Ο Νεοκλής, νιόπαντρος, παραπονιόταν κι έλεγε ότι η γυναίκα του τον κατάφερε και πήραν σκυλί στο σπίτι τους, ενώ αυτός δεν το ήθελε. Είχε, φαίνεται, προηγηθεί συζυγικό καβγαδάκι. Και ο Μενέλαος, παλιός στα βάσανα της παντρειάς, του απάντησε.
– Ρωτάς πώς σε κατάφερε; Μα οι γυναίκες μάς κυβερνούν. Αυτές στην οικογένεια κάνουν ό,τι θέλουν. Πάρτε το χαμπάρι όλοι σας. Με την ομορφιά τους και την τσαχπινιά τους, όσο ακόμη είναι νέες, και τις αγαπούμε, και δεν θέλουμε να τους χαλάσουμε το χατίρι, με την γκρίνια και την φαγωμάρα τους, όταν γεράσουν, μας αναγκάζουν να υποχωρούμε και να κάνουμε στο σπίτι ό,τι αυτές αποφασίζουν, ό,τι αυτές διατάζουν.
Κι αν πεις να πάρεις εσύ το επάνω χέρι και να αρχίσεις να διατάζεις εσύ, και απαιτείς να πειθαρχούν σε εκείνο που εσύ κρίνεις σωστό, και αυτό να γίνεται, μπορεί, στις μέρες μας, να βρεις και τον μπελά σου. Να σε πάνε στα δικαστήρια, διότι δήθεν «ασκείς ενδοοικογενειακή βία». Και στα καλά καθούμενα να κριθείς ένοχος! Κι ας είναι το δίκιο με το μέρος σου. Θα σε δικάσουν!
Μιλώντας χειρονομούσε νευρικά και από το κοντομάνικο πουκάμισό του κρέμονταν τα γέρικα μπράτσα του σαν άδειες ξεφουσκωμένες σακούλες.
– Ας μην είμαστε υπερβολικοί, παρατήρησε ο Νέαρχος. Μέσα στο σπίτι χρειάζεται συνεννόηση. Σήμερα η γυναίκα έχει βγει στην κοινωνία και εργάζεται. Φέρνει κι αυτή λεφτά. Και θέλει να έχει και αυτή λόγο μέσα στην οικογένεια. Δεν είναι πια η παλιά σύζυγος, η νοικοκυρά, που, αμόρφωτη, έμενε κλεισμένη μέσα, εξαρτιόταν από τον άντρα της, συγύριζε και ανέτρεφε παιδιά.
– Βέβαια! Βγήκε στην κοινωνία και δουλεύει… Και παιδιά δεν κάνει. Ποιος θα τα μεγαλώσει; Γι’ αυτό η κοινωνία μας γερνά. Και, ιδίως με την μακροζωία, πληθαίνουν οι γέροι. Λιγοστεύουν τα παιδιά. Επικίνδυνη μείωση του πληθυσμού…
– Η γυναίκα σήμερα, συμπλήρωσε ο Πλούταρχος – που είχε, φαίνεται, κακές εμπειρίες κι αυτός – αντί να καλοπιάνει και να περιποιείται τον σύζυγό της που έρχεται στο σπίτι κουρασμένος από την δουλειά, μαλώνει μαζί του. Διότι είναι και αυτή κουρασμένη, επειδή και αυτή δουλεύει… Μάλιστα υποστηρίζουν ότι οι ίδιες ασκούν διπλή υπηρεσία, και έξω και μέσα στο σπίτι, ενώ οι άντρες, όταν γυρίσουν στο σπίτι, κάθονται και ξεκουράζονται.
– Αλλάξαμε, μου φαίνεται, την φύση της οικογένειας. Οι κοινωνίες στα πολιτισμένα κράτη γεράζουν και φθίνουν. Κάνουμε λίγα παιδιά. Αφήνουμε όλο και λιγότερους απογόνους. Μικραίνει και γεράζει ο πληθυσμός τους. Ποιος ξέρει πού θα καταλήξουμε…
– Ίσως πρέπει να αλλάξει η δομή της κοινωνίας μας. Η σύζυγος να πληρώνεται για την ανατροφή των παιδιών της. Να μην αναγκάζεται να φεύγει έξω για δουλειά. Μπορεί αυτό να φαίνεται παράλογο, χαζό… Εγώ βέβαια προς το παρόν παιδιά δεν έχω… Έλεγε σκεφτικός και αμφιβάλλοντας ο Νεοκλής ο νιόπαντρος.
– Έχεις όμως σκύλο! του απάντησε ειρωνευόμενος ο Μενέλαος.