Ο Άγιος Ιωάννης με απορία ερωτά όλους αυτούς που εγκαταλείπουν την θεία λειτουργία πριν τελειώσει ο ιερέας και πει το “Δι’ ευχών”. Τι κάνεις άνθρωπε; Ενώ ο Χριστός είναι παρών, οι άγγελοί του παραστέκονται, οι αδελφοί σου κοινωνούν ακόμα, εσύ τους εγκαταλείπεις και φεύγεις;
Ο Χριστός σου προσφέρει την αγία σάρκα του κι εσύ δεν περιμένεις λίγο για να τον ευχαριστήσεις έστω με λόγια; Όταν παρακάθεσαι σε δείπνο, δεν τολμάς να φύγεις, έστω κι αν έχεις χορτάσει τη στιγμή που οι φίλοι σου κάθονται ακόμη στο τραπέζι.
Και τώρα που τελούνται τα φρικτά μυστήρια του Χριστού τ’ αφήνεις όλα στη μέση και φεύγεις; Θέλετε να σας πω τίνος το έργο κάνουν όσοι φεύγουν πριν τελειώσει η θεία λειτουργία και δεν συμμετέχουν έτσι στις τελευταίες ευχαριστήριες ευχές; Ισως είναι βαρύ αυτό που πρόκειται να πω, μα πρέπει να το πω.
Όταν ο Ιούδας πήρε μέρος στον Μυστικό Δείπνο του Χριστού, ενώ όλοι ήταν καθισμένοι στο τραπέζι, αυτός σηκώθηκε πριν από τους άλλους κι έφυγε. Εκείνον λοιπόν τον Ιούδα μιμούνται… Αν δεν έφευγε, τότε εκείνος δεν θα γινόταν προδότης, δεν θα χανόταν.
Αν δεν ξεχώριζε τον εαυτό του από το ποίμνιο, δεν θα τον έβρισκε μόνο του ο λύκος για να τον φάει. Και ο Άγιος πατέρας συνεχίζει: Μετά τον εκκλησιασμό εμείς ας αναχωρούμε από τη θεία λειτουργία σαν λιοντάρια που βγάζουν φωτιά έχοντας γίνει φοβεροί ακόμα και στο διάβολο.
Γιατί το άγιο αίμα του Κυρίου που κοινωνούμε, ποτίζει την ψυχή μας και της δίνει μεγάλη δύναμη. Όταν το μεταλαμβάνουμε άξια, δίωχνει τους δαίμονες μακριά και φέρνει κοντά τους αγγέλους και τον Κύριο των αγγέλων.
(Συνεχίζεται)
Εμμ. Λιοδάκης, ιεροκήρυκας