Τυχαίνει να κατοικώ σε μια αστική γειτονιά όπου υπάρχει πληθώρα απ’ αυτά τα σημεία που δραστηριοποιούνται στον καλλωπισμό και στην ελκυστικότερη εμφάνιση των γυναικών, κατά κύριο λόγο.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν κι αυτά κλειστά λόγω της ενσκήψασας πανδημίας του ύπουλου και επικίνδυνου κορονοϊού. Αναφέρομαι στα κομμωτήρια που ανθούν σε κάθε, κεντρική ή απόκεντρη, γειτονιά των ελληνικών πόλεων.
Ένα αδικημένο για σεβαστή μερίδα πληθυσμού και κάπως «κατώτερο», συγκριτικά με άλλα φυσικά, για μερικούς μάλλον κακεντρεχείς συμπολίτες μας.
Το πόσο απαραίτητο είναι για τον γυναικείο πληθυσμό, και κυρίως για την ψυχοσύνθεσή του, φάνηκε περίτρανα τους τελευταίους δύο μήνες που αναγκαστικά έκλεισαν και αυτά μπροστά στο σοβαρότερο κίνδυνο μετάδοσης της νόσου.
Όλο τον υπόλοιπο καιρό, τουλάχιστον τις ώρες που περνούσα μπροστά απ’ αυτά, γινόταν ο γνωστός συνωστισμός. Εάν παρατηρήσουμε λίγο περισσότερο στα κεντρικά σημεία των πόλων θα βρούμε επιπλέον και αρκετά καινούργια καταστήματα που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια και προσφέρουν αισθητικές υπηρεσίες σε γυναικεία νύχια, βλεφαρίδες και στην ομορφιά γενικότερα.
Οι πελάτες τους αρκετοί και βεβαίως εξασφαλισμένοι εκ προοιμίου. Και τα δύο αναφερόμενα σημεία στα οποία προσφεύγει ο γυναικείος πληθυσμός, έδωσαν την ευκαιρία σε σεβαστή μερίδα νέων κυρίως κοριτσιών με τις ανάλογες γνώσεις και τις ιδιαίτερες ικανότητες, να κερδίζουν τα απαραίτητα προς το ζην και μάλιστα σε μικρή ηλικία συγκριτικά πάντοτε με τις συνομήλικες που προτίμησαν την συνέχιση των σπουδών τους.
Ακόμα βρίσκονται στα μάτια μου εκείνα τα υπέροχα, εντυπωσιακά και μεγάλα ομολογουμένως πτυχία των Σχολών Κομμωτικής που κάποτε τυχαία έπεσαν στην αντίληψή μου. Πρόσφατα, είδα τις ετοιμασίες που κάνουν κάποια τέτοια καταστήματα που βρίσκονται απέναντι απ’ το σπίτι μου. Η σοβαρότητα των κατάλληλων προετοιμασιών είναι εκείνο που χαρακτήριζε την όλη κινητικότητα.
Καινούργια διαρρύθμιση και αραίωση των καθισμάτων στο εσωτερικό, επιμελημένη καθαριότητα, καθαρισμός κλιματιστικών μηχανημάτων και γενικώς κινήσεις σοβαρού επαγγελματισμού σύμφωνα με τις πρόσφατες εξαγγελίες των οργάνων της Πολιτείας και ίσως ακόμα περισσότερο.
Αντισηπτικά, μάσκες και όλα τα συναφή σε εμφανές σημείο στην είσοδο της συγκεκριμένης επιχείρησης, με τις απαραίτητες ενημερωτικές πινακίδες και κατάλληλες επισημάνσεις.
Κατηφόρισα προς το κέντρο της πόλης με το άνοιγμα των βιβλιοπωλείων. Συνήθεια παλιά, ενδιαφέρουσα, ευχάριστη και εν πολλοίς αυτόματη.
Δεν περίμενα, για να είμαι ειλικρινής, να δω τις καινούργιες εκδόσεις, αφού εδώ και πολύ καιρό η συχνή περιήγηση στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στις ιστοσελίδες των εκδοτικών οίκων και κυρίως των ηλεκτρονικών πολιτιστικών περιοδικών που δραστηριοποιούνται στη βιβλιοπαρουσίαση και βιβλιοκριτική, είναι απείρως καλύτερη και αποτελεσματικότερη ενημερωτική διαδικασία στο συγκεκριμένο αντικείμενο.
Όμως το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, ήταν ικανό να δω, ιδίοις όμμασι, τι διαδραματίστηκε ή πιο σωστά τι απόμεινε στο διάστημα αυτό στους συγκεκριμένους χώρους από την εισβολή του κορονοϊού.
Μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού οι ευρισκόμενοι στο εσωτερικό του. Τα νομοθετικά μέτρα που κατά καιρούς εξήγγειλαν οι αρχές, εδώ φαντάζουν απελπιστικά άχρηστα, αφού δεν μπορούμε να συζητήσουμε για παρουσία συγκεκριμένου αριθμού πελατών σύμφωνα βεβαίως με την έκταση του καταστήματος.
Ακόμα βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μου αρκετές παλιές εκδόσεις των βιβλίων του μεγάλου μας πεζογράφου, Μένη Κουμανταρέα. Ένα απ’ αυτά, είναι και «Το Κουρείο». Το κείμενό του προφητικό σε πολλά σημεία. Ερωτική ιστορία αλλά με προφανείς αλλότριες αναφορές και έκδηλους συμβολισμούς.
Λογιστές, κουρείς, μανικιουρίστες, μόνιμες σχέσεις και παράνομες ερωμένες, νόμιμες και εφήμερες σχέσεις, η απαραίτητη σιγουριά από τη μια μεριά και η εκμαυλιστική έλξη του νέου και ανεξερεύνητου, από την άλλη.
Όλα αυτά απέναντι σε καλά δομημένες σχέσεις και υποκρισίες, κοινωνικές δεσμεύσεις και διλήμματα που παρεισφρύουν απρόσκλητα, σε ένα αθηναϊκό τοπίο των προηγούμενων δεκαετιών οι κάτοικοι του οποίου προσπαθούσαν να βρουν τον όποιο βηματισμό τους σε ό,τι καινούργιο ανέτειλε, τόσο σε οράματα, όσο και σε ιδεολογίες.
Πολλές δεκαετίες πριν, ακόμα τριγυρίζει στη μνήμη μου η παρουσία κάποιων λογοτεχνικών βιβλίων σε τραπεζάκια κεντρικού σχετικά κουρείου στην πρωτεύουσα. Σήμερα το πιθανότερο είναι πως έχει κλείσει λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος που πέρασε από τότε.
Ο πρόσφατος εγκλεισμός με ανάγκασε, εντελώς τυχαία, φυσικά, να ξαναδιαβάσω το βιβλίο εκείνο του Μένη Κουμανταρέα, όπου η όποια έννοια της λογοτεχνίας περιπλέκεται όμορφα με κάποια επαγγέλματα καθημερινά, απαραίτητα, βαθιά ανθρώπινα.
Παρατήρησα όμως, ότι ενώ η όμορφη φυσική και ψυχική εμφάνιση των ανθρώπων είναι μπροστά μας εδώ και δεκαετίες, η πνευματική καλλιέργεια αντίστοιχα, σκέφτηκα, αργεί ακόμα απελπιστικά, αν βεβαίως υποθέσουμε πως η επίσκεψη σε βιβλιοπωλεία αποτελεί έστω μια κάπως ενδεικτική παράμετρο του εν λόγω φαινομένου.