Το ξημέρωμα της καινούργιας χρονιάς με βρήκε, για ακόμα μια φορά, στην Πολωνία, η οποία από τώρα και για έξι μήνες θα βρίσκεται στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο παρέλαβε, κατά τα ειωθότα, από την Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν, μια πορεία που χαρακτηρίστηκε από πολλές αμφιλεγόμενες συμπεριφορές.
Οι απαρχές ετούτου του χρόνου βρίσκουν παράλληλα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα σε αναζήτηση λύσεων πάνω σε δραματικά θέματα που ταλανίζουν όχι μόνο τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά και το εσωτερικό του.
Οι αποκαλούμενες ατμομηχανές, Γερμανία και Γαλλία, να παραπαίουν πολιτικά αλλά και οικονομικά, με σοβαρά χρονικά διαστήματα πολυποίκιλης κυβερνητικής αστάθειας, εκλογικών αναμετρήσεων και μελλοντικής αβεβαιότητας.
Ίσως για την ώρα πολλοί να θεωρούν την Ιταλίδα πρωθυπουργό ως την ανερχόμενη ηγετική πολιτική μορφή της Ευρώπης, για πολλούς λόγους που ξεφεύγουν του παρόντος άρθρου, αλλά δεν παύει να υφίσταται καταγεγραμμένο το παρελθόν της αφού υπηρέτησε και προέρχεται από κάποιες ακραίες θέσεις του πολιτικού εκκρεμούς της πατρίδας της.
Η παρούσα χρονική συγκυρία, λοιπόν, βρίσκει την γηραιά ήπειρο σε ασταθή κατάσταση, τη στιγμή που στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού αναλαμβάνει τα σκήπτρα ένας πολιτικός ο οποίος χαρακτηρίζεται από τολμηρές ιδέες και απόψεις τις οποίες, κατά τα φαινόμενα, θα προσπαθήσει να επιβάλλει όπου και όσο καταστεί αυτό εφικτό.
Είναι απαραίτητο συνεπώς να υπάρχει και εδώ μια ισχυρή προσωπικότητα η οποία θα έρθει απέναντι ή δίπλα σε αυτόν, αναλόγως βεβαίως του όποιου σοβαρού διεθνούς, πολιτικού και εμπορικού ζητήματος, το οποίο αμφότεροι θα κληθούν να διαχειριστούν φτάνοντας σε αγαστή και αποδεκτή συμφωνία.
Φαίνεται λοιπόν πως αυτός ο ρόλος από μεριάς Ευρώπης θα πέσει στους ώμους του γνωστού Πολωνού πολιτικού Ντόναλντ Τουσκ, χωρίς αυτό να υπαινίσσεται πως θα έρχεται σε εμφανή αντιπαράθεση με τους ηγέτες των μεγαλύτερων προαναφερόμενων χωρών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, ίσως, αποτελεί η συμπεριφορά