-Κονσέρβα πότε θα πάμε να δούμε τον Πρόεδρο; (ρώτησα το Μπλομπλό). Όλο το λέμε μα δε το κάνουμε. Θυμάσαι το παράπονο του στη τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία μας;
(Μιλάμε για το δικό μας Πρόεδρο, το ποιητή της «Φτωχολογιάς …», τον μοναδικό Λευτέρη Παπαδόπουλο!)
- Να το κάνουμε Σφάνταγμα; Πότε μπορείς;
- Όποτε πεις. Και το κάναμ. Μεσημεριάτικα τη Δευτέρα απογειωθήκαμε, προσγειωθήκαμε και μπήκαμε στο πρώτο ταξί που βρήκαμε μπροστά μας. Λίγο αργότερα κατηφορίζαμε κάπου εκεί στη νοτιοανατολική γειτονιά της Ακρόπολης. Στη γωνία του γνώριμου μας δρόμου, ο Μπλομπλός έβαλε τις φωνές:
- Πού είσαι Πρόεδρε; Ήρθαμε!
- Εδώ μαι ρε μα(;)….(νώλη)! Ακόμη να φθάσετε; Ακούσαμε τη χαρακτηριστική φωνή του προέδρου από τη μεθεπόμενη ανοιχτή πόρτα ισογείου. Μας περίμενε καθισμένος στην πολυθρόνα του με το γνώριμο φαρδύ του χαμόγελο και ανοιχτή την αγκαλιά! Έδειξε τον ενθουσιασμό του με τις γνωστές συνήθεις «καλλιτεχνικές» βωμολοχίες του με τις οποίες εκδηλώνει την ξεχωριστή του συμπάθεια. Τις αποδεχτήκαμε σαν χάδι. Μας έκρυψε στην αγκαλιά του σαν πατέρας και μας δήλωσε την επιθυμία του να πάμε όλοι μαζί στη πασίγνωστη διπλανή ταβέρνα της Μίνας να γιορτάσουμε τη συνάντηση μας ύστερα από τόσο καιρό…
- Πήγαμε στο γνωστό αγαπημένο μέρος του προέδρου, λίγα βήματα από το σπίτι του, μα και πασίγνωστο πολιτικοκαλλιτεχικό «στέκι» όπου κυριαρχεί η μορφή της Μίνας και βρίσκεται κάπου εκεί στην νοτιοανατολική σκιά της Ακρόπολης και σχεδόν απέναντι από τη πύλη του Ηρώδειου. Είναι αλήθεια πως τα χρόνια δεν ασπρίζουν μόνο τα μαλλιά. καμπουριάζουν τη πλάτη, κρεμάνε τα χέρια και κάνουν ασήκωτο το βάρος των ποδιών. Όμως ο πρόεδρος πήρε σβέλτα τον ανήφορο, «σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά», πολύ λίγο λαβωμένος από τον πανδαμάτορα χρόνο και έκδηλο τον ενθουσιασμό του από την ξαφνική μας επίσκεψη. Ανεβήκαμε στην υπέροχη ταράτσα, βολευτήκαμε και απολαύσαμε την υπέροχη θέα! Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, πως αν έδινε ο Δίας μια ώρα άδεια στον Περικλή να κατέβει από τον ουρανό στη πόλη του την Αθήνα για να τη δει πως έγινε μετά από δυόμιση χιλιάδες χρόνια που λείπει, εδώ θα ερχόταν να απολαύσει τη θέα του «χρυσού» έργου του και ας έπινε σήμερα καφέ φρέντο αντί για τα μαντζούνια της Αθηνάς…
του Γιώργου Μηλιαρά*
Σήμερα όμως καθήσαμε εμείς και απολαύσαμε μαζί με τα έργα του Περικλέους και τις υπέροχες αφηγήσεις του Προέδρου, με τις παρέες μας, με τις αναμνήσεις από τις «παντός είδους περιπέτειες», κατορθώματα και βιώματα. Και είναι υπέροχος αφηγητής ο πρόεδρος!
-Όπως συνήθως, σε παρέες «ώριμων φρούτων» σαν κι εμάς γίνεται και κανένα προσκλητήριο των γνωστών αποδημησάντων εις Κύριον και ο διάολος με φώτισε να πω για τον πρόσφατο θάνατο του αιώνιου πρύτανη Γ. Γραμματικάκη. Η στιγμιαία έκδηλη ταραχή του Προέδρου προξένησε δύο αντιδράσεις: Την κλωτσιά του Μπλομπλού κάτω από το τραπέζι και τη σφυριχτή παρατήρηση «μην του λες τέτοια» και την αστραπιαία παρέμβαση του παρευρισκόμενου Προεδρικού Μιχάλη που ρώτησε τον πρόεδρο (για αντιστροφή της σκέψης): «Πρόεδρε πόσων χρόνων είναι ο Μίμης Πλέσσας;» -Εκατό, απάντησε με έμφαση ο πρόεδρος και ο Μπλομπλός πλειοδότησε επιτόπου:
-Εσύ πρόεδρε θα τον περάσεις πολύ πράμα…
Κάπως έτσι και με μερικά ανείπωτα άλλα, κύλησε ο διαθέσιμος χρόνος για όλους μας. Στο ισόγειο που κατεβήκαμε όλοι μαζί για να φύγουμε, πέσαμε πάνω στο Γιώργο Λιάννη και τον Κώστα Λαλιώτη, φίλους από παλιά του προέδρου.
Τα είπαμε κι εκεί ένα χεράκι κυρίως για τον Ανδρέα, την ΑΕΚ και το Καζαντζίδη. Ο Λαλιώτης ζήτησε παρακλητικά από τον Πρόεδρο να τους προσφέρει τη παρέα του μια ώρα την εβδομάδα. Και ο Πρόεδρος ήταν αποστομωτικός:
-Τους βλέπεις ρε αυτούς τους δυό φίλους μου; Ήρθαν για μια ώρα από την Κρήτη να με δούνε, (και τον κοίταξε στα μάτια)…
Αργότερα μας ερμήνευσε τα λόγια του ο κοντινός του Μιχάλης: Έχει να βγει μήνες από το σπίτι. Βγήκε σήμερα, γιατί ενθουσιάστηκε που σας είδε.
Οι επισκέψεις ευεργετημένων φίλων του είναι πολύ λίγες…
Κάπως έτσι συμβαίνει…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ταχυδρ. Δνση: Λευτέρης Παπαδόπουλος ΕΛΛΑΔΑ
Ερμηνευτικά: Κονσέρβα = παρέα στο ψάρεμα που μοιράζονται ισομερώς τα αλιεύματα (Καλυμνιακή έκφραση εισαγωγής Μπλομπλού)
Σφάνταγμα= (από το φάντασμα) Έκφραση επινόησης Μπλομπλού για τους φίλους που έχει να συναντήσει πολύ καιρό.