Μια αίσθηση αμείλιχτη,
ο Χρόνος καθενός μας..
ούτ’ όραση.. oύτε γεύση,
ούτ’ ανθρώπινη ακοή,
..είναι κάτ’ ιδιαίτερο,
“κωδικός”
προσωπικός μας..
δε μετράται
με τους δείκτες
που καθένας εννοεί..
Μιά κίνηση αέναη,
όλους ενδιαφέρει…
με τί να τη μετρήσουμε,
…να τη διαισθανθούμε,
είναι και τόσ’ αμείλικτη..
.. μας γράφει σε “τεφτέρι”!
μόνο σαν έλθει η στιγμή,
θα αναλογιστούμε…
Δεν έχουμ’ αισθητήριο,
“ειδικό”,
ν’ αφουγκραστούμε..
μόνο ρολόι τεχνητό..
“μηχανική υποστήριξη”!..
λέω, να το πετάξουμε,
χρόνο να μη μετρούμε…
την ώρα, την κάθε στιγμή,
μόνο μ’ αυτή!.. να ζούμε.
Θα έλεγα ο Χρόνος..
είναι μόν’ Αφετηρία!..
σπάστε την και θα δείτε,
τίποτα δεν υπάρχει..
όλοι το ίδιο θα ‘μαστε,
“μικροί” στην ηλικία!..
όλοι “μία από τα ίδια”,
δίχως μίση, δίχως άγχη.
Μιά προσήλωση,..
μιά σκέψη,
είν’ η αίσθηση
στο Χρόνο…
ρουφάτε την θα έλεγα,
..την κάθε σας στιγμή,
σπάσετε τα ρολόγια σας..
μετρούνε μόνο πόνο!..
δεν βλέπω να χρειάζονται..
..άγχος δίνουν στη ζωή..
Σκίστε,.. ημερολόγια!..
και ρολόγια μισητά,
..ελεύθεροι θα νοιώσετε,
κι’ απελευθερωμένοι..
κάθε μέρα, κι’ άλλη μέρα,
δεν μετρά αθροιστικά!..
όλοι στο Σύμπαν είμαστε..
..ατάκτως ερριμμένοι!;..
Δημήτριος Τριχάς
Τοπογρ. Μηχαν. Ε.Μ.Π.
[email protected]