«Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει! Κάγκελα παντού. Και τα μυαλά στα κάγκελα του αόρατου εχθρού. Γαύροι, Βούλγαροι, χανούμισσες, βαζέλες, όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες! Μα το ντέρμπι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο κι εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ. Ελλάς! Τι θα γίνει φίλε μου μ’ εμάς;».
Όσο παραστατικά και να ‘ναι τα τραγούδια, δεν μπορούν να περιγράψουν την πραγματική ατμόσφαιρα και την ασχήμια αυτού του χώρου! Γιατί, την ουσιαστική διαφορά δεν την κάνει εδώ η εικόνα, αλλά η μυρουδιά! Είναι η μπόχα, η βρώμα και η δυσωδία που αναδύεται από αυτό που κάποιοι ονομάζουν «επαγγελματικό ποδόσφαιρο»!
Εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί το «καταφύγιο» των βαρόνων του παράνομου πλούτου της χώρας. Το «ωραίο πλυντήριο» των ορκισμένων εραστών του επιχειρηματικού τυχοδιωκτισμού. Εδώ «ξεπλένουν» όμορφα όλες τις αποχρώσεις του χρήματος!
Οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ και κυρίως των μεγαλύτερων, αποκτούν κύρος, δύναμη, γοητεία, κοινωνικό και ενίοτε πολιτικό ρόλο. Απομυζούν τεράστιες κρατικές επιχορηγήσεις και χρησιμοποιούν κατά το δοκούν την επιρροή των οργανωμένων οπαδών των ομάδων που διοικούν, τόσο απέναντι στα πρόσωπα της εξουσίας, όσο και στο σύνολο της κοινωνίας.
Η «καφρίλα» και η «φανατίλα», αποτελούν δομικά στοιχεία, εδραίωσης και επικράτησης του ποδοσφαιρικού παρακράτους. Ενός παρακράτους, που έχει στήσει μια πανάθλια «παράγκα» πίσω από τη βιτρίνα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, προσβάλλοντας, εκτός από την αισθητική μας κι εκείνη ακόμα την νοημοσύνη μας.
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η «παράγκα» μένει! «Όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα!», τραγουδούσε ο Σαββόπουλος στη δεκαετία του 1960. Στην ανατολή της δεκαετίας του 2020 εξακολουθεί να ισχύει. Το ξέρουν καλά οι μεροκαματιάρηδες που ξημεροβραδιάζονται στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ. Εκεί εξαργυρώνουν τις ταπεινότερες ελπίδες τους με λίγα ευρώ.
Κανείς τους όμως δεν είναι χαρούμενος. Στο τέλος όλοι βρίζουν φεύγοντας, αλλά μετά, για άγνωστο λόγο επιστρέφουν πάλι. Νιώθουν απογοητευμένοι, όχι γιατί δεν προέβλεψαν τις ομάδες που θα κέρδιζαν, αλλά γιατί δεν μπόρεσαν να μαντέψουν τους στημένους αγώνες!
Αυτοί οι άνθρωποι όμως αποτελούν τα απαραίτητα «γρανάζια» του «στοιχήματος».
Μιας οργανωμένης διαδικασίας, ενός μηχανισμού νομιμοποιημένης απάτης, που επιτρέπει την αφαίμαξη πλούτου από τους πολλούς φτωχούς στους ολίγους πλούσιους!
Αυτός είναι, εν ολίγοις, ο «θαυμαστός κόσμος» του Επαγγελματικού Αθλητισμού!
Ένας κόσμος απατηλός και ματαιόδοξος. Ας είναι όμως καλά τα κορόιδα στα προποτζίδικα που επενδύουν καθημερινά το υστέρημά τους σε αυτόν τον «θαυμαστό κόσμο»!
Οι διάφορες ΠΑΕ λειτουργούν αρμονικότατα και «συνεργάζονται» αγαστά μεταξύ τους, επ’ ωφελεία, όχι της κοινωνίας βεβαίως-βεβαίως, αλλά των συμφερόντων των αφεντικών τους. Είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με κριτήριο και μόνο το κέρδος.
Όταν όμως για οποιονδήποτε λόγο διαταραχθεί αυτή η «αρμονία», πυροδοτείται αυτόματα ο μηχανισμός της ανεξέλεγκτης έκρηξης! Μιας έκρηξης, που ενεργοποιεί τα χειρότερα αντανακλαστικά της φυλής μας. Εκείνα που οδηγούν στον διχασμό.
Αυτό ακριβώς συνέβη και πριν λίγες μέρες. Δύο μεγάλες ΠΑΕ της χώρας, βρέθηκαν να διασταυρώνουν τα ξίφη τους. Δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν, αλλά πολλά να μοιραστούν. Τα συγκρουόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα των προέδρων τους μπήκαν μπροστά.
Τώρα θυμήθηκαν την νομιμότητα οι «παράγοντες»! Την θυμούνται μόνο όταν θέλουν να την χρησιμοποιήσουν!
