Για να γίνεις τραγουδιστής, στις μέρες μας, δεν αρκεί να έχεις μόνο καλή φωνή. Πρέπει να έχεις το «πακέτο», δηλ. φωνή, απαραίτητα καλή εμφάνιση, σκηνική παρουσία, χορευτικές (ή και ακροβατικές -Σάκης) ικανότητες, λέγειν (δηλ. μπλα – μπλα) και διασυνδέσεις. Όλα τούτα συνιστούν την εικόνα (image) που πρέπει να διαθέτει ο καλλιτέχνης.
Εννοείται, ότι ο σημερινός πρωθυπουργός μας διαθέτει το «πακέτο» και είναι βέβαιο ότι θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας για πολλά – πολλά χρόνια. Το να πάρει ένα κόμμα (έστω κι αν αποτελείται από πολλά … κομματάκια – συνιστώσες) και από το 3,5% να το φτάσει στο 35%, είναι ήδη ένας πολιτικός άθλος.
Όπως γίνεται στο ποδόσφαιρο, όταν η ομάδα «δεν τραβάει», ο καλός ο παίκτης μπορεί να πάρει επάνω του το παιχνίδι, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας έχει πάρει πάνω του το ΣΥΡΙΖΑ, σε βαθμό να μην νοείται ΣΥΡΙΖΑ χωρίς εκείνο. Τι κι αν έφυγαν τα πρώτα ονόματα, (Λαφαζάνης, Ζωή, Βαρουφάκης και τόσοι άλλοι) καταγγέλλοντας και διαφωνώντας… «έφυγαν από το μαντρί, τους έφαγε ο λύκος», για να θυμηθούμε τον Ευάγγελο Αβέρωφ.
Ο σημερινός πρωθυπουργός έχει και λέγειν, έχει στόμφο φωνής (σίγουρα θα έχει σπουδάσει μέσω βίντεο τον Ανδρέα Παπανδρέου), έχει επικοινωνία με το πλήθος, έχει συνδικαλιστική εμπειρία (από το σχολείο), έχει σπουδές (Πολυτεχνείο). Ακόμη και στα Αγγλικά δεν τα πηγαίνει άσχημα, ακόμα κι αν δεν έχει πάρει proficiency. Aν εξαιρέσουμε την προφορά, άσχετα με το τι λένε οι άλλοι, τις επαφές του στο εξωτερικό, τις κάνει. Όμως, ποιος είναι τέλειος; Ακόμη, όπως όλοι οι μεγάλοι άνδρες, έτσι κι εκείνος έχει πίσω του μια γυναίκα ικανή και η οποία αργά αλλά σταθερά επιβεβαιώνει την παρουσία της, τόσο με τη φυσική της παρουσία, όσο και με τις δηλώσεις της.
Όμως, ο πρωθυπουργός μας έχει και το «κοκαλάκι της νυχτερίδας»: Δίνει τις μεγαλύτερες υποσχέσεις, τάζει στο πλήθος πράγματα φανταστικά και ενώ στην πράξη συμβαίνουν εντελώς τα αντίθετα, υπάρχει ένα πλήθος που τον δικαιολογεί και ικανοποιείται με τη μετονομασία των ψευδών υποσχέσεων σε αυταπάτες … αν αυτό μπορεί ποτέ να είναι δικαιολογία πρωθυπουργού.Να δείτε, όμως, που το «κοκαλάκι της νυχτερίδας» θα κάμει το θαύμα του.
Μετά τα μπάνια του λαού και την επιστροφή μας στις δουλειές και στα σχολεία, ο πρωθυπουργός μας θα μας πει, κουνώντας το κεφάλι ή και το δάκτυλό του: «Σας έβγαλα από τα μνημόνια και σας έλυσα το Μακεδονικό, σε χρόνο ρεκόρ, που κανείς άλλος δεν μπορούσε ούτε να το φανταστεί». Να, λοιπόν, που ισχύει το «αν έχεις τύχη, διάβαινε…».
Οι επίσημες συζητήσεις για το όνομα της FYROM αρχίσουν στις 17 Ιανουαρίου. Να παραδεχτούμε ότι η αναφορά μας στο γειτονικό κρατίδιο με την ονομασία της πρωτεύουσάς τους, δηλ. Σκόπια και των κατοίκων του ως Σκοπιανών είναι μάλλον αστεία και περισσότερο φανερώνει τη δική μας αμηχανία. Θα δεχόμασταν, ποτέ, η Ελλάδα να ονομάζεται Αθήνα και εμείς οι Κρητικοί … Αθηναίοι; Όχι, βέβαια!
Για ένα ζήτημα που είχε τελματώσει επί χρόνια, η σπουδή της επίλυσής του μέσα σε εβδομάδες, έστω και λίγους μήνες θα εδράζεται κάπου. Δεν μπορεί… η σύνοδος του ΝΑΤΟ είναι τον Απρίλιο και η γειτονική χώρα θέλει (και θέλουν) να γίνει μέλος. Η Αλβανία είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ. Άρα, το όνομα δεν μπορεί να είναι εμπόδιο, διαχρονικά. Πρέπει να βρεθεί λύση – και σύντομα!
Ένας αμερικανός επιχειρηματίας είχε έρθει παλιότερα στην Ελλάδα και μεταξύ άλλων άκουσε για το πρόβλημα με το γειτονικό κρατίδιο. Προσπάθησαν να του εξηγήσουν, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει. Τελικά, με την αμερικάνικη επιχειρηματική νοοτροπία και για να κλείσει τη συζήτηση, είπε: «Και γιατί δεν τους ρωτάτε πόσα θέλουν;», εννοώντας ότι όλα έχουν μια τιμή… ακόμα και για την αλλαγή του ονόματος μιας χώρας!
Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο όρος Μακεδονία, συμπεριλάμβανε, ιστορικά, διαφορετικές περιοχές. Η Μακεδονία του Φιλίππου συνέπιπτε –περίπου- με τα όρια που έχει η Μακεδονία της Βορείου Ελλάδος. Ίσως και λίγο μικρότερη, σε έκταση. Από το τέλος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μέχρι σήμερα, περιλαμβάνει την Ελληνική Μακεδονία (~50%), το γειτονικό κρατίδιο (~40%) και ένα τμήμα της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας (~10%).
Ένας που έχει γεννηθεί στη FYROM, νιώθει ότι είναι Μακεδόνας, όπως εμείς είμαστε Κρητικοί, ο Γιαννιώτης είναι Ηπειρώτης κ.ο.κ. Αφήνουμε στην άκρη ότι ο Μακεδόνας της FYROM δεν έχει καμία σχέση με το Μεγαλέξανδρο. Εκτός και αν σκεφτούμε ότι επί Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Μακεδονία εκτεινόταν ως τα βάθη της Ασίας και –φυσικά- συμπεριελάμβανε και τη γειτονική μας χώρα.
Στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης, τουλάχιστον από τα μέσα του ’60, στο περίπτερο της Γιουγκοσλαβίας υπήρχε χώρος για εκθέματα και φυλλάδια, μπροσούρες, με την επιγραφή «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και κανένας αρμόδιος ή μη, δεν έδινε καμία σημασία. Λογικό είναι οι κάτοικοι της χώρας αυτής να νιώθουν τόσο Μακεδόνες, όσο και οι Μακεδόνες της Βορείου Ελλάδος – άσχετα τι νομίζουμε εμείς ή τι θέλουμε, μονοπωλώντας πατριωτισμό.
Το χειρότερο θα είναι, παραμερίζοντας της άκαμπτες θέσεις μας, με ένα «συμμαχικό» ελιγμό, η γειτονική μας χώρα να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ με το όνομα FYROM, ονομασία που «γνωρίζουμε» και χρησιμοποιούμε μόνο εμείς και ο γραμματέας του ΟΗΕ! Και όσο απομακρυνόμαστε –γεωγραφικά- από το χώρο των Βαλκανίων, ουδείς ενδιαφέρεται σοβαρά ή κατανοεί το πρόβλημα. Όλοι βολεύονται με το χρησιμοποιούμενο από τους γείτονές μας δηλ. Μακεδονία.
Η ονομασία «Νέα Μακεδονία» που ακούγεται ότι κυκλοφορεί ως πιθανή διέξοδος, κρύβει και ένα πλεονέκτημα για την Ελλάδα, που δεν το έχουμε αρκούντως αξιολογήσει: Ό,τι είναι νέο, ασφαλώς δεν έχει σχέση με τα παλιά. Άρα, ούτε με την ιστορία, ούτε με τις παραδόσεις μας… Δεν έχει ρίζες στο παρελθόν και αυτή η δήλωση και η «αυθόρμητη» παραδοχή εκ μέρους των γειτόνων μας είναι προς το δικό μας συμφέρον!
Τα περί αλυτρωτισμού ανήκουν στο χώρο της φαντασίας. Η χώρα μας δεν έχει τίποτε να φοβάται από το γειτονικό μας κρατίδιο… Σιγά τα ωά!!!