Όσα έλαβαν χώρα στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου, για πολλούς παραλληλίζονταν με την επίθεση στους δίδυμους πύργους του Μανχάταν της Νέας Υόρκης, τον μακρυνό Σεπτέμβριο του 2001. Και δεν έχουν άδικο, αφού αιφνιδιάστηκαν οι πολυδύναμες μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ, εκπλήσσοντας την παγκόσμια κοινή γνώμη. Τη μέρα εκείνη, κάπου χίλιοι μαχητές της Χαμάς, εισέβαλαν στο εσωτερικό της χώρας, επιτιθέμενοι από στεριά και αέρα, αφού όπως αποδείχτηκε προετοίμαζαν και δρομολογούσαν την επιχείρηση τα τελευταία χρόνια προσεκτικά και με υπομονή.
Αποτέλεσε αναμφίβολα ένα καίριο ψυχολογικό πλήγμα στην καρδιά της χώρας αυτής, πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες και τους ομήρους που συνέλαβαν. Στις αντίθετες φωνές προστίθεται και η άποψη ότι στο Ισραήλ γνώριζαν εκείνα τα υποχθόνια σχέδια και τα άφησαν να εξελιχθούν για δικούς τους σκοπούς. Όμως, παρά τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Μπενιαμίν Νετανάχιου και η κυβέρνησή του, βγήκε εκ νέου στο προσκήνιο των εξελίξεων, παρά τις αντιρρήσεις μεγάλης μερίδας πολιτών. Η επίθεση της Χαμάς, με τη σειρά της, με τις μαζικές εκτελέσεις νέων κυρίως παιδιών οδήγησε στην κατακραυγή πολλών πολιτών ξένων κυβερνήσεων δείχνοντας την συμπάθεια και τη στήριξή τους στη χώρα αυτή.
Όμως και τα κύρια στελέχη αυτής της τρομοκρατικής, στην πραγματικότητα, οργάνωσης γνώριζαν πολύ καλά την αντίδραση ενός πολύ ισχυρότερου εχθρού και βεβαίως όλα όσα θα ακολουθούσαν την παράτολμη εκείνη ενέργειά τους. Ο λόγος που το αποτόλμησαν, κατά πάσα πιθανότητα, ήταν η ακύρωση στην πράξη όλων των συμφωνιών του Ισραήλ που είχαν συναφθεί με τις ισλαμικές χώρες και όλων όσων βρίσκονταν ήδη σε εξέλιξη. Την ώρα που γράφονται ετούτες οι γραμμές, το Ισραήλ έχει ήδη αρχίσει τις χερσαίες επιθέσεις εναντίον της Γάζας, μαζί φυσικά με τους μαζικούς βομβαρδισμούς κύριων στόχων που έχουν αρχίσει από πολλές μέρες.
Ο πλήρης αποκλεισμός της λωρίδας της Γάζας είναι ήδη γεγονός, ενώ ο απώτερος στόχος του Ισραήλ σύμφωνα με δηλώσεις των αξιωματούχων του είναι η εξουδετέρωση των στελεχών και των όποιων υποδομών της Χαμάς, οι οποίες βρίσκονται βαθιά θαμμένες σε υπόγειες εγκαταστάσεις στη γη, με την παράλληλα απελευθέρωση των ομήρων, οι συγγενείς των οποίων ήδη ασκούν ψυχολογική πίεση προς τον Νετανάχιου να πράξει ότι είναι δυνατόν ώστε να απελευθερωθούν.
Όμως, για πολλούς πολιτικούς και στρατιωτικούς αναλυτές, υπάρχουν πολλές άλλες ανησυχίες στις οποίες περιλαμβάνονται η πιθανή χρήση πυρηνικών, χημικών ή βιολογικών όπλων, η απρόσμενη εξάπλωση της σύρραξης στις πέριξ του Ισραήλ χώρες, όπως για παράδειγμα στο Λίβανο, πιθανές θανατηφόρες ιώσεις που θα ενσκήψουν στην περιοχή, και βεβαίως να μην λησμονούμε ποτέ την αύξηση των τιμών του πετρελαίου η οποία θα εκτινάξει στον αέρα τις οικονομίες όλων. Όμως τις κυβερνήσεις πολλών χωρών, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η ελληνική, προβληματίζει το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα που όπου νάναι θα ξεσπάσει με δεδομένο ότι ο απώτερος στόχος του Ισραήλ είναι η εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων από τη λωρίδα της Γάζας και η προσάρτηση ή ο σφιχτός έλεγχος της εν λόγω περιοχής.
Είναι ενδιαφέρον, πάντως, το γεγονός ότι μόνο οι δυτικές χώρες δείχνουν να ενδιαφέρονται για το ανθρωπιστικό πρόβλημα και τους μετανάστες σε αντίθεση με τις μουσουλμανικές χώρες οι όποιες αρνούνται κατηγορηματικά να τους δεχτούν και να τους φιλοξενήσουν στα εδάφη τους, δεδομένου ότι οσάκις έγινε αυτό δημιούργησαν απίθανα προβλήματα στο εσωτερικό τους που γνωρίζουμε καλά από την ιστορία. Κι’ αυτό γιατί, στις δυτικές χώρες, δεν ενσωματώνονται ούτε αφομοιώνονται στις κοινωνίες που τους υποδέχονται, επιδεικνύοντας προκλητική άρνηση και φυσικά διατηρώντας τις δικές τους παραδόσεις και συμπεριφορές.
Η διαδικασία της πολιτισμικής αφομοίωσης είναι αποτυχημένη υπόθεση για την Ευρώπη που μας αφορά, καταλήγουν πολλοί, με γνωστές τις αντιδράσεις και την άτεγκτη άρνηση πολλών χωρών της κεντρικής Ευρώπης. Άλλοι κάνουν λόγο για επανεμφάνιση στο προσκήνιο της παλιάς θεωρίας του Σάμιουελ Χάντιγκτον σύμφωνα με την οποία η πολιτισμική και θρησκευτική ταυτότητα των ανθρώπων θα αποτελεί την κύρια πηγή σύγκρουσης στον κόσμο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Το βιβλίο του έγινε μπεστ σέλερ και έρχεται ξανά στην επικαιρότητα. Αλλά ας αποδεχτούμε ότι μάλλον δεν έφυγε ποτέ από αυτή! Και μάλιστα θα απαιτήσει και την προσοχή και το ενδιαφέρον και της δικής μας κυβέρνησης χωρίς υπεκφυγές και παλινωδίες, όπως επιδεικνύει σε πολλά άλλα ζωτικής φύσεως θέματα της καθημερινότητας!