Με την έναρξη της θερινής περιόδου το θέμα επανέρχεται και η πιθανότητα για μεγάλες πυρκαγιές είναι πολύ μεγάλη. Πριν 40 και 60 χρόνια η θέρμανση τον χειμώνα και το μαγείρεμα γινόταν με ξύλα με τζάκια και μαγγάλι. Οι φούρνοι τότε κατανάλωναν ξύλα, ενώ σήμερα καταναλώνουν πετρέλαιο και ηλεκτρισμό. Τώρα σχεδόν κανείς δεν θερμαίνεται με ξύλα και γι’ αυτό δεν αφαιρείται ξυλόμαζα από τα δάση.
Η δασοκάλυψη τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Η περίπτωση καθαρισμού της ξυλόμαζας από τα φύλλα των δένδρων και τις πευκοβελόνες είναι επιθυμία μόνο στα όνειρά μας, αφού αφορά καθαρισμό τεράστιων εκτάσεων από κατοίκους των πόλεων εργαζόμενοι στην καρέκλα και όχι αγρότες που ζουν στην ύπαιθρο και έχουν σωματικές δυνάμεις τέτοιες που μπορούν να κάνουν χειρωνακτική δουλειά. Τα τελευταία χρόνια έχει προταθεί η πυρόσβεση να γίνεται από αέρος με αεροπλάνα και ελικόπτερα που μεταφέρουν ένα ή δύο κυβικά νερό, αντί με βυτιοφόρα αυτοκίνητα που μεταφέρουν 20 κυβικά.
Όπως έχει αποδειχθεί τα αεροπλάνα μικρή βοήθεια προσφέρουν, γιατί εάν η θάλασσα έχει κυματισμό πάνω από 60 εκατοστά δεν μπορούν να εφοδιασθούν με νερό και την νύχτα δεν μπορούν να πετάξουν. Επίσης τα ηλεκτροφόρα δίκτυα εμποδίζουν την προσέγγιση στο μέτωπο της φωτιάς και φυσικά οι άνεμοι που δυσκολεύουν την προσέγγιση των αεροπλάνων στο μέτωπο της φωτιάς. Έτσι η πυρκαγιά γιγαντώνεται και άντε μετά να την παλέψεις με επίγεια μέσα, δηλαδή με βυτιοφόρα αυτοκίνητα, αλλά χωρίς δασικούς δρόμους προσέγγισης στο μέτωπο της πυρκαγιάς.
Δυστυχώς η κατασκευή δασικών δρόμων εμποδίζεται από κάθε ύποπτης προέλευσης και στόχων οικολόγους, που αντιδρούν σε διανοίξεις δρόμων σε δασικές περιοχές π.χ. γιατί οι εκδρομείς ρίχνουν σκουπίδια στο δάσος ή ενοχλούμε τις αρκούδες. Οι δασικοί δρόμοι πρέπει να έχουν πλάτος αρκετό, τουλάχιστον 7 έως 8 μέτρα, ώστε όταν σταματήσει ένα βυτιοφόρο στην άκρη να υπάρχει πλάτος αρκετό να περάσει και δεύτερο και τρίτο βυτιοφόρο, για να επιτεθούν όλα μαζί στο μέτωπο της πυρκαγιάς. Για την πλήρη προσέγγιση των επίγειων πυροσβεστικών μέσων σε δασικές περιοχές υπολογίζεται ότι χρειάζονται 100.000 χιλιόμετρα δασικοί δρόμοι, ενώ τουλάχιστον 40.000 χιλιόμετρα δρόμων είναι οι καταρχήν απαραίτητοι. Οι δασικοί δρόμοι είναι έργα μόνιμα που κατασκευάζονται μια φορά, αλλά έχουν χρήση και τις επόμενες δεκαετίες, είναι δηλαδή έργα βασικών υποδομών.
Προτεραιότητα έχουν οι αγροτικοί δρόμοι γύρω από περιαστικές περιοχές, όπως στο Μάτι, ώστε να μπορούν να πλησιάζουν τα βυτιοφόρα άμεσα για να προλαβαίνουν το φούντωμα της έντασης της πυρκαγιάς. Κάθε Δήμος πρέπει να ζητήσει χρηματοδότηση για κατασκευή τα επόμενα χρόνια τουλάχιστον των περιαστικών αγροτικών δρόμων και να προβλεφθεί και η δαπάνη συντήρησης τους, ώστε να διατηρούνται σε λειτουργία από τυχόν κατολισθήσεις ή ρυακοφαγώματα. Στην Ελλάδα έχουν καθυστερήσει πολύ οι βασικές υποδομές, διότι τα λεφτά δεν περισσεύουν από άλλες ανάγκες. Η δαπάνη κατασκευής των περιαστικών δρόμων είναι μεγάλη, αλλά πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, ώστε σε λίγα χρόνια να έχουμε δυνατότητα προσέγγισης των βυτιοφόρων τουλάχιστον στις περιαστικές περιοχές. Να μη περιμένουν οι πυροσβέστες την εξ ύψους κατάσβεση της πυρκαγιάς.
Δεν πρέπει να έχουμε σε αδράνεια τους πυροσβέστες και τα βυτιοφόρα που έχουν τεράστιες δυνατότητες άμεσης κατάσβεσης της πυρκαγιάς, επειδή δεν υπάρχει δρόμος να προσεγγίσουν τα βυτιοφόρα. Όσο για τους πυροσβέστες πρέπει να εκπαιδευτούν κατάλληλα, ώστε την ώρα της πυρκαγιάς να ξέρουν καλά, σε όλη την περιοχή ευθύνης τους, όλους τους δρόμους, χωρίς να ρωτούν τους κατοίκους πού πάνε για άμεση προσέγγιση στο μέτωπο της πυρκαγιάς, χωρίς καθυστέρηση.