Πρωτοχρονιά. Συναντήθηκαν ο Ιάσονας και ο Ιδομενέας και φιλοσοφώντας συζητούσαν. Μιλούσαν περί αρχής και τέλους γενικώς.
ΙΑΣΟΝΑΣ. Σήμερα αρχίζει καινούργιος χρόνος… Μπορείς, Ιδομενέα, να φανταστείς κάτι, που να μην έχει αρχή και τέλος; Κάτι που να μην αρχίζει από κάπου και να μην τελειώνει κάπου;
ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ. Ασφαλώς όχι! Μόνο ο Θεός είναι άπειρος και ατελείωτος. Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να φανταστεί κάτι άλλο, που να είναι απέραντο, ατελείωτο… Μόνο το πεπερασμένο μπορεί να καταλάβει. Όχι το άπειρο. Η ανθρώπινη λογική λέει ότι τα πάντα έχουν μιαν αρχή και ένα τέλος. Αρχαίοι και σύγχρονοι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό.
ΙΑΣΟΝΑΣ. Και όμως, ο κόσμος; Το σύμπαν; Αυτό έχει κάποια αρχή και κάποιο τέλος; Εννοώ χρονικώς και τοπικώς. Δηλαδή θα τελειώσει κάποτε ο χρόνος; Και τι θα υπάρχει πιο ύστερα; Και ο τόπος τελειώνει; Και τι υπάρχει πιο πέρα;
ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ. Εδώ κάνεις ένα μεγάλο λάθος. Εάν ο χρόνος τελειώσει και δεν υπάρχει πια, τότε δεν θα υπάρχει ούτε «πιο ύστερα». Το ίδιο ισχύει και για τον χώρο: δεν θα υπάρχει «πιο πέρα». Όμως ομολογώ ότι η ερώτησή σου είναι δύσκολη. Λογικά το σύμπαν πρέπει να έχει αρχή και τέλος… Από κάπου ο χρόνος και ο χώρος πρέπει να αρχίζουν, και κάπου να τελειώνουν…
ΙΑΣΟΝΑΣ. Τώρα πραγματικά μπερδεύτηκα. Όμως πριν από την αρχή του κόσμου, του σύμπαντος, τι υπήρχε; Ή και αλλιώς, στην περιοχή μπροστά από εκεί που αρχίζει ο σημερινός υλικός κόσμος τι υπάρχει; Ή ακόμη, μετά από εκεί που τελειώνει ο χώρος του υλικού κόσμου, τι υπάρχει; Κενό; Μα, και το κενό κάτι είναι. Και κάπου πρέπει να τελειώνει και αυτό…
ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ. Ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου. Και όμως στα μαθηματικά, που είναι επιστήμη θεϊκή, υπάρχουν στοιχεία που δίνουν κάποια ιδέα του ατέλειωτου, της απεραντοσύνης, της αιωνιότητας…
ΙΑΣΟΝΑΣ. Ποια είναι αυτά;
ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ. Η ευθεία γραμμή μπορεί να εκτείνεται επ’ άπειρον, και από την αρχή της, προς τα εμπρός (προς το παρελθόν) και από το τέλος της, προς τα πίσω (προς το μέλλον, ας πούμε). Και να μην τελειώνει ποτέ.
ΙΑΣΟΝΑΣ. Ναι. Πράγματι. Είναι ασύλληπτο…
ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ. Και οι αριθμοί μπορούν να μεγαλώνουν επ’ άπειρον, χωρίς τέλος. Αλλά μπορείς και να τους μικραίνεις επ’ άπειρον, με την υποδιαίρεση της μονάδας: μισό, ένα τέταρτο κτλ. Και η σμίκρυνση να μην τελειώνει ποτέ. Έτσι φτάνεις στο άπειρο.
ΙΑΣΟΝΑΣ. Οπωσδήποτε σ’ αυτά τα δύο στοιχεία δεν υπάρχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Έχουν το χαρακτηριστικό του άπειρου, του ατελείωτου. Υπάρχουν βέβαια και οι αρνητικοί αριθμοί: μείον ένα, μείον δυο…
ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ. Αυτό, οι αρνητικοί αριθμοί, είναι κάτι διαφορετικό. Δείχνουν βαθμούς έλλειψης, χρέους… Ότι κάτι χρωστάς.
ΙΑΣΟΝΑΣ. Από την άλλη υπάρχει και η θεωρία που λέει ότι, αν στο διάστημα ξεκινήσεις από κάπου και συνεχώς ταξιδεύεις προς τα εμπρός, χωρίς να παρεκκλίνεις ούτε προς τα δεξιά ούτε προς τα αριστερά ούτε προς τα επάνω ούτε προς τα κάτω, κάποτε θα φτάσεις στο σημείο από το οποίο ξεκίνησες.
ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ. Αυτό αποκλείει την ευθεία γραμμή. Θεωρεί ότι τα πάντα αποτελούν έναν κύκλο ή μία σφαίρα. Όμως ούτε αυτή η θεωρία λύνει το πρόβλημα. Διότι κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει: Καλά, και έξω από τον κύκλο ή έξω από την σφαίρα τι υπάρχει; Και η απορία συνεχίζεται.
ΙΑΣΟΝΑΣ. Άλυτο μυστήριο πράγματι! Ασύλληπτο από το μυαλό του ανθρώπου… Το ΑΠΕΙΡΟ!