Σε ελεύθερη μετάφραση: «Έτσι παρέρχεται η δόξα των ανθρώπων σ’ αυτή την γη». Αυτό κατά τον 15ο αιώνα αναφωνούσε ο παπικός τελετάρχης κατά την ενθρόνιση του καινούργιου πάπα, για να θυμάται και αυτός την ματαιότητα των ανθρώπινων εξουσιών. Το «Δόξα εν υψίστοις» (Gloria in excelsis Deo) με την γέννηση του Θεανθρώπου με κάνει να θυμηθώ ότι η δόξα του Θεού είναι αιώνια, όμως η δόξα των ανθρώπων είναι προσωρινή. Εδώ στην γη η δόξα και τα πλούτη γρήγορα φεύγουν από τον ένα και πάνε στον άλλο. Η ιστορία το αποδεικνύει.
Είδα σε κάποιο συνέδριο τους Αραπάδες των κρατών της Αραβικής Χερσονήσου καλοζωισμένους, με τις πεντακάθαρες λευκές , από ακριβό ύφασμα, κελεμπίες τους. Στην Σαουδική Αραβία, στο Κουβέιτ, στα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο νησί Κατάρ, πάμπλουτοι, ξακουστοί και ευτυχισμένοι ζουν αυτοί σήμερα χορτάτοι μέσα στους πανύψηλους ουρανοξύστες που έχτισαν με τα πλούτη που απόκτησαν από τα πετρέλαια που βρήκαν στον τόπο τους και τώρα τα πουλούν σε όλη την οικουμένη και πλουτίζουν. Μεγάλος σήμερα ο πολιτισμός τους. Έξωθεν βέβαια φερτός. Αγορασμένος με χρήμα. Μεγάλη η δύναμή τους. Κάποτε ήταν ταλαίπωροι αιγοβοσκοί, κοκαλιάρηδες, αμόρφωτοι, βρόμικοι, δυστυχισμένοι. Τέτοιοι έχουν μείνει ακόμη οι κάτοικοι της Υεμένης και του Ομάν, στα νότια της Αραβίας. Αυτοί δεν έχουν τις πολύ πλούσιες πετρελαιοπηγές των άλλων. Και έμειναν φτωχοί και πεινασμένοι, όπως ήταν όλοι οι κάτοικοι της Αραβικής Χερσονήσου στα χρόνια τα παλιά.
Στα χρόνια τα παλιά ξακουστοί και δοξασμένοι λαοί στην περιοχή γύρω από την Μεσόγειο υπήρξαν κατά χρονολογική σειρά οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, οι Αθηναίοι, οι Ρωμαίοι. Εφήμερη ήταν η δόξα και ο πλούτος της Μακεδονίας με βασιλιά τον Μέγα Αλέξανδρο. Μετά, πλούτο, δύναμη και δόξα απόκτησε το ελληνικό Βυζάντιο, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, μεγάλη πόλη και ευτυχισμένη. Πάνω από χίλια χρόνια έζησε και δοξάστηκε στην ιστορία. Η πιο μακροχρόνια ανθρώπινη δόξα στην υφήλιο μέχρι τώρα. Τότε ούτε ήξεραν εδώ, οι λαοί γύρω από την Μεσόγειο, ότι υπάρχουν Αμερική και Αυστραλία.
Τα χρόνια πέρασαν. Οι καταστάσεις άλλαξαν. Ο πλούτος και η δόξα έφυγαν από εδώ. Πήγαν αλλού, σε τόπους που οι άνθρωποι της εποχής εκείνης δεν ήξεραν καν ότι υπάρχουν. Σήμερα η παλιά πάμπλουτη και πανίσχυρη Κωνσταντινούπολη ονομάζεται Istanbul. Είναι πάλι πλούσια πόλη και δυνατή. Την κατέχουν όμως οι Τούρκοι. Οι κάτοικοί της μιλούν τουρκικά, όχι ελληνικά. Στην πραγματικότητα όμως την δόξα, την δύναμη και τα πλούτη τα έχουν άλλες χώρες, πρωτοπόρες στον πολιτισμό. Η μακρινή Αμερική με πρωτεύουσα την Ουάσιγκτον, ηγέτης της οικουμένης. Η Ρωσία με πρωτεύουσα την Μόσχα. Κίνα, Αυστραλία, Ιαπωνία… είναι επίσης σήμερα χώρες με ανεπτυγμένο πολιτισμό, πλούσιες, δυνατές και δοξασμένες. Οι Άραβες είναι πλούσιοι και καλοπερασάκηδες, σημαντικό όμως ρόλο στην ιστορία δεν παίζουν.
Εμείς οι Έλληνες, που οι πρόγονοί μας δημιούργησαν τον αρχαίο πασίγνωστο πολιτισμό, τώρα πια, φτωχοί και ανήμποροι, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σημαντικό ρόλο στην ιστορία δεν παίζομε. Αντίθετα, περιμένομε την βοήθεια των άλλων για να σταθούμε στα πόδια μας και να μπορέσομε να τα βγάλουμε πέρα. Sic transit gloria mundi. Έτσι παρέρχεται η δόξα των λαών στον κόσμο. Μετακομίζει από την μια μεριά της οικουμένης στην άλλη. Στο μέλλον πού θα πάει δεν ξέρουμε.