Τίτο, γιατί μας έφυγες, που ήσουν αγαπηγμένος
σ’ όλη την οικογένεια λουλούδι ανθισμένο;
Όλους μας εμνημόνευες ζώντες και πεθαμένους
και δεν θα το ξεχάσομε, πολυαγαπημένε.
Πρόλαβες και εβάπτισες το γυιό της αδελφής σου,
που τόσο τον αγάπησες σαν να ‘τανε παιδί σου.
Μα ο Θεός σε ήθελε κοντά του να σε πάρει,
γιατί σε βρήκε έτοιμο καλό μου παλληκάρι.
Δεν έχει ο χάρος σύνορα κι όπου κι αν θέλει μπαίνει
και πάει στα καλύτερα, λουλούδια και τα παίρνει.
Ο Τίτος ήταν ένας λαμπρός άνθρωπος και εκλεκτός ιερομόναχος, που διέθετε αξιοπρέπεια, ευγένεια, σοβαρότητα και καλοσύνη, επιπλέον ένιωθε ανάπαυση στους κόλπους της Εκκλησίας. Ήταν ο καλός μοναχός, που είχε εγκολπωθεί τις χριστιανικές αλήθειες και αξίες, αλλά ευτυχώς όταν πεθαίνομε δεν χανόμαστε.
Έχομε τη λαμπρότητα της ζωής και όχι το σκοτάδι. Έχομε τον αναστημένο Χριστό.
Ας είανι αιωνία η μνήμη του.
Η θεία του Αικατερίνη Διαλεκτάκη