Ατενίζοντας έκθαμβοι και έντρομοι μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες όσα λαμβάνουν χώρα στις εστίες πυρκαγιάς ανά την επικράτεια, θλιβόμαστε. Αλλά η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη, αφού κάτι τέτοιο σε άλλοτε άλλο βαθμό συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο σε διάφορα γεωγραφικά διαμερίσματα.
Παρατηρώντας τις πύρινες γλώσσες να γλύφουν απειλητικά τους ουρανούς και έχοντας νωπές στα αυτιά τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και της αντιπολίτευσης, είναι να απορούμε γιατί το πολιτικό μας σύστημα διακατέχεται από τόσο μεγάλη ανικανότητα να ανεύρει κοινή πορεία στο συγκεκριμένο θέμα, ένα μεταξύ των πολλών άλλων που οφείλει να ακολουθήσει κοινή πορεία.
Όταν φύγουν οριστικά από τον αέρα οι καπνοί και οι αναθυμιάσεις των καμένων σπιτιών και περιουσιών των πληγέντων συνανθρώπων μας, κι’ ακόμα ο αφανισμός από το προσκήνιο του δασικού πλούτου της χώρας με την πανίδα και χλωρίδα του, τότε θα φανεί σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια όχι τόσο το μέγεθος της επελθούσας καταστροφής, αλλά περισσότερο η διαχρονική ανικανότητα του πολιτικού συστήματος για στοιχειώδη πράγματα.
Ετούτες τις ώρες βέβαια, πρώτιστο καθήκον της επίσημης πολιτείας και κυρίως της πολιτικής προστασίας, ήταν και είναι η ανθρώπινη ζωή. Όλα τα άλλα, σαφώς, έπονται. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όταν το θέμα εξαντληθεί τηλεοπτικά, τότε θα αρχίσουν σε μεγαλύτερο βαθμό οι αναλύσεις, οι διαξιφισμοί μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, οι συζητήσεις βουλευτών και υπουργών στα δημοφιλή τηλεοπτικά παράθυρα και όλα θα πάρουν το δρόμο τους όπως άλλωστε τόσα και τόσα σοβαρά θέματα που παραπέμφθηκαν με τη σειρά τους στις πολύχωρες και ανύπαρκτες στην πραγματικότητα καλένδες.
Μας έχουν βεβαίως προετοιμάσει καταλλήλως οι γνωστοί αντιπολιτευόμενοι βουλευτές με τις σπουδαίες και σοβαροφανείς τους δηλώσεις σε μια προσπάθεια άκρατου ενθουσιασμού ώστε να επιδείξουν την σοβαρή αντιπολιτευτική τους διάκριση στον νυν υπέρ πάντων αγώνα, σε μια έμμεση προσπάθεια ρεβάνς από τα άλλα προηγηθέντα δραματικά γεγονότα στο Μάτι προ ετών.
Η αντιπολιτευτική διάθεση της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, πιστεύουμε, μάλλον θα έπρεπε να είναι διαφορετική και περισσότερο συναινετική αφού είναι πρόσφατα τα δικά της κατορθώματα και μάλιστα με τόσες ανθρώπινες απώλειες. Μια ενθουσιώδης, επιπόλαια τακτική και με έκδηλη την εύκολη καταγγελία, θλίψη μόνο προκαλούν, πέρα από τις όποιες κομματικές προτιμήσεις του καθενός.
Το σλόγκαν η μοίρα είναι μια σκύλα τελικά, παραπέμπει, απ’ όπου και να το δει κανείς, σε άκρατη επιπολαιότητα και αδικαιολόγητη ανευθυνότητα. Μπορεί σε σύντομο χρονικό διάστημα ο εμπνευστής του να το κατέβασε από το διαδίκτυο, αλλά το κακό έγινε και το χειρότερο όλων είναι ότι οι περισσότεροι συνοδοιπόροι του έχουν τέτοιες εμμονές που μάλλον δεν προσφέρουν κάτι το υγιές στον τόπο. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εδώ συγκεκριμένα χαμήλωσε τους τόνους ενθυμούμενος προφανώς όλα όσα ταλανίζουν τη μνήμη του γύρω από εκείνα τα γεγονότα. Όμως, αφήνοντας όλα αυτά τα εύκολα στην άκρη, πολλαπλά ερωτήματα θα συνεχίσουν να πλανώνται στον αέρα για την ανθεκτικότητα και ποιότητα του κράτους που δημιουργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως μετά τη μεταπολίτευση.
Κάψαμε όσα δάση καταφέραμε, χτίσαμε πάνω σε μπαζωμένους ποταμούς και παραπόταμους στο βωμό πάντοτε της αντιπαροχής, του εύκολου και γρήγορου κέρδους, υψώσαμε σταδιακά μονοκατοικίες μέσα σε δάση χωρίς πολεοδομική άδεια, χωρίς δρόμους διαφυγής όταν επέλθει το κακό και το μοιραίο, χωρίς να συνυπάρχουν κοινόχρηστοι χώροι, με στενά σοκάκια να οδηγούν στο εξοχικό και ιδεώδες ησυχαστήριό μας και ιδού τα αποτελέσματα.
Ας μην ελπίζουν οι δημοτικές και οι συναφείς αρχές ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο. Ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για πολλά άλλα εντός και εκτός των αστικών περιοχών. Το αιώνιο παράπονο όλων είναι ότι όσα ανεγέρθηκαν εν κρυπτώ έγιναν γιατί δεν προέκτειναν τα σχέδια πόλης, δεκαετίες τώρα, και γιατί άραγε;
Ας τολμήσει κάποιος να ανοίξει συζήτηση με τους πολίτες των πόλεων για τα όσα οικοδομήματα έχτισαν δεξιά και αριστερά των παρυφών τους και θα μάθει περισσότερα απ’ όσα γνωρίζει. Οικόπεδα οικοδομήθηκαν χωρίς πολεοδομική άδεια, στο πουθενά, χωρίς δρόμους, ύδρευση, με ανύπαρκτο ηλεκτρικό ρεύμα και τις αέναες προσπάθειες απόκτησής των, και τόσα άλλα που ξεφεύγουν απ’ όσα μας δίνει απλόχερα η καθημερινότητα και η φαντασία.
Έτσι λοιπόν, για να επανέλθουμε, το να εμφανίζεται σήμερα η αντιπολίτευση με διχαστικό προσωπείο, μάλλον αδικεί ακόμη μια φορά τον εαυτό της. Σήμερα ο τόπος δεν έχει ανάγκη διχαστικών και ρεβανσιστικών νοοτροπιών, αλλά σοβαρά σκεπτόμενων πολιτικών. Η χώρα αντιμετωπίζει δραματικές προκλήσεις και σε διάφορα μέτωπα, εσωτερικά και εξωτερικά, και αυτού του είδους αντιπολίτευση μόνο κακό προκαλεί στο γενικό σύνολο, χωρίς να προσφέρει κάτι το ουσιαστικό. Είναι πολύ εύκολο ετούτες τις ώρες να εκτοξεύεις ύβρεις,
υπονοούμενα, ειρωνείες και χλεύη, αλλά όλα αυτά συνεισφέρουν στις αντίθετες δυνάμεις με κύριο περιεχόμενο και σημαία τον λαϊκισμό. Δεν είναι ώρα τώρα, ούτε δύσκολο, να προσάψει κάποιος κατηγορίες εναντίον της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Το αντίθετο! Κι αυτό το ευνοεί όχι μόνο η συμπεριφορά της στο συγκεκριμένο θέμα των πυρκαγιών, αλλά στους και εμβολιασμούς για τον κορονοϊό, στις συγκεντρώσεις οπαδών και συνοδοιπόρων, και τόσα άλλα που βρίσκονται απέναντι σε μια σωστή και εποικοδομητική αντιπολίτευση.
Και φυσικά δεν χρειάζεται να προσφύγουμε και να υπενθυμίσουμε τις γενόμενες κατά καιρούς δημοσκοπήσεις οι οποίες φανερώνουν την πλήρη αποτυχία στην αντιπολιτευτική της τακτική. Τουλάχιστον έως τώρα!