Στο καφενείο ο Ζήσης έλεγε.
-Όπου στο νησί μας, έξω στην εξοχή, υπάρχει μικρή πλατεία στην άκρη του δρόμου σε ψηλό μέρος, στην οποία μπορείς να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου για να βγεις και από εκεί να σεργιανίσεις την γαλάζια θάλασσα, που απέναντί σου απλώνεται απέραντη, ή να θαυμάσεις την πρασινάδα, που τώρα την άνοιξη την στολίζουν τα λουλούδια… θα σιχαθείς τον τόπο γύρω σου, από τα σκουπίδια που αφήνουν κάποιοι ασυνείδητοι επισκέπτες: πλαστικές σακούλες, πλαστικά ποτήρια – που φυσικά δεν λιώνουν- χαρτομάντιλα χρησιμοποιημένα, πορτοκαλόφλουδες που σαπίζουν…
-Μόνο στην εξοχή; πετάχτηκε ο κυρ Γιώργος. Το ίδιο συμβαίνει και στις παραλίες, που το καλοκαίρι πάμε για μπάνιο: πλαστικές σακούλες, πλαστικά μπουκάλια, πεπονόφλουδες… που το κύμα τα παρασέρνει στα βαθιά και λερώνουν τις θάλασσες και ακόμη και τους ωκεανούς.
-Φυσικά, συνέχισε ο Ζήσης, και στους δρόμους των πόλεών μας το ίδιο γίνεται: χαρτοσακούλες, κουτιά, αποτσίγαρα, και ό,τι άλλο έχουν για πέταμα το πετούν όπου νά ‘ναι στο πεζοδρόμιο, αντί να το ρίξουν στο καλαθάκι το σκουπιδιών. Βαριούνται, δεν τους νοιάζει…
Και γεμίζουμε τον τόπο με σκουπίδια. Σαν βρομιάρηδες. Κάποιοι μάλιστα ασυνείδητοι ακόμη και τα περιττώματα των σκύλων τους αφήνουν στα πεζοδρόμια. Θέαμα πολύ αηδιαστικό.
Και τότε πήρε τον λόγο ο κύριος Κυριάκος, το γεροντοπαλίκαρο.
-Μα το κακό στην εποχή μας έχει μεγαλώσει. Τελευταία έχομε γεμίσει με σκουπίδια και τον ουρανό επάνω από τα κεφάλια μας, παγκοσμίως, που δεν τα βλέπομε…
Τον κοίταξαν οι άλλοι ξαφνιασμένοι. Και ο κύριος Κυριάκος συνέχισε.
-Πριν από εξήντα χρόνια το μόνο αντικείμενο που πετούσε στον ουρανό ήταν ο ρωσικός δορυφόρος Σπούτνικ. Σήμερα εκατό τρισεκατομμύρια αντικείμενα πετούν επάνω από τα κεφάλια μας. Σκουπίδια στον ουρανό, αόρατα στους κατοίκους της γης, για τα οποία μέχρι τώρα έχομε δείξει επικίνδυνη αδιαφορία.
Εννέα χιλιάδες είναι οι ενεργοποιημένοι δορυφόροι, που δίνουν σήμα στην γη. Καλά αυτοί. Όμως υπάρχουν και άλλα άχρηστα πια, σιδερένια κυρίως, αντικείμενα, που γυρίζουν με ταχύτητα 28.200 χιλιόμετρα την ώρα. (Όταν ένα αυτοκίνητο τρέχει με 100 χιλιόμετρα την ώρα, λέμε ότι τρέχει με υπερβολική ταχύτητα. Φαντάσου).
Αυτά βέβαια, περιφερόμενα, θα μπουν κάποτε στην ατμόσφαιρα της γης και θα αναφλεγούν εξαιτίας της τριβής τους με τον αέρα. Κάτι τέτοιο όμως θα αργήσει να γίνει. Προς το παρόν, επειδή η ταχύτητά τους είναι μεγαλύτερη ακόμη και από της σφαίρας που ρίχνει ένα πολυβόλο, αποτελούν, αν μη τι άλλο, σοβαρότατο κίνδυνο για τα διαστημόπλοια και τους δορυφόρους, που ο άνθρωπος στέλνει για τις επικοινωνίες ή για την μελέτη του διαστήματος. Αυτά έχουν μαζευτεί εκεί, μέσα σε εξήντα μόνο χρόνια.
Ο κύριος Κυριάκος ρούφηξε από το φλιτζανάκι την τελευταία γουλιά του καφέ του και έφυγε. Και όλοι στο καφενείο θαύμασαν ακούοντας αυτά τα παράξενα πράματα.