-Ναι να μου το πεις Διογένη, άλλα με απλά λόγια, όχι ακαδημαϊκά, για να το καταλάβω.
-Ε, καλά μια φορά μπρε ε λέγαμε για τη μαφία, από εγινότανε λέει έκια σκοτωμοι, αγριότητες, ήτανε συμμορίες με πιστόλια και τουφέκια και τσι λέγαμε δολοφόνους!
-Ναι Διογένη ήτανε μαφιόζοι ζωσμένοι με όπλα, είχανε κυκλώματα τα οποία ελέγχανε τα νυχτερινά κέντρα, δήθεν τους προστάτευαν. Προστασία με το αζημίωτο βέβαια, αλλά με μεγάλα ποσά. Επίσης, έλεγχαν το εμπόριο ναρκωτικών, των όπλων και λοιπά έπαιζαν με πολλά εκατομμύρια ήταν οργανωμένοι όποιος τους έφερνε εμπόδια ή τους πρόδιδε, τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι!
Είχανε ακόμη πληρωμένους ανθρώπους του υποκόσμου όπου τους έκαναν τις δολοφονίες για να μη φαίνονται αυτοί, για αυτό ήτανε δύσκολο να τους εντοπίσουνε και να τους συλλάβουνε! -Μηστητη μου κύριε μπρε, ηντα δεν κάνουν οι ανθρώποι τότε Διογένη εμείς εδώ τους κατηγορούσαμε για όλα αυτά, τους θεωρούσαμε αγρίους ληστές, κακούς ανθρώπους επικίνδυνους για την κοινωνία, διότι εμείς τότε είμαστε μία ήσυχη χώρα φιλήσυχοι, ειρηνικο;i και λοιπά.
-Ποιος να το περίμενε δα κοντό, πώς και εμείς ήθελε να γενούμε το ίδιο και χειρότερους από αυτούς Kωνσταντή;! Kαι δεν μου λες, ήντα φτιαξε κοντό και γεννήκαμε και εμείς έτσα λόγιος;
– Φαίνεται Διογένη oi συγκυρίες, εκεί που είμαστε μία χαρά ξαφνικά γεμίσε η χώρα μας ξενόφερνους από άλλες χώρες.
Μετανάστες, μαζί με τον οπλισμό τους, με τις κακές τους συνήθειες, με την υποβαθμισμένη κουλτούρα τους κλπ την αρχή όπως ήτανε χωρίς δουλειά, πεινασμένοι, ταλαιπωρημένοι, άρχισαν τις κλοπές μετά τις ληστείες! Σιγά -σιγα χωρίς να το καταλάβουμε γέμισε η χώρα μας πιστόλια και καλάζνικοφ (οπλιστήκαμε κανονικά). Άρχισαν σιγά-σιγα να ενώνονται αυτοί με τους δικούς μας, οι οποίοι ήτανε σε νηπιακή μορφή ακόμη, αλλά με αυτούς αναβαθμίστηκαν, συνεργάστηκαν και έπιασαν… δουλειά!.
Αργότερα μαζεύτηκαν κι άλλοι πολλοί. Πρόσφυγες, μετανάστες παράνομοι κάθε καρυδιάς καρύδι και γίναμε ένα ωραίο χαρμάνι, μία ωραία ατμόσφαιρα!. Οι ανοιχτές πόρτες ξεκίνησαν να κλείνουν, οι νύχτες έγιναν επικίνδυνες, αλλά αυτούς δεν τους εμπόδισαν να σπάσουν τις πόρτες να μπαίνουν μέσα, να τους απειλούν με τα όπλα τους τα νεοφερμένα, να τους φιμωνουν να τους δερνουν, να τους ληστεύουν και καμιά φορά στην ανάγκη να σκοτώνουν και κανέναν όπως στην γερμανική κατοχή.
-Ας εκατεχα εγώ η αστυνομία μας ήντα κάνει;!
-Ε, αυτή Διογένη πηγαίνει και λύνει τους δεμένους!
-Μπα δεν είναι αυτή τουτηνα κατάσταση, αυτούς πρέπει να τους πιάνουνε να τους βάνουνε βαθιά στη φυλακή να μην το ξανακάνουμε! Αλλά απ’ οτι θωρώ εγώ…
-Αυτο Διογένη έπρεπε όπως το λες, αλλά, όχι τώρα, από την αρχή πρέπει να κόβεις το κακό από τι ρίζα, Αν το αφήσεις να μεγαλώσει να θηριεψει; Πέταξε το πουλάκι.
-Ντα δε μου λες εδα, αλλάξανε τον υπουργό, δεν είπανε ότι τέρμα οι παραβιάσεις και η εγκληματικότητα;
-Αυτό Διογένη, κάθε φορά που αλλάζουμε υπουργό το μόνο που αλλάζει είναι όπου αλλάζουνε και οι κακοποιοί μεθόδους. Στον καινουργιο υπουργό για παράδειγμα βάζουνε… βόμβες!
-Αυτο λέω γω Κωνσταντή ένα μπραμα κιας με κατηγορησουνε, μόνο η ηλεκτρική καρέκλα, γη η κρεμάλα δα τσι συμορφώσει.
-Οσο οι νόμοι Διογένη είναι ανάλαφρα και τους βάζουνε για λιγο στη φυλακή, άλλο που δεν τους νοιάζει, διότι εκεί θα βρούνε την παρέα τους, τους ομοίους τους, να σχεδιάζουνε για τις επόμενες εγκληματικοτητες, θα δούνε το ραχατι τους, την καλοπέραση τους, ύπνο, φαι και ξεκούραση!..
-Ε βέβαια, παρά να ‘ναι όξω, να κρύβονται, και να τους κυνηγουνε, έκια είναι ασφαλείς και ήσυχοι!..
-Όταν δεν τολμάς να τιμωρήσεις, τα πράγματα όλο και θα χειροτερεύουν!…