Την περασμένη Πέμπτη, τρεις Ιουνίου, ο Τάσος στην παρέα μας έλεγε.
– Ακούσατε το πρωί τις ειδήσεις; Τα ξημερώματα στο λιμάνι του Πειραιά μερικοί κουκουέδες με κόκκινες σημαίες, με πλακάτ και πανό, καμιά σαρανταριά άτομα, όχι παραπάνω, εντελώς ξαφνικά και χωρίς καμιά προειδοποίηση, κατέλαβαν παρανόμως (προσέξτε: παρανόμως) την είσοδο σε κάποιο πλοίο, το οποίο ετοιμαζόταν να αποπλεύσει, και εμπόδιζαν τους τουρίστες να επιβιβαστούν για να ταξιδέψουν. Ταλαιπωρία των ταξιδιωτών. Εξευτελισμός του κράτους. Δυσφήμιση της Ελλάδος διεθνώς…
Τόση προετοιμασία από την κυβέρνηση, μετά από την πανδημία, να οργανώσει τους εμβολιασμούς, να ενισχύσει την τουριστική κίνηση στην χώρα μας, να ενισχύσει τους πληττόμενους από την πανδημία, να ενθαρρύνει τους ξένους να επισκεφθούν την Ελλάδα… κινδυνεύει να πάει στον βρόντο. Η είδηση αστραπιαίως μεταδόθηκε και διαδόθηκε. Δυσαρέσκεια των ταλαιπωρούμενων ταξιδιωτών, ξένων και Ελλήνων, που – εκατοντάδες άτομα – στέκονταν όρθιοι στην προβλήτα περιμένοντας, άδικα, να μπουν στο πλοίο…
Μερικοί ξένοι, που τους ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι, είπαν ότι μετάνιωσαν που αποφάσισαν να επισκεφθούν την Ελλάδα. Τι ντροπή! Αυτοί οι «απεργοί» – που στην πραγματικότητα είναι κατ’ επάγγελμα συνδικαλιστές, οργανωτές απεργιών, όχι εργαζόμενοι – δεν αισθάνονται τύψεις; Αυτοί οι ψευτοαπεργοί, εδώ που τα λέμε, πραγματικό σκοπό έχουν, με αναστατώσεις, να ρίξουν την κυβέρνηση και να ανεβάσουν στην εξουσία, πάση θυσία, το δικό τους κόμμα, να κυβερνήσουν οι ίδιοι. Τα χάλια μας!
Στο τέλος, αγανακτισμένοι από το θράσος αυτό των ψευτοαπεργών, οι έλληνες ταξιδιώτες, που ως τότε υπομονετικά περίμεναν, όρμηξαν εναντίον τους και πλακώθηκαν στο ξύλο. Ρεζιλίκι! Και οι «απεργοί» αναγκάστηκαν κακήν κακώς να αποχωρήσουν. Και κατά τις εννέα, με καθυστέρηση δύο ωρών, άρχισε η επιβίβαση των ταξιδιωτών στο πλοίο. Όμως η ζημιά είχε γίνει. Η είδηση της ταλαιπωρίας των τουριστών στο λιμάνι του Πειραιά ταξίδεψε στο εξωτερικό.
Εξευτελίστηκε διεθνώς η χώρα μας. Οι ψευτοαπεργοί πάντως ευχαριστήθηκαν. Έφευγαν ικανοποιημένοι. Ο σκοπός τους είχε πετύχει: έκαναν ζημιά στην κυβέρνηση. Αυτό ήθελαν. Έτσι το βλέπουν. Το κακό όμως που κάνουν στην πατρίδα τους το σκέφτονται;
– Μωρέ, δείξε μου ένα κομμουνιστικό κράτος, που με τον κομμουνισμό να έχει προκόψει, και τότε θα γίνω κι εγώ κουκουές! φώναζε ο Γιάννης.