Δυστυχώς δεν υφίσταται εν ενεργεία νόμος που να υποχρεώνει τους πολιτικούς που έχουν λάβει τη λαϊκή εντολή να εφαρμόζουν μετεκλογικά όλα όσα έχουν ήδη υποσχεθεί στην προεκλογική περίοδο με κάποια ποινή, έστω συμβολική. Γιατί το φαινόμενο στη χώρα μας, όπως βεβαίως και αλλαχού, δυστυχώς ευδοκιμεί!
Ο λόγος, εν προκειμένω, για ετούτη την κυβέρνηση η οποία προεκλογικά υπεσχέθη την άπλετη και άτεγκτη εφαρμογή των νόμων παντού, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας. Ακούσαμε τότε πολλά για αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας, για πάταξη κάθε παρανομίας, για καθολική εφαρμογή των υφιστάμενων νόμων. Είναι αλήθεια, πως τον πρώτο καιρό κάποια λιμνασμένα και βρώμικα νερά άρχισαν να αναδεύονται και ήρθαν κάποιες διατάξεις στην επικαιρότητα, αλλά η συνέχεια δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντική, αλλά τουναντίον απογοητευτική.
Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις και ευφυία για να αντιληφθεί ο πολίτης ότι η μη τήρηση πολλών νόμων ούτε εμποδίζεται από τα αστυνομικά όργανα αλλά το χειρότερο ούτε και τιμωρείται. Κλασσικό παράδειγμα ο νόμος για το πανεπιστημιακό άσυλο. Επεισόδια, καταλήψεις, από ‘άγνωστους’ σε τακτά χρονικά διαστήματα! Δεν βαρέθηκαν άραγε οι πολιτικοί μας, να μας λένε για εκείνους τους, δήθεν, άγνωστους και εξωπανεπιστημιακούς κύκλους οι οποίοι λυμαίνονται κάθε έννοια νομιμότητας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα;
Ας ομολογήσουν, λοιπόν, κάποια στιγμή πόσες φορές τους συνέλαβαν και πιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Απλώς τίποτα! Λίγες επιδρομές των οργάνων της τάξης και όλα αυτά μέχρι να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε και θάμπωσε το ορίζοντα γύρω μας. Είδαμε ενέργειες εναντίον των καθηγητών, των φοιτητών, γκρεμίσματα ανεγειρόμενων βιβλιοθηκών μετά από τριάντα χρόνια κατάληψης, ναι σωστά τόσα ήταν, βιαιοπραγίες και εξευτελισμούς, των πάντων, της ίδιας της κοινωνίας μας, και τελικά πάλι στον ίδιο παρονομαστή!
Παλιότερα μάλιστα είδαμε και να χρηματοδοτεί το ίδιο το κράτος ιδιωτικά αυτοκίνητα ώστε να μεταφερθούν οι παρανομούντες με ασφάλεια στα σπίτια τους ! Έτσι χωρίς ίχνος στοιχειώδους ντροπής! Ακούμε εδώ και τρία χρόνια για αστυνομία πανεπιστημιακή. Κάθε λίγο και λιγάκι πως βρίσκεται καθ’ οδόν και στο στάδιο της εκπαίδευσης. Καλώς, αλλά ειλικρινά πιστεύει κάποιος, ίσως και ο πλέον αφελής πολίτης, ότι ο θεσμός αυτός θα εφαρμοστεί τώρα στην προεκλογική περίοδο;
Εστιαστήκαμε στην παιδεία αλλά δεν είναι ο μόνος τομέας όπου η ατιμωρησία είναι ο κανόνας. Ακούμε αποφάσεις δικαστηρίων για ποινές ισοβίων, αλλά με κάτι νομικίστικα τερτίπια η ποινή μειώνεται σε λίγα χρόνια και την σύντομη έξοδο των καταδικασμένων. Τότε γιατί επιβλήθηκαν τα ισόβια, άραγε; Γιατί χρησιμοποιήθηκε αυτός ο όρος; Δεν υπήρχε άλλος;
Η απάντηση είναι απλή: Απλώς για το θεαθήναι! Το ίδιο γίνεται σε συνεχόμενη βάση. Παντού στην καθημερινότητα, ο πολίτης έρχεται αντιμέτωπος με πληθώρα παρανομιών και ουδείς συγκινείται ή αντιδρά! Πλήρης ασυλία για όλους! Ακούμε για καταδικασμένους για το ίδιο αδίκημα δεκάδες φορές από τα δικαστήρια και λοιπόν; Ξανά στα ίδια μετά από λίγο διάστημα. Απλώς αλλάζουν οι συνθήκες κάθε φορά και το αντικείμενο της παράβασης. Και ορισμένες φορές και οι αντίστοιχοι υπουργοί δίκην εξιλαστήριου θύματος! Μόνη και συνήθης αντίδραση των πολιτών, οι λίγο πολύ γνωστές.
Παρατηρώντας την κατάσταση λίγο σκεπτικιστικά, αρχίζουμε να διερωτόμαστε μήπως το όλο σύστημα απονομής δικαιοσύνης εξυπηρετεί τελικά τους νομικούς κύκλους και όχι τους πολίτες, όπως διαχέεται στις πολυποίκιλες καθημερινές συζητήσεις που γίνονται στους κόλπους της κοινωνίας πάνω σε αυτό το άκρως ευαίσθητο θέμα.
Κι αυτό γιατί το ίδιο το σύστημα που εμπεριέχει αυστηρές ποινές, έχει θεσπίσει ταυτόχρονα και άλλες διατάξεις με τις οποίες απαλλάσσεται ο καταδικασμένος παραβάτης. Φυσικά το φαινόμενο, ας μην τρέφουμε αυταπάτες, θα συνεχιστεί ακάθεκτο. Η μόνη αποτελεσματική λύση είναι η ψήφιση νομοσχεδίου για αυστηρή τιμωρία των πολιτικών που υπόσχονται προεκλογικά, αλλά δεν εφαρμόζουν μετεκλογικά! Όλα τ’ άλλα είναι για τους αφόρητα αφελείς! Τουλάχιστον!
* Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι διευθυντής Χειρουργικής, συγγραφέας