Ένα συναρπαστικό αναδρομάρικο ταξίδι, που ξεκινά από τα βάθη του παρελθόντος, με σταθμό το σήμερα, ξετυλίγεται με μαγευτική περιπλάνηση, στο μικρό πόνημα αγάπης και νοσταλγίας, του συν/χου εκπαιδευτικού Γεωργίου Κουκλινού με τον εν επικεφαλίδι τίτλο.
Η δύναμη μιας ολοζώντανης περιγραφής και η γλαφυρή πένα ενός λάτρη και νοσταλγού της γενέθλιας γης του, κάνει το συγγραφέα τέλειο ξεναγό του απείρου κάλλους, ενός επίγειου παραδείσου.
Αναμφίβολα, πρόκειται περί ενός καλλίμορφου τόπου, θεοκατοίκητου, «μια γη της Επαγγελίας», που ανθεί και καρποδένει, με ευφορία εκπληκτική.
Πέραν όμως, από τις αδιαμφισβήτητες, τις παραδεισένιες στ’ αλήθεια ομορφιές, αυτής της πολυνερούσας και χαρισματικής γωνιάς της λεβεντογέννας Κρήτης, το Αμάρι κατέχει τα σκήπτρα του ήθους, της λεβεντιάς και του ηρωισμού των προικισμένων ανθρώπων του.
Είναι γνωστό το ανυπέρβλητο ψυχικό μεγαλείο και η υπέρτατη θυσία των Αμαριωτών, στο ολοκαύτωμα των χωριών του Κέντρους, κατά την μαύρη γερμανική κατοχή.
Και συγκλονίζει πραγματικά, η συνταρακτική απεικόνιση του ολοκαυτώματος, από τον συγγραφέα, που ξυπνά τις φοβερές εκείνες μνήμες, οι οποίες, θα στοιχειώνουν στην αιωνιότητα, τα μαρτυρικά χωριά του Κέντρους.
Έξοχη κι εμπεριστατωμένη η αναφορά, στα πολλά μοναστήρια, στα προσκυνήματα και ξωκκλήσια, όπου ο προσκυνητής νιώθει θερμή τη λατρεία, στους απέριττους ναούς και τα απλά εικονίσματα.
Ένας ύμνος, άξιος της προσφοράς των Αμαριωτών, στον διακεκριμένο Σύλλογό τους και τα εκάστοτε δραστήρια μέλη του, πλέκεται από το συγγραφέα, για τις λαμπερές εκδηλώσεις του, όπου πρωταγωνιστούν έντονα τα παραδοσιακά στοιχεία κι ένα πλήθος από τις αξεπέραστες κρητικές μαντινάδες που κοσμούν πανηγυρικά τις ενδιαφέρουσες ενότητες του βιβλίου.
Η τελευταία ενότητα του βιβλίου «Τα χωριά της Αμπαδιάς», έχει μια ξεχωριστή γοητεία, καθώς τα αμπαδιώτικα χωριά, είναι σκαρφαλωμένα στη Νότια πλαγιά του Ψηλορείτη, απ’ όπου η θέα είναι μοναδική. Και ο συγγραφέας καταγράφει αριστοτεχνικά εκείνη τη φαντασμαγορική εικόνα του ιδιαιτέρου κάλλους.
Πιστεύω πως, κάθε Κρητικός, θα απολαύσει και θα συγκινηθεί, μ’ αυτό το γραπτό ολόψυχο προσκύνημα, «στα όσια και ιερά μας», ενός παθιασμένου και γνήσιου Αμαριώτη του Γεωργίου Κουκλινού.