– Όπως η γηραία γη έχει τα πετρώματα, έτσι και η κοινωνία έχει πολλά και διάφορα στρώματα.
– Τα περισσότερα στρώματα που χωράνε να κοιμηθούν οι πολλοί, είναι η πλειοψηφία του λαού.
– Σ’ αυτούς ποντάρουν οι πολιτικοί και περνάνε τις… αλήθειες και ανεβαίνουν στη Βουλή. Τους περνάνε τα μηνύματα με ευκολία και μπαμπεσιά, ενώ για τους ολίγους αυτά φαίνονται σαν πρωταπριλιά.
Οι νοήμονες που καταλαβαίνουν την ουσία είναι πάντα η μειοψηφία και μαζί με τους πολλούς αποτιμάται η νοημοσύνη και σ’αυτούς. Οι νοήμονες αντιλαμβάνονται ότι τους υποτιμούν, όμως την πλειοψηφία προτιμούν αυτοί, εκεί αποσκοπούν.
Η κοινωνία μοιάζει με ένα καράβι το οποίο αποτελείται από πολλές θέσεις. Την πολυτελείας, την πρώτη θέση, την δεύτερη και την τρίτη… κατάστρωμα! Αυτές ξεχωρίζουνε ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση και μόνο, όχι όμως τον χαρακτήρα, την συμπεριφορά, την καλοσύνη, την ειλικρίνεια, την τιμιότητα την ταπεινότητα και ένα σωρό άλλα ανθρώπινα προτερήματα η μειονεκτήματα, καλοσύνη, καλοσύνη κλπ.
Στους ανθρώπους του καταστρώματος, όπως και στις άλλες θέσεις θα βρείτε απ’όλα τα παραπάνω, όλους τους ανθρώπινους χαρακτήρες. Η κακία και η καλοσύνη υπάρχει παντού, όμως και οι ευσυνείδητοι, οι ασυνείδητοι, οι ηθικοί και οι ανήθικοι, οι ανόητοι οι νοήμονες κλπ. Στο κατάστρωμα θα βρούμε λίγο περισσότερο την ταπεινότητα, την τιμιότητα, την σεμνότητα κλπ. Αλίμονο να είσαι φτωχός και να μην είσαι καλός, ηθικός ταπεινός και τίμιος! Αυτό είναι το μόνο το οποίο ανεβάζει τον φτωχό. Τα πλούτη του φτωχού δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυτά. Για σκέψου δα Διογένη να είσαι φτωχός και να είσαι κακός, άτιμος και ανήθικος, ε;
– Ε, νταυτό δεν αξίζει μόνο να μασείς αστραγάλια και να μου τα…φτείς!
– Ο πλούσιος παινιέται για τα λεφτά του και ο φτωχός για την τιμιότητά του. Ο πλούσιος αρέσκεται στα μπράβο, για την δημιουργία του, τα επιτεύγματα του, ο φτωχός για τις καλές πράξεις, το ήθος και την εντιμότητα του.
– Μα είναι μπρε Κωνσταντή και πολλοί πλούσιοι απού τσι κατέχω γώ και είναι σαν τσι φτωχούς καλοί ανθρώποι. Ταπεινοί και βοηθούνε τσι φτωχούς!
– Ναι Διογένη, όπως υπάρχουνε φτωχοί και είναι ανέντιμοι, κακοί, ανήθικοι κλπ έτσι υπάρχουνε και πλούσιοι οι οποίοι είναι ταπεινοί, φιλάνθρωποι, αγαπάνε τους φτωχούς, τους έχουνε στη δουλειά τους, δεν τους κακομεταχειρίζονται και με τη σειρά τους οι φτωχοί τους αγαπάνε και ζούνε ωραία και αρμονικά μαζί.
Ο φτωχός ο οποίος είναι σωστός και λογικός, προσπαθεί να είναι καθώς πρέπει στην κοινωνία που ζει, να μην βλάπτει κανέναν, να είναι κοινωνικός, να μιλάει με όλους με αγάπη και εγκαρδιότητα! Η καλοσύνη και η αγάπη που θα παίρνει από τους άλλους, θα τον κάνουν χαρούμενο και ευτυχή! Αυτή είναι η αξία του φτωχού ανθρώπου.
– Τι θέλεις Διογένη να είσαι πλούσιος και να σε κατηγορούνε ή να φτωχός και να σε παινούνε;
– Να σου πω ένα πράγμα; Όντε ποθαίνει κιανείς, ήκουσες εσύ Κωνσταντή να λένε για τα λεφτά του μακαρίτη;
– Όχι Διογένη, πότε…
– Ε, το μόνο που λένε δεν είναι, πόσο καλός ή πόσο κακός άνθρωπος ήτανε;
– Ναι, Διογένη.