Έτσι, ο πρώην τυπικά (και νυν ουσιαστικά) ιδιοκτήτης μεγάλης Πειραϊκής ΠΑΕ, γνωστός στην πιάτσα και ως Mister Noor1, επικαλέστηκε τον νόμο που δεν επιτρέπει σε έναν πρόεδρο ΠΑΕ (όπως του ανταγωνιστή του και «πιστολέρο» του Βορρά) να έχει στην ιδιοκτησία του περισσότερες από μία ποδοσφαιρικές ομάδες. Υπολογίζοντας και στην επιρροή που ασκεί ο ίδιος στην κυβέρνηση, «μερίμνησε» ώστε να εφαρμοστεί αυτός ο νόμος, που οδηγεί στον υποβιβασμό και των δύο ομάδων του ανταγωνιστή του!
Πολύ καλός ακούγεται αυτός ο νόμος, σκέφτηκα, αλλά αναρωτήθηκα κιόλας: Γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο και με άλλες ιδιοκτησίες, περισσότερο μάλιστα «ύποπτες»; Γιατί δηλαδή ένας πρόεδρος ΠΑΕ να μην μπορεί να έχει δύο ποδοσφαιρικές ομάδες, αλλά την ίδια στιγμή να του επιτρέπεται να έχει 10 εφημερίδες, 5 τηλεοπτικά κανάλια και όσους ραδιοφωνικούς σταθμούς επιθυμεί; Ελλάς το μεγαλείο σου!
Σε αυτήν την «γιγαντομαχία» των επιχειρηματικών συμφερόντων ενεπλάκη αναγκαστικά και η κυβέρνηση, που υποτίθεται, ελέγχει την νομιμότητα αυτών των διαδικασιών.
Το «αυτογκόλ» του Υφυπουργού Αθλητισμού θα καταγραφεί ως «χατ τρικ» ερασιτεχνισμού στα «χάι λάιτ» της δεκαετίας!
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, δεν είναι σωστό να «φορτώσουμε» όλες τις ευθύνες για το πρόβλημα που προέκυψε, στον συντοπίτη μας Υφυπουργό! Εκείνος απ’ ότι φαίνεται, καλά την πήγαινε τη «δουλειά», αφού είχε φροντίσει να εφαρμόσει τον νόμο, αλλά και την «γραμμή» της κυβέρνησης, «προετοιμάζοντας» μάλιστα με «κατάλληλους» χειρισμούς την ΕΕΑ (Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού). Η ευθύνη του έγκειται στο ότι δεν είχε προβλέψει τις ενδεχόμενες συνέπειες, ώστε να τις συζητήσει αυτές με τον πρωθυπουργό, πριν φτάσει η κατάσταση εκεί που έφτασε.
Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθούν οι οργανωμένοι οπαδοί των δύο εμπλεκόμενων ομάδων του Βορρά, υπό τον φόβο του υποβιβασμού και να απειλούν κάθε αρμόδιο.
Όταν επιτέλους κατάλαβε ο κ. Μητσοτάκης τι πήγαινε να γίνει, αναλογιζόμενος το μεγάλο πολιτικό κόστος, στο παρά πέντε όμως, αποφάσισε να αλλάξει τον νόμο και να διασώσει τις δύο ΠΑΕ από τον υποβιβασμό, «αδειάζοντας» όμως, όπως λέμε, τον Υφυπουργό του.
Όλη η ευθύνη, πιστεύω, βαραίνει την κυβέρνηση και βεβαίως τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αντιμετώπισαν τον Επαγγελματικό Αθλητισμό, με έναν υποδειγματικό ερασιτεχνισμό! Μπήκαν μέσα στην «Σούπερ Λίγκα» και τα έκαναν όλα λίμπα. Σούπερ… λίμπα!
Τώρα, κατόπιν «εορτής», βγαίνει ο πρωθυπουργός και προειδοποιεί ότι θα υπογράψει «ποδοσφαιρικό μνημόνιο» με την Διεθνή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ενώ απειλεί(ποιους άραγε;) πως αν χρειαστεί είναι αποφασισμένος να διακόψει το πρωτάθλημα και να το οδηγήσει σε Grexit.
Όλοι όμως εμείς ξέρουμε πως δεν θα χρειαστεί και απλά φωνάζει τώρα για να γλυτώσει την «κίτρινη κάρτα»! Άλλωστε είναι πλέον και σε θέση «οφσάιντ» και ως εκ τούτου η «φάση» έχει τελειώσει!
Ακόμα και μετά το «αυτογκόλ» η «μπάλα» πηγαίνει στη σέντρα. Εκεί θα την τοποθετήσει τώρα ο πρωθυπουργός και εύχομαι, οδεύοντας προς τα «αποδυτήρια», να έχει πάρει το μάθημά του. Να έχει συνειδητοποιήσει δηλαδή, το πόσο δύσκολο είναι, αλλά και επικίνδυνο συνάμα, να «συγκυβερνάς» με μία ΠΑΕ!
Όλα αυτά που έγιναν τις προηγούμενες μέρες στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, θα ξεχαστούν πάλι πολύ σύντομα! Έτσι γίνεται πάντα. Έτσι θα γίνει και τώρα! Θα επανέλθει η «κανονικότητα» και στο χορτάρι και στην εξέδρα.
Η ελπίδα θα επιστρέψει ξανά! Σαν ηλιαχτίδα που μπαίνει απρόσκλητη από την τρύπια στέγη της «παράγκας».