Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε μέχρι που μπορεί να φτάσει ο ασταμάτητος κατήφορος των πολιτικών δηλώσεων στα μέσα μαζικής επικοινωνίας τον τελευταίο καιρό. Όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης. Από την πλευρά των κυβερνώντων εκδηλώνεται με την πρώτη ευκαιρία μια περίεργη εκδήλωση λατρείας προς ότι ‘αριστερό’, όπως εννοούμε αυτό με την παραδοσιακή έννοια του όρου, ταράσσοντας τους πολίτες με περίεργες ακραίες δηλώσεις και εξεζητημένες τοποθετήσεις και ανοίγοντας μακρούς διαλόγους μέσα στην κοινωνία, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό είχαν λησμονηθεί και απωθηθεί στην περιφέρεια του νου και της ιστορίας.
Γεγονότα όμως που ανάγκασαν ακόμα και τον κουρασμένο μουσικοσυνθέτη μας, Μίκη Θεοδωράκη, να απαντήσει πρόσφατα στην εφημερίδα “Τα Νέα”: ‘Εντάξει λοιπόν! Νικηθήκαμε και μπήκαμε στην γωνία! Τι άλλο θέλετε από εμάς εσείς οι νικητές και ξύνετε τις πληγές μας; Με το αίμα το δικό μας που συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάκτηση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας τα πήρατε όλα! Κράτος, Κυβέρνηση, Παιδεία, Πολιτισμό, Στρατό, Αστυνομία, Τράπεζες, Τύπο, Τηλεοράσεις. Εμείς μείναμε στην γωνία, ουσιαστικά και πάλι (όπως στον Εμφύλιο) πολίτες β’ κατηγορίας’.
Παρά τις πολυποίκιλες πολιτικές αναλύσεις, τις τελευταίες μέρες, δεν κατέστη γνωστό ακόμα να γίνουν γνωστές οι βαθύτερες επιδιώξεις των κυβερνητικών στελεχών, κυρίως υπουργών, με όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα στην πολιτική σκηνή. Πιθανόν να γίνονται και να αποσκοπούν σε δρομολογημένη πρόσκαιρη ταραχή της κοινωνίας και στην μετατόπιση του ενδιαφέροντος των πολιτών από τα τρέχοντα και συσσωρευμένα ουσιώδη οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, όπως τα εκκαθαριστικά του φόρου εισοδήματος, του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) και τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, τα οποία να μην ξεχνάμε σύντομα θα ακολουθήσουν, σε άλλα παλιότερα, αποτελεσματικά και χιλιοδοκιμασμένα ιστορικά θέματα και κοινωνικούς διχασμούς. Αναφερόμαστε συγκεκριμένα στις πολιτικές αντιπαραθέσεις περασμένων δεκαετιών και, για να είμαστε ακριβέστεροι, σε όλα εκείνα που σημάδεψαν τον τόπο μας κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που ακολούθησαν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Τότε που ενώ ολόκληρη η γηραιά ήπειρος προσπαθούσε να συμμαζέψει ότι απέμεινε όρθιο από τη μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση και να προχωρήσει κουρασμένη και εξαθλιωμένη ένα βήμα μπροστά, ο δικός μας τόπος και ο ταλαιπωρημένος λαός σπαράσσονταν από έριδες πολύ χειρότερες του πολέμου αυτού καθεαυτού και πηγαίνοντας την κατάσταση ακόμα παραπίσω και πολύ χειρότερα. Έριδες τις οποίες είχαν τεχνηέντως δρομολογήσει αλλότριες δυνάμεις, έξω από τη χώρα μας, με σκοπό την εξυπηρέτηση των δικών τους και μόνο συμφερόντων και όχι βεβαίως του τόπου μας. Η Κρήτη, ευτυχώς, δεν βίωσε τα γεγονότα με την ένταση και διάρκεια που διαδραματίστηκαν σε άλλες περιοχές, όπως η Στερεά Ελλάδα, η Θεσσαλία και η Ήπειρος, κυρίως, και έζησαν κατάσαρκα οι κάτοικοί τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμα και μετά τη λήξη του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου.
Η εκ νέου καλλιέργεια διχασμού, όμως, σήμερα ενέχει πολλούς κινδύνους μέσα σε μια κοινωνία η οποία σπαράσσεται από τα γνωστά μας γεγονότα των τελευταίων ετών. Πολλοί μάλιστα είναι εκείνοι που προεξοφλούν κάποια απότομη και απρογραμμάτιστη έκρηξη του δοκιμαζόμενου, εξαθλιωμένου σε μεγάλο βαθμό υπνωτισμένου ελληνικού λαού, με άγνωστες ουσιαστικά απώτερες συνέπειες.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να εκπέμψει μήνυμα ελπίδας και ενότητας στην κοινωνία και όχι διχασμού. Κι αυτό ισχύει για κυβερνώντες αλλά και στελέχη της αντιπολίτευσης.
Μικροπολιτικά συμφέροντα και επιδιώξεις πρέπει να μείνουν στο περιθώριο, και κάποια πράγματα στους ιστορικούς. Άλλα είναι εκείνα που προέχουν τώρα. Κι αυτά είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας, η οικονομική ανάπτυξη, η απεξάρτηση της χώρας από την κατάπτυστη και δυστυχώς μακρόχρονη, όπως προοιωνίζεται, ευρωπαϊκή οικονομική μέγγενη και η άνθιση της ελπίδας και του χαμόγελου στην κοινωνία. Γιατί εφτά χρόνια ταλαιπωρίας είναι ομολογουμένως πολλά. Ειδάλλως θα μπουν στο περιθώριο της ιστορίας, όπως ήδη μπήκαν ολίγιστοι πολιτικοί άντρες και γιατί όχι καταδικασμένες στη συνείδηση του λαού γνωστές πολιτικές παρατάξεις οι οποίες βύθισαν τη χώρα στα σημερινά της αδιέξοδα και ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή της κατάντια, στελέχη της οποίας δυστυχώς ενεργοποιούνται πρόσφατα με σκοπό να μας ”σώσουν” ξανά, ξεχνώντας το απελπιστικό τους παρελθόν! Κάποιες φορές ομολογουμένως, κάποια πράγματα και ορισμένες κύριες και καίριες ιδιότητες από τους πολιτικούς μας ελλείπουν παντελώς!