Στον πλανήτη γη υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, τρεις κατηγορίες πολιτών, όσον αφορά την εξάπλωση της πανδημίας, λαμβανομένης βέβαια υπ όψιν της ηλικιακής ικανότητας, της αντίληψης και της πραγματικότητας.
Μια κατηγορία ανθρώπων είναι εκείνη εις την οποίαν ανήκουν, όσοι διαθέτουν την νόηση, την θέληση, την τήρηση, την υπακοή και την εφαρμογή των εκάστοτε εκδιδομένων νόμων, καθώς επίσης τη όρεξη, όχι μόνον να εμπεδώσουν δι εαυτούς τους νόμους και τις συγκεκριμένες οδηγίες, αλλά και διαθέτουν πρόθυμα και την όρεξη και τη θέληση της υπόδειξης στην εφαρμογή των νόμων αυτών και των διαφόρων εκδοθεισών οδηγιών, μέσα σε πνεύμα καλής θέλησης προς ατομική και οικογενειακή προαγωγή όλων των συνανθρώπων των…
Γενικά οι άνθρωποι της κατηγορίας αυτής ανήκουν σε κοινωνία ανθρώπων με νηφάλια σκέψη, εγκράτεια, αυτοκυριαρχία, εθελοντισμό, με πολιτισμική και πολιτιστική ανάπτυξη. Πολύ δε περισσότερο με την αγωνιώδη προσπάθεια εύρεσης της αιτίας και εξάλειψης αυτής…
Οι άνθρωποι αυτοί πάντα φροντίζουν για το καλό του ατόμου, του συνόλου της κοινωνίας και προτρέπουν όλους να ακολουθούν το δρόμο της πολιτιστικής, επιστημονικής και πολιτισμικής ανάπτυξης και γενικώς φροντίζουν, επιμελούνται και διακαώς επιθυμούν την εν γένει πνευματική πρόοδο των συνανθρώπων των.
Στην παρούσα οδυνηρή κατάσταση που βιώνει όλος ο πλανήτης και ιδιαίτερα το νησί μας, οι άνθρωποι της κατηγορίας αυτής προσπαθούν με όλα τα μέσα, που έχουν στη διάθεσή τους, με όλες τις γνώσεις τους, με τις οδηγίες των ειδικών να περιορίσουν ό,τι μπορεί να περιορίσει την εξάπλωση της επάρατης πανδημίας.
Η δεύτερη κατηγορία των πολιτών, θα έλεγα ότι είναι οι άνθρωποι αυτοί που δεν έχουν σαφή γνώση, ή αντίληψη ή απάντηση σε δεδομένα και αυτούσια, δεν γνωρίζουν τη αληθινή πορεία ενός γεγονότος, πράγματος, επιστημονικής αληθείας, ή κάτι ανάλογο και ενεργούν πότε έτσι και πότε αλλιώς .
Είναι δηλαδή εκείνοι που έχουν μια ασάφεια περί των δεδομένων και πάντα δίδουν ως απάντηση σε προκύπτοντα ή τιθέμενα ζητήματα, κάποιον μαντικό χρησμό που μοιάζει με εκείνον που έδιδε κάποτε η Πυθία. Δηλαδή το: «Ήξεις αφήξεις». Και επειδή είναι οπαδοί της χρησμικής αυτής θεωρίας αναφέρουν πάντα τον τότε διφορούμενο χρησμό: «Ήξεις, αφήξεις ου, εν πολέμω θνήξεις ή «Ήξεις, αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνήξεις». Δηλαδή: «Θα πας, θα γυρίσεις, δεν θα σκοτωθείς στον πόλεμο ή «Θα πας, δεν θα γυρίσεις, θα σκοτωθείς στον πόλεμο».
Επειδή λοιπόν πάντα το σημείο της στίξης, το κόμμα, (εννοιολογικά ή πολιτικά) παίζει μεγάλη σημασία, πού θα τοποθετηθεί για την εξαγωγή ασφαλούς αποτελέσματος ή συμπεράσματος, οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν να τοποθετούν σωστά το κόμμα και συγκαταλέγονται σε αυτήν την ομάδα γιατί η απάντησή τους εμπεριέχει ασάφειες και διφορούμενες απαντήσεις, συγχρόνως δε και τη μη σωστή ενέργεια και διεργασία των δεδομένων, γι αυτό λέμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ομιλούν ευθέως, αλλά αντίθετα με διφορούμενη έννοια των λόγων τους και ως εκ τούτου δεν γνωρίζουν πώς θα αναπτύξουν την πολιτιστική και πολιτισμική τους ταυτότητα προς όφελος των άλλων ανθρώπων.
Τελικά δεν γίνονται πιστευτοί, ούτε από το άτομο συνομιλίας, ούτε από το σύνολο της κοινωνίας, χωρίς βέβαια να είναι άμοιροι ευθυνών των διαφόρων καταστάσεων και συγκεκριμένα της εξάπλωσης της πανδημίας. Γιατί ο κάθε λογικός αμέσως του θέτει τις παρακάτω ερωτήσεις:
δεν ήξερες, δεν ρώταγες; δεν είδες, δεν βλέπεις, δεν διάβασες, δεν άκουσες
αυτιά δεν έχεις; δεν πίστεψες, δεν σεβάστηκες;
δεν βίωσες, δεν ένοιωσες;
Υπάρχει τώρα και η τρίτη κατηγορία των ανθρώπων, που ενώ ξέρουν, ακούν, διαβάζουν, παρακολουθούν, σχολιάζουν, «δίδουν συμβουλές, εντολές», γνωρίζουν καλώς τα πάντα, όμως δεν ενδιαφέρονται για κανένα από τους παραπάνω ρηματικούς τύπους, τους οποίους ίσως και χρησιμοποιούν στις συζητήσεις και στις γραφές τους
Γιατί έχουν τις δικές τους σχολές μάθησης, αντίληψης, ιδεολογίας, τον δικό τους τρόπο ζήσης, αλλά χωρίς να πιστεύουν τα λεγόμενά τους και τα γραφτά τους και ενεργούν σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα γύρω τους. Εργάζονται χωρίς ποτέ να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα, σαν να μην συμβαίνει κάτι το ανησυχητικό δίπλα τους.
Οργανώνουν παρέες, χορούς, χωρίς να νοιάζονται αν εκείνοι τους οποίους έχουν καλέσει κρατούν σπίρτα πάνω τους να πυροδοτήσουν ακόμη και δικούς τους αγαπημένους.
Ξεκινούν αγκαλιασμένοι, βαδίζουν σιμά-σιμά, αγνοώντας όλα τα νόμιμα και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων των, όλους εκείνους, που ίσως τους προτρέψουν για κάτι προς όφελος όλων.
Υποδεικνύουν σε πελάτες, φίλους και γνωστούς τους ότι τα δώρα της επιστήμης, τα εμβόλια, είναι μόνον για κερδοσκοπικούς λόγους. Διαλαλούν δημόσια ότι τους ειδικούς επί της προκειμένης ανθρώπινης εξαπλωμένης δυστυχίας, τους κατευθύνουν και τους υποχρεώνουν να λένε τα διάφορα από πολιτικές σκοπιμότητες και μόνον και οι ίδιοι απέχουν παρασάγγας πολιτικά από την κυβερνώσα τάξη.
Και όλα αυτά, μέχρι οι ίδιοι να βρεθούν σε μια ιατρική μονάδα covid-19 και να εκλιπαρούν για τη σωτηρία, όχι της ψυχής τους, αλλά της σωματικής τους υγείας.
Κοντολογίς γίνονται συνεργοί και υποβοηθούν με τις πράξεις τους, τις ενέργειές τους, και τα λόγια τους, στο άναμμα και όχι στο σβήσιμο της επικίνδυνης φωτιάς. Είναι με δικά μου λόγια αρνητές της βοήθειας προς τους πυροσβέστες – ιατρούς και ειδικούς.
Δεν είμαι ούτε κοινωνιολόγος, ούτε καθ’ ύλην αρμόδιος, είμαι ένας απλός πολίτης και παρακολουθώ ανελλιπώς όλα τα ΜΜΕ σχετικά με την τύχη της ανθρωπότητας και ειδικά της πόλης μου, όσον αφορά την όχι και τόσο ευχάριστη εξέλιξη της πανδημίας του Ιού Covid-19.
Και με τη σκέψη και τη ματιά στραμμένες στο δρόμο αυτόν και στον οποίο βαδίζουμε όλοι μας, ο οποίος είναι διάσπαρτος από τον Νέο κορωνοϊό Covid-19 – ανά την υφήλιο, ιδιαίτερα στην πόλη μας, στο νησί μας, θα τολμήσω να καταθέσω την άποψή μου για την κατηγορία των συνανθρώπων μας που βοηθούν στην εξάπλωση της πανδημίας.
Συγκρίνοντας τις τρεις κατηγορίες αβίαστα εξάγεται το συμπέρασμα ποια κατηγορία δεν βοηθά στην ελαχιστοποίηση της εξάπλωσης. Και τούτο εξάγεται από τον ιδεατισμό της, τις πράξεις της και τις ενέργειές της.
Η τρίτη κατηγορία συνανθρώπων μας, χωρίς να εξαιρώ και την δεύτερη κατηγορία, συντελούν στην εξάπλωση της φοβερής, καταστροφικής και βλαβερής ασθένειας. Οι συνάνθρωποί μας αυτοί συμπαίνουν τα ξύλα στη φωτιά, την τροφοδοτούν με ξύλα και με τους τρόπους και τις πράξεις τους, η φωτιά τείνει να κάψει γιατί εξελίσσεται, όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας.
Και αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι των κατηγοριών αυτών δεν είναι καλοί συνταξιδιώτες στο πλοίο της επιστροφής στην κανονικότητα, αφου στην τρικυμία, έχουν το μυαλό τους αν θα παίξει και πότε η τζαζ του πλοίου. Είναι οι άνθρωποι που δυσκολεύουν, όχι μόνον τη ζωή των άλλων, αλλά και τη δική τους τη ζωή, χωρίς να το καταλαβαίνουν.