Ίσως η ειδησιογραφία του τελευταίου μήνα να κατακλύζεται από τις ιδιαιτερότητες του καινούργιου αρχηγού της μείζονος αντιπολίτευσης, αλλά υπάρχουν και άλλα πολύ σοβαρότερα. Για τη δεύτερη τετραετία του παρόντος κυβερνητικού σχήματος, γράφτηκαν πολλά, ειδικά το τελευταίο τρίμηνο. Αν επρόκειτο να τα περιγράψουμε επιγραμματικά, θα τα αποκαλούσαμε καθόλου κολακευτικά. Οι αιτίες όλων αυτών η περίεργη συμπεριφορά της κυβέρνησης και τα πολλά ερωτηματικά που αφήνει πίσω.
Ο πρωθυπουργός υπεσχέθη προ καιρού επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου, προφανώς, μπορούμε να υποθέσουμε, επειδή προηγουμένως η μηχανή εργαζόταν με χαμηλές στροφές, για λόγους που μόνο αυτός γνώριζε. Ίσως αναγνώριζε σε βάθος ότι το ποσοστό που έλαβε η παράταξή του αποδείχτηκε βραχνάς στην αναπνοή του υπουργικού συμβουλίου το οποίο δεν μπορούσε να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να αλλάξουν ή να καταργήσουν όσα ταλαιπωρούν σε συνεχόμενη βάση την ελληνική κοινωνία.
Παρά τις γενόμενες ανακοινώσεις σε υπουργικά συμβούλια, το έργο της κυβέρνησης κρίνεται για την ώρα αρνητικό. Αν πάμε λίγο πίσω, στην πρώτη κυβερνητική θητεία της, θα δούμε πως τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι υπουργοί του, πέτυχαν αποδεκτά από την κοινωνία και ζηλευτά πράγματα. Αντιμετώπισαν κρίσεις κοινωνικές, εθνικές και υγειονομικές με εκπληκτική ταχύτητα και περισσή αποτελεσματικότητα με αποτέλεσμα να ανέβει το προφίλ και το πρεστίζ του πρωθυπουργού, δεδομένου όπως γνωρίζουμε όλοι, οι μεγάλες κρίσεις γεννούν πάντοτε ήρωες.
Όμως, κι’ ετούτη η θητεία σημαδεύτηκε από κρίσεις! Κυριότερες οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες και κατά δεύτερο λόγο το μεταναστευτικό κύμα που δεν φαίνεται να παρουσιάζει μειωτικές τάσεις. Σε αντίθεση, όμως, με την πρώτη θητεία, ετούτη δημιουργεί πληθώρα ερωτηματικών στους πολίτες, προφανώς και στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Συγκεκριμένοι υπουργοί δείχνουν να βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Κι όμως πριν λίγους μήνες ήταν επωφελείς σε όλους.
Και ήταν πολύ πετυχημένοι στον τομέα που τους είχε εμπιστευτεί ο πρωθυπουργός. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός μεγάλου μέρους του κράτους είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού κύματος στον Έβρο και τόσα άλλα. Δόθηκαν ποσά με διάφορες μορφές τα οποία μπορεί να αντιμετώπισαν πρόσκαιρα κάποια προβλήματα των πολιτών, αλλά δυστυχώς όχι τις αιτίες που τα γέννησαν, ενός ποικιλοτρόπως σαθρού κρατικού μηχανισμού, στην πραγματικότητα.
Δυστυχώς όλα αυτά συνέπεσαν με την ανυπαρξία στιβαρής αντιπολίτευσης, η οποία μετά τις τελευταίες εξελίξεις συνεχίζει να πορεύεται αδύναμη ενώ προσπαθεί εναγωνίως να βρει τον βηματισμό της, μια διαδικασία η οποία όπως προοιωνίζεται θα αποβεί χρονοβόρα, ειδικά στο κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης, λόγω των πολλαπλών τάσεων στο εσωτερικό του. Το δεύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, παρά το βαθύ και ιστορικό παρελθόν του και σε κυβερνητικά πόστα, εξακολουθεί να βρίσκεται καθηλωμένο παντού.
Σε ελκυστικές και τεκμηριωμένες προτάσεις και σε αποδοχή φυσικά από το κοινό. Ίσως περισώσει ή κερδίσει κάποια ποσοστά στις αυτοδιοικητικές εκλογές λόγω των ερεισμάτων που ακόμα διατηρεί εκεί. Όμως τίποτα παραπάνω! Απεικονίζεται στο βλέμμα πολλών ωσάν να βαδίζει στο λασπωμένο βούρκο του θεσσαλικού κάμπου.
Μέσα σε όλα αυτά, η εναλλαγή των κυβερνητικών στελεχών και η αποπομπή κάποιων, μάλλον θα συνεχιστεί αργά και βασανιστικά. Πάντως η μέχρι τούδε εμπειρία από αυτή αποδεικνύει ότι ήταν εξ αρχής αποτυχημένη, γεννώντας παράλληλα κάποια ερωτηματικά. Δηλαδή ένας πετυχημένος στο έργο του υπουργός έπρεπε να αλλάξει για το φόβο μήπως αποκτήσει ρίζες εκεί, άλλοθι, προηγούμενα; Πόσο χρόνος απαιτείται λοιπόν ώστε να προσαρμοστεί και να ενημερωθεί ένας υπουργός, στο Υπουργείο Υγείας, για παράδειγμα, ειδικά αν δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο;
Και το χειρότερο, αν εκστομίζει δηλώσεις προσβλητικές για γιατρούς-υπαλλήλους του υπουργείου του, καλώντας τους «να βάλουν πλάτη» για να μην διαλυθεί το σύστημα; Γιατί όπως είναι ευνόητο, σε αυτούς θα ρίξει το ανάθεμα αν γίνει κάτι τέτοιο, γεγονός το οποίο ήδη έχει δρομολογηθεί και δυστυχώς ανεπιστρεπτί.
Ο πρωθυπουργός έχει και θα έχει ακέραια την ευθύνη για όλα αυτά και γενικώς για το θεάρεστο έργο της κρατικής ανασυγκρότησης. Κι αυτό δεν είναι μυστικό ούτε άγνωστο! Προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες στο εσωτερικό του κόμματός του σε ημέτερους, φίλους, συγγενείς και λοιπούς, μάλλον δεν οδηγεί πουθενά. Ούτε τον ίδιο, ούτε το κόμμα του, ούτε και τη χώρα. Όσο νωρίτερα το ενστερνισθεί τόσο το καλύτερο για όλους! Τα σωσίβια πάντως δεν προσφέρουν και πολλά μέσα στα δυσκίνητα λασπόνερα του θεσσαλικού κάμπου!
* Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής, συγγραφέας