Εδώ και μήνες ακούμε ότι επίκειται συνάντηση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία θα γίνει μάλλον τον επόμενο μήνα.
Όμως, τελευταία οι συζητήσεις μεταξύ των δύο χωρών πυκνώνουν, οπότε εύλογα αναφύεται το ερώτημα πού στοχεύουν και σε τι ακριβώς αποσκοπούν. Και παλιότερα είχαμε συναντήσεις, αλλά όχι σε ετούτη τη συχνότητα.
Ταυτόχρονα δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι κίνησαν το έντονο ενδιαφέρον δημοσιογράφων, πολιτικών αναλυτών, στελεχών του διπλωματικού σώματος, στρατιωτικών, αλλά και απλών πολιτών.
Οι περισσότεροι αναρωτιούνται ότι αφού η Ελλάδα έχει το διεθνές δίκαιο με το μέρος της, γιατί συνεχίζονται και μάλιστα με εξαιρετική μυστικότητα από μέρους της κυβέρνησης σχετικά με το περιεχόμενό τους.
Γεωμετρικός τόπος όλων είναι φυσικά οι πιθανές υποχωρήσεις μας απέναντι στην αναθεωρητική χώρα. Τι είδους διαπραγματεύσεις, λοιπόν, εξυφαίνονται και βρίσκονται σε εξέλιξη στα παρασκήνια που είναι άγνωστες στον ελληνικό λαό; Και γιατί το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας παραμένει άλυτο από το 1976 που υπογράφτηκε το πρωτόκολλο της Βέρνης;
Έκτοτε συνέβησαν πολλά και ποικίλα. Το ερευνητικό σκάφος ΧΟΡΑ, το Σισμίκ, Ίμια και τόσα άλλα, με επίκεντρο πάντοτε την φοβική αποφυγή από μέρους μας για την καθ’ όλα δίκαια επέκταση των χωρικών μας υδάτων.
Ακούσαμε για νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, παράνομα Τουρκολιβυκά μνημόνια και συνεχόμενες απειλές, προβλήματα με το Ορούτς Ρέις στο Καστελόριζο, και το χειρότερο όλων το πρόσφατο γύρω από την Κάσο.
Συνεχιζόμενες τουτέστιν διαπραγματεύσεις, πιθανές υποχωρήσεις της χώρας μας και έκδηλες ανησυχίες όλων, ειδικά στη δεύτερη τετραετία ετούτης της κυβέρνησης όπου ακούμε συχνά για καλύτερες μέρες στις σχέσεις των χωρών μας λόγω της μείωσης των παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου. Απότοκος όλων αυτών η περισπούδαστη διακήρυξη των Αθηνών.
Όμως η Τουρκία χρησιμοποίησε και αυτή ως πρόσχημα καλών σχέσεων με απώτερο σκοπό τα εξοπλιστικά της προγράμματα και την αναβάθμιση των εξοπλισμών της. Έκτοτε οι μεταξύ μας συζητήσεις πύκνωσαν ακόμα πιο πολύ και με απόλυτη μυστικότητα.
Όμως κρίσιμα ερωτήματα έρχονται στην επικαιρότητα και στο προσκήνιο σχετικά με την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ενώ η χώρα μας δηλώνει κατ’ επανάληψιν ότι είμαστε διατεθειμένοι για συζήτηση του μόνου θέματος που αφορά την ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, η Τουρκία αντίθετα αφήνει να εννοηθεί ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή συζητούνται πλειάδα άλλων θεμάτων τα οποία η ίδια δημιούργησε και έφερε διαχρονικά στη σχέση μας, παρανόμως.
Εντύπωση βεβαίως προκαλεί η συνεχιζόμενη αναφορά της γείτονος στη βεντάλια των πασίγνωστων αιτημάτων της και από διαφόρους αξιωματούχους της οι οποίοι εναλλάσσονται σε αυτές. Το ίδιο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ισχύει και μετά την περίφημη διακήρυξη των Αθηνών, με τις επαναλαμβανόμενες προκλήσεις της για την απειλή πολέμου, την αποστρατικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, τις γκρίζες ζώνες, κλπ.
Μέσα σ’ όλα αυτά, δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός της παραίτησης ή μήπως εκθρόνισης (Νοέμβριο 2024) υψηλόβαθμου στελέχους του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας από τις γενόμενες συζητήσεις, της μυστικής διπλωματίας σωστότερα, ένα άκρως θεσμικό ατόπημα και μια επικίνδυνη πρακτική, για την αντιπολίτευση, και ακόμα της παραίτησης του υφυπουργού Εξωτερικών, τον περασμένο Ιανουάριο.
Όμως παρά τις κυβερνητικές καθησυχάσεις, οι αντίθετες φωνές γνωστών προσωπικοτήτων και πρώην πρωθυπουργών ολοένα και πληθαίνουν, γιατί οποιαδήποτε δική μας υποχώρηση στη ουσία σημαίνει απώλεια κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, κάτι που για την αντίθετη πλευρά συνιστά κέρδος από μια παράνομη διεκδίκηση.
Πριν λίγο καιρό ακούστηκε από επίσημα χείλη ότι οτιδήποτε υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών μας θα έρθει για ψήφισμα από τη Βουλή. Εδώ ακόμα και τα πικραμένα χείλη μπορούν να γελάσουν! Μήπως δεν ενθυμούμαστε ότι και η περιβόητη και κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών δεν πέρασε από το ελληνικό Κοινοβούλιο πριν λίγα χρόνια, τον Ιανουάριο συγκεκριμένα του 2019,με την πλειοψηφία των βουλευτών που την θεωρούσαν επωφελή για το έθνος;
Στη συνέχεια βεβαίως το εν λόγω πολιτικό κόμμα εξακοντίστηκε στο πυρ το εξώτερο, κάτι που σίγουρα δεν απασχολεί κανέναν σήμερα, αλλά η ζημιά έγινε! Για όλους αυτούς τους λόγους ο εχέφρων ελληνικός λαός οφείλει να ανησυχεί και μάλιστα σφόδρα παρά τις ανίκανες και ανήμπορες διαχρονικά κυβερνητικές δηλώσεις!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας