Ως χώρα βιώνομε περίοδο γενικευμένης παρακμής. Η μεγάλη κρίση είναι κρίση πολιτική όχι τόσο οικονομική. Ο ελληνικός λαός δεν είναι ντεμπέλης δουλεύει μάχεται και προσπαθεί με την ψυχή στο στόμα να τα βγάλει πέρα. Πάντα προδομένος από ολόκληρη την πολιτική εξουσία. Θα κληθεί σε λίγο να ασκήσει το πολιτικό του δικαίωμα για πολλούς βαρετό καθήκον και όχι γοητευτική συμμετοχή.
Η ποιότητα της προεκλογικής πορείας έσβησε και την τελευταία ελπίδα μιας σύγχρονης πολιτικής μετεξέλιξης. Βαριές ύβρεις, οξύτητα μαχητική, ευτελείς ρητορίες, ανούσια δημαγωγία. Έρχεται επιπλέον η τηλεόραση βασικός διαμορφωτής της σύγχρονης πολιτικής ζωής. Είμαστε μια χώρα τριών εκατομμυρίων συνταξιούχων και ενάμισι εκατομμυρίου ανέργων με τεράστια υπογεννητικότητα. Μια χώρα που διώχνει τα παιδιά της και την ίδια στιγμή απασχολεί χιλιάδες παράνομους μετανάστες σε μαύρη εργασία.
Αντί να στρέψομε την προεκλογική μάχη στα προβλήματα του λαού προσπαθούμε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να απομακρύνομε το λαό από αυτά. Η πολιτική παραμένει εγκλωβισμένη στη συμπεριφορά του παρελθόντος με αδυναμία επίτευξης μιας ελάχιστης βελτίωσης. Βασικοί θεσμοί ευτελίζοναι και η κοινωνία καταρρέει. Η ποιότητα της Βουλής είναι ο κεντρικός στυλοβάτης να κρατηθεί όρθιο ένα κράτος, μια κοινωνία, μια δημοκρατία όμως καθημερινά ευτελίζεται.
Ο θεσμός του υπουργού είναι χώρος ιερός που καθορίζεται από το λαό με βάση τα προσόντα του βουλευτή και την αντίστοιχη ειδικότητα. Τους μετέτρεψε ο πρωθυπουργός σε ατομικά δώρα. Σοκολάτες που κρατά στην τσέπη του και τις μοιράζει στα φρόνιμα παιδιά που έχουν το θράσος να διεκδικούν μια θέση στη Βουλή. Σε αυτά τα φρόνιμα παιδιά θα σταματήσω λίγο γιατί εξελίσσονται ένας νέος πολιτικός θεσμός που καθορίζει την ποιότητα της Βουλής και της πολιτικής ζωής γενικά.
Πριν από λίγα χρόνια χαρακτηρίζονταν αποστάτες και στιγματίζονταν πολιτικά. Τα τελευταία χρόνια τείνουν να εξελιχθούν προνόμια και τρόπος πολιτικής ανέλιξης. Επειδή σέβομαι το θεσμό της Βουλής επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω αν έχετε ακούσει ποτέ το μύθο του Πρωταγόρα που μας λέει τι σημαίνει πολιτική και ότι βασικά στοιχεία της πολιτικής είναι η δικαιοσύνη και η αιδώς.
Δικαιοσύνη δεν σημαίνει ισότητα αλλά αρμονία συνόλου με την τοποθέτηση του καθενός στην αρμόζουσα θέση και αιδώς σημαίνει αυτοέλεγχος, ντροπή. Ο Δίας ο πατέρας θεών και ανθρώπων ήταν αυστηρός σε αυτό. Όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί θεωρείται ασθένεια της κοινωνίας και θανατώνεται. Έτσι οργανώθηκαν οι ανθρώπινες κοινωνίες στους αιώνες με εντολή του Δία. Οι γυρολόγοι πολιτικοί στην ουσία πουλήθηκαν. Έχουν νιώσει ποτέ τι σημαίνει αιδώς;
Θυμήθηκα τις ρητορικές ατάκες του μεγάλου ρήτορα Δημοσθένη εναντίον του πολιτικού του αντιπάλου Αισχίνη επίσης ρήτορα: «Ουκ αισχύνει, ω Αισχίνη, η της πόλεως αισχύνη καταισχύνεις αισχύνης;»: Δεν ντρέπεσαι Αισχίνη εσύ να αποτελείς την ντροπή της πόλης να καταντροπιάζεις την ντροπή; Οι δύο αυτοί δεινοί ρήτορες της αρχαιότητας, ο μεν Δημοσθένης ήταν αντιφιλιππικός και ο Αισχίνης φιλιππικός, είχαν σκληρό τέλος.
Ο Αισχίνης πέθανε εξόριστος στη Ρόδο και ο Δημοσθένης κλεισμένος σε ένα ναό διωκόμενος. Οι λόγοι τους ιδιαίτερα οι τελευταίες συγκρούσεις εξέφραζαν σύγχυση, ταραχή, αβεβαιότητα και απεικόνιζαν την τελευταία μεγάλη φάση της κυριαρχίας του Φιλίππου και την πτώση Αθηνών και Σπάρτης. Οι σημερινοί γυρολόγοι εκφράζουν το τέλος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Πάντα υπήρχε η διαμάχη ποια δύναμη θα κυριαρχίσει πανελλαδικά. Δεν αμφισβήτησε ποτέ κανείς την ελληνικότητα των δυνάμεων αυτών. Οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Μακεδόνες ήταν και παρέμειναν Έλληνες. Σήμερα κάναμε τους Μακεδόνες Σλάβους. Πράγματι το Νόμπελ μάς ανήκει.