– Ευτυχώς που ο Τσίπρας έπαιξε στους Ευρωπαίους τα νταούλια και τσι ζουρνάδες και μας έσωσε λέει ο Τσίπρας. Ο λαός όμως τι λέει; Ο λαός λέει το εξής. Δυστυχώς οι Ευρωπαίοι δεν ξέρανε να χορεύουνε με τα νταούλια, τα ανατολίτικα, τσάμικα και πηδηχτούς και τα χορεύουμε τώρα εμείς κι αυτός απ’ έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει!
– Επειδή είμαστε λέει αριστεροί δεν χτίζουμε φυλακές! Άμα δεν χωράνε πια τους αφήνουμε ελεύθερους. Αλλά άμα ξανακλέβουν, ληστεύουν, σκοτώνουν, τους ξαναβάζουμε πάλι μέσα! Μη στενοχωράστε…
– Οι αριστεροί όμως είναι ανθρωπιστές, φιλεύσπλαχνοι. Αγαπάνε όλους τους αλλοδαπούς, τους μετανάστες, τους φυλακισμένους, τα… δικά τους παιδιά, γι’ αυτό και δεν πειράζει αν είναι λίγο αναρχικοί και κάνουν και λίγες καταστροφές, σιγά το πράγμα! Το πολύ – πολύ να βάλουν τους γονείς τους να τις πληρώσουν! Μα θα στενοχωρηθούνε τα παιδιά!;
Για τον υπόλοιπο λαό όμως, τον φιλήσυχο, τον νομοταγή πολίτη, που φοβάται για την περιουσία του, που αγανακτεί, που χάνει δικαιώματα της ελευθερίας του κ.λπ. γι’ αυτόν δεν βλέπω τους αριστερούς να έχουνε την ίδια αγάπη! Αν είναι απροστάτευτες, αέρες, ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς;
– Εγώ που κατηγορώ όμως τα κακώς έχοντα, εγώ επαινώ και τα καλώς έχοντα. Θα ξεχωρίσω μέσα στα πολλά κακά που έφερε αυτή η εξουσία, τέσσερα μόνο καλά.
Σ’ αυτά θα πω μπράβο, αν τα τελειώσει όλα.
Πρώτο. Το σκοπιανό. Είναι πολύ σημαντικό για τη χώρα μας να τελειώσει επιτέλους. Έχω ξαναγράψει το γιατί. Μα να ξαναπώ πάλι με δύο λόγια τα πιο σπουδαία. Σταθερότητα στα Βαλκάνια και περισσότερο στη χώρα μας.
Μια καλή γειτονία είναι ό,τι καλύτερο στα σύνορά μας. Έχουμε πολλά κοινά συμφέροντα. Οι βλέψεις πια για τη μεγάλη Αλβανία θα είναι παρελθόν. Όπως και η Τουρκία η οποία προσπαθεί να βάλει πόδι εκεί. Να ‘χουμε μπει ανάμεσά της εξ ανατολάς και εκ δυσμάς με ό,τι συνεπάγεται και άλλα πολλά. Δεύτερον η ευθανασία. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κρατάει τον βαριά άρρωστο στο κρεβάτι του πόνου όταν αυτός δεν αντέχει άλλο να υποφέρει από άνοια και να θέλει να φύγει, να λυτρωθεί στο Θεό!
Τρίτο και το πιο σπουδαίο για όποιον καταλαβαίνει από βαθιά γεράματα που δεν είναι ανώδυνα, ήρεμα, γαλήνια και ευτυχισμένα, αλλά να είναι με βαριά αρρώστια στο κρεβάτι του πόνου, της κατάθλιψης και της μοναξιάς, παραμερισμένος, ξεχασμένος και από όλες τις χαρές της ζωής, μακριά και λυπημένος!
Και να ‘τανε μόνο τα γεράματα; Νέοι άνθρωποι που χάνουν τους δικούς τους ανθρώπους, τα παιδιά τους από την επάρατη νόσο, από τα τροχαία, δυστυχώς από βλακεία και αδιαφορία του κράτους! Ακόμη οι άτυχοι και δυστυχώς που φτωχαίψανε, που χρεοκοπήσανε, που βάλανε λουκέτα, που τους πήρανε ακόμη και το σπίτι, που είναι η ακρδιά της ζωής. Όλα τα ζωντανά του κόσμου, γη, αέρας και θάλασσα έχουνε τη φωλιά τους.
Σκεφτείτε τον άνθρωπο χωρίς φωλιά! Ή να τηνε χτίζει μια ζωή και να του τηνε πάρουνε! Να μείνει στο δρόμο δίχως λεφτά, δίχως δουλειά, δίχως προοπτική και μέλλον! Μόνο αυτός ξέρει… Γι’ αυτό θα πω κι εδώ ένα μπράβο για την ιατρική κάνναβη σε αυτές τις περιπτώσεις να δίνεται με συνταγή γιατρού.
Για το τέταρτο κάποια άλλη φορά…