Μνήμες και θύμησες αρκετών χρόνων με συντροφεύουν…
Τρεις δεκαετίες, ίσως και παραπάνω έχουν περάσει από τότε που γνώρισα την οικογένεια του Κώστα Τοράκη, εξαίρετου γείτονα και φίλου, του κυρίου Κώστα όπως τον αποκαλώ συνήθως. Μια σπάνια οικογένεια, γεμάτη από φιλική διάθεση, καταδεκτικότητα και καλοσύνη.
Μία οικογένεια που αυτές τις μέρες στερήθηκε τον ακρογωνιαίο της λίθο, το ριζιμιό αγκωνάρι της, την οικοδέσποινά της, την αγαπητή σε όλους μας κυρία Γεωργία όπως την αποκαλούσαμε όσο ήταν στη ζωή!
Μια καλόχαρη γειτόνισσα, μια πραγματική αρχόντισσα, η οποία μέχρι το τέλος δεν λύγισε, αντιμετωπίζοντας τα δεινά που η μοίρα τής επεφύλαξε με αξιοπρέπεια και καρτερία, έχοντας διαρκώς στο πλευρό της τα παιδιά της και τον αγαπημένο της σύζυγο! Στάθηκε όρθια μέχρι την ύστατη στιγμή.
Η κυρία Γεωργία, ένας άνθρωπος που επιδείκνυε μόνο αρετές, ξεχωριστή στον χαρακτήρα της, καλοσυνάτη και έμπλεη αρχών και αξιών. Τούτες τις μέρες, αυτές τις βαριές και γκρίζες στιγμές, συνειδητοποιούμε όλοι μας, όσοι την γνωρίσαμε και πολύ περισσότερο η οικογένειά της, το μεγάλο κενό που αφήνει ο μισεμός της. Ας ευχηθούμε στην οικογένειά της την εξ ύψους παρηγορία και τη δύναμη να αντιμετωπίσουν την απουσία της και το δυσαναπλήρωτο κενό που τους άφησε.
Στον αγαπημένο της σύζυγο τον κύριο Κώστα, στα παιδιά της Βέρα, Σπύρο και Έφη, στην αγαπημένη της εγγονούλα Τζωρτζίνα και στα αδέλφια της να βρουν τη δύναμη και το κουράγιο και να μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη τους η σεβαστή μορφή της. Ας είναι ανάλαφρο το χώμα που τη σκεπάζει!
Ηράκλειο 22α μηνός Μαρτίου
Δημήτρης Χ. Σάββας
Προϊσταμένος της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης