Όλα τα χρόνια του μνημονίου που μεσολάβησαν έως τώρα, οκτώ τον αριθμό, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας φρόντισαν, και συνεχίζουν φυσικά, να μας κάνουν κοινωνούς των λεχθέντων σχεδόν από κάθε Ευρωπαίο ηγέτη, αξιωματούχο ή απλό υπάλληλο της Ε.Ε. που καταφθάνει στην Αθήνα και δηλώνει ευθαρσώς τη συμπόνια και συμπαράστασή του στον ελληνικό λαό για τις μεγάλες θυσίες που έκανε και για την ειλικρινή συμβολή του στον οικονομική και κοινωνική ανόρθωση της πατρίδας.
Έτσι και αυτή τη φορά, ο Γάλλος πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση του παραπάνω κανόνα. Και αυτού οι δηλώσεις κυμάνθηκαν στο ίδιο περίπου μήκος κύματος με τους προηγούμενους. Ξεχείλισε η δήλωση ειλικρινούς φιλίας και στενής παραδοσιακά συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών μας μέσα στη μεγάλη, την ευρύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια. Μας είπε, κι’ αυτός, για το ιστορικό παρελθόν μας, εξήρε το ρόλο και τα επιτεύγματα της χώρας μας που οδήγησαν στον σημερινό πολιτισμό, και όλα συνεχίστηκαν όπως έπρεπε. Λόγια που κάποιους μήνες πριν ακούσαμε σε μεγαλύτερη εκδοχή και με περισσή ομολογουμένως ευγλωττία από τον προηγούμενο πρόεδρο της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης που επισκέφτηκε τη χώρα μας, και λίγο μετά όλα αρχειοθετήθηκαν από την ιστορία.
Οκτώ χρόνια συνεχιζόμενης εμφανούς κοροϊδίας, με απώτερο σκοπό τη συνέχιση του δρομολογημένου ξεπουλήματος και της υποδούλωσης της χώρας μας με τρόπο όχι τόσο εμφανή και ξεκάθαρο στον αθώο παρατηρητή, αφού όλα καλύπτονται από τον μανδύα της ονομαζόμενης δημιουργικής ‘επένδυσης’.
Το χειρότερο όμως, και εκείνο που προβληματίζει τον απλό πολίτη περισσότερο, είναι ότι κανένας τους δεν δήλωσε, ούτε πήρε ξεκάθαρη θέση εναντίον κάποιων προηγούμενων πολιτικών μας, να μας πει ποιοι έφταιξαν, ποιοι ευθύνονται και σε ποιο συγκεκριμένα σημείο για την τωρινή κατάσταση της χώρας, τουτέστιν τη συνεχιζόμενη οικονομική κατρακύλα και κατάρρευση. Να μάς πει και να μάς τονίσει που έσφαλαν εκείνοι, κυρίως ποιοι τους κάλυπταν και γιατί, και τι έπραξαν εκείνοι ως Ευρωπαίοι παρατηρητές και υπεύθυνοι αξιωματούχοι και θεσμοί μέσα στην Ε.Ε. ως όφειλαν, όλα αυτά τα χρόνια, για να αποφύγουμε τα χειρότερα, αφού τόσο ενδιαφέρονται για την έρμη χώρα μας.
Είδαμε, λοιπόν, όμορφες εικόνες, χτυπήματα στην πλάτη ωσάν να ήμασταν φίλοι καλοί και παλιοί, προσφωνήσεις, δείπνα, δηλώσεις συμπαράστασης, γεύματα, εθιμοτυπικές ξεναγήσεις σε ιστορικούς χώρους της Αθήνας, τελετές στην Αρχαία Πνύκα με έντονο συμβολισμό, και πολλά άλλα στιγμιότυπα, τα οποία αποτύπωσε ο παντοδύναμος και αρκετά υποψιασμένος τηλεοπτικός φακός. Όταν θα φύγει ο πρόεδρος Μακρόν από την Ελλάδα, όμως, τότε θα αποκαλυφτεί σε όλη την έκταση και το μεγαλείο, με αργό και προσεκτικό ρυθμό αναμφίβολα, τι έγινε κάτω από το τραπέζι και μακριά από το βλέμμα των δημοσιογράφων και των πολιτών.
Τι επιζητούσε στην πραγματικότητα ο Γάλλος πρόεδρος και ήρθε στη χώρα μας. Να μας πει χιλιοειπωμένα και τετριμμένα, όπως ας πούμε να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις, όρος που παραπέμπει σε νέες και περισσότερο απεχθείς περικοπές μισθών, συντάξεων και περαιτέρω διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, όσων φυσικά απέμειναν; Να μας δώσει κουράγιο, όπως κάποιοι άλλοι αξιωματούχοι της Ε.Ε. παλιότερα; Προφανώς όχι!
Άλλα υπήρχαν βαθύτερα στην ατζέντα του. Κι αυτά δεν είναι παρά ότι απέμεινε από λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια, και οργανισμούς κοινής ωφέλειας, όπως εταιρείες ύδρευσης, κλπ. Όταν σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, και γυρίσει στη χώρα του, και ο νέος μας υψηλός επισκέπτης θα κλειστεί στο γραφείο με τους επιτελείς του, για να κάνει άθροισμα κερδών, όπως οφείλει και υποχρεούται άλλωστε από την επίσκεψή του στη λιλιπούτεια και μισο-καταστραμμένη χώρα.
Πιθανώς να συζητήσει, εάν δεν το έχει κάνει για περίεργο λόγο από πριν, με τον άλλο και δυνατότερο οικονομικά ευρωπαϊκό του εταίρο την περαιτέρω αποσάθρωση της χώρας μας και την αγορά ό,τι πολύτιμου κρατούσε ή έχει ακόμα στην κατοχή της!