Το αποτέλεσμα των πρόσφατων γαλλικών εκλογών είχε μεγάλη σημασία και εξαιρετικό ενδιαφέρον όχι μόνο για τη μεγάλη αυτή χώρα αλλά και για το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι τα πολιτικά κόμματα της αποκαλούμενης Αριστεράς στην Ελλάδα δεν έχασαν χρόνο να αναφερθούν σε αυτό, τη στιγμή που ακόμα δεν έκαναν σχόλια για τη δική τους πορεία και για τα αποτελέσματά τους στη δική μας εκλογική αναμέτρηση!
Η ερμηνεία που προσπάθησαν να δώσουν ήταν να τονίσουν και να προεξοφλήσουν ότι ο συνδυασμός του Νέου Λαϊκού Μετώπου με τον Μελανσόν θα μπορούσε υπό κάποιες προϋποθέσεις να δώσει καινούργια πνοή στην Ευρώπη και άλλα επιπόλαια που είχαμε ακούσει παλιότερα και τα οποία ανήκουν στο πασίγνωστο πλαίσιο του αριστερού λαϊκισμού.
Κι’ ακόμα ότι ένα τέτοιο συνονθύλευμα κομμάτων θα μπορούσε να αποτελέσει και να χρησιμεύσει και εδώ όχημα για τη δική τους άνοδο στην εξουσία.
Ίσως όλα αυτά να αποτελούν σύγχρονη προσπάθεια ώστε να επανασυνδεθούν δύο παλιότεροι γνωστοί. Να θυμηθούμε ότι ο Ζαν Λικ Μελανσόν είναι ιδιαίτερα γνωστός ειδικά στον παλιό πολιτικό σχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι καλές τους σχέσεις διερράγησαν αίφνης με την ψήφιση του τρίτου και αχρείαστου μνημονίου από τον Τσίπρα. Γνωστά όλα μέχρι εδώ.
Εκείνη λοιπόν την εποχή, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας μας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήρθαν τα πάνω κάτω, όταν ο Μελανσόν αποκάλεσε δημόσια τον Τσίπρα ‘από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής’, για εκείνη τη στάση του και ότι δεν είχε πια θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια της Αριστεράς.
Τα χρόνια πέρασαν, με τον τρόπο που γνωρίζουμε, και ώ του θαύματος ήρθε ο καιρός με κάποιους εμμονικούς να παίρνουν αψυχολόγητα και επιπόλαια το μέρος του Γάλλου πολιτικού λησμονώντας την τεκμηριωμένη και αδιάψευστη ιστορία.
Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι είναι δύσκολο να ερμηνεύσουμε τα αποτελέσματα των εκλογών σε άλλες χώρες με διαφορετικό σύστημα και με όλες τις άλλες υφιστάμενες λεπτομέρειες.
Η πρόσφατη και ταχεία συνένωση διαφόρων πολιτικών κομμάτων κάτω από την ομπρέλα του Νέου Λαϊκού Μετώπου, αποτέλεσε μια αναγκαστική, όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών στη Γαλλία, συμμαχία πολυποίκιλων αριστερών, οικολόγων, σοσιαλιστών και κομμουνιστών ώστε να ηττηθεί, όσο ήταν δυνατόν, η Μαρίν Λεπέν.
Όμως ορισμένα στοιχεία δίνουν το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος που συζητάμε εδώ. Οι υποσχέσεις που μοίρασε προεκλογικά αφειδώς ο Μελανσόν, ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Η εκτίναξη του κατώτατου μισθού σε δυσθεώρητα επίπεδα, ή μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των εργαζομένων, κ.α., θα απαιτούσαν κάπου διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα οποία προφανώς θα προέρχονταν από επιπλέον φόρους για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, ένα σενάριο μια γεύση του οποίου πήραμε παλιότερα από δικούς μας ανεκδιήγητους πολιτικούς.
Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι το ίδιο ακούμε και σήμερα από κάποιους άλλους που ήρθαν φιλόδοξα στη θέση εκείνων. Κι’ αν την επόμενη μέρα όλοι ανακουφίστηκαν από τα χαμηλά ποσοστά της Μαρίν Λεπέν, τώρα με ψυχραιμία προσπαθούν να αναλογισθούν τι θα δρομολογηθεί στη Γαλλία, αφού κανένας δεν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία και αναγκαστικά ετερόκλητοι πολιτικοί σχηματισμοί οφείλουν να δημιουργήσουν και βεβαίως να υποστηρίξουν μια βιώσιμη κυβέρνηση.
Ένα μεγάλο πρόβλημα για τη Γαλλία το οποίο όμως αποτελεί ή τουλάχιστον δείχνει το δρόμο αν όχι για συνένωση, κάτι δύσκολο, τουλάχιστον για συμπόρευση πολλών εξ αυτών σε μελλοντική εκλογική αναμέτρηση.
Η δυστυχία είναι ότι στα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης στη χώρα μας επικρατεί αναβρασμός, με ακραίες τοποθετήσεις και ανοιχτές πλέον αμφισβητήσεις των αρχηγών τους.
Βλέπουμε νέους υποψήφιους αρχηγούς, ακούμε διάφορα σχόλια για τράγους και ελάφια που μετακινούνται σε πολιτικά δάση, επαινούν όλοι την γαλλική Κεντροαριστερά, ενώ εδώ εξασκούνται στον γνωστό διχαστικό λόγο τον οποίο γνωρίζουν καλά, και τόσα άλλα φαιδρά από τοποθετήσεις πολιτικών όπως ο Αλέξης Τσίπρας, που δήλωσε ανερυθρίαστα ότι οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να κάνουν πέρα το ‘Εγώ’ και να σκέφτονται το ‘Εμείς’! Κι’ αυτό γιατί εκείνος ήξερε καλά τι σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις και φρόντισε κάποτε ανάλογα!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής – συγγραφέας