραγματική μεγαλοπρεπή έκφραση και ζωντάνια σε επίσημες εκδηλώσεις και άλλες μορφές της καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. Πρόθυμα πάντοτε ανταποκρινόταν στις προσκλήσεις αρμοδίων φορέων, όπου κατά περίπτωση η Μουσική έδινε ένα ιδιαίτερο περιεχόμενο και λαμπρότητα.
Μαζί με την ισάξια σύζυγό του Βίλμα Αντωνακάκη Βερνάρδου, καθηγήτρια επίσης της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και του Πανεπιστημίου, συνέχεια, εντατικοποίησε τις δραστηριότητές του σε κάθε μουσική εκδήλωση, και αμφότεροι σε καταπληκτικό βαθμό.
Το κενό του εκλιπόντος Θεοδώρου Αντωνακάκη καλύπτουν θαυμάσια και επάξια τα δύο του παιδιά, ο Δημήτρης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο και ο καθηγητής Νικόλαος.
Είμαστε όλοι αρκετά λυπημένοι με τον θάνατο του αγαπητού μας καθηγητή, μας καταπραΰνει όμως η άνωθεν παραμυθία, η ανάμνηση της μεγάλης προσφοράς του και η σκέψη ότι,ως ενάρετος στη ζωή, θα αναπαύεται «εν σκηναίς δικαίων», σε τόπους αιωνίας μακαριότητας. Η δροσερή αύρα της θείας πνοής θα τον περιβάλλει πάντοτε και θα τον νοιώθομε κοντά μας.
Συλλυπούμεθα εγκαρδίως τους οικείους του αλησμόνητου καθηγητή Θεοδώρου, με την ανακούφιση ότι ο Δωρεοδότης Κύριος παρέχει στον απελθόντα τόπον αναπαύσεως και σε εκείνους την εξ ύψους παραμυθία.
*Ο Ηλίας Μετοχιανάκης είναι καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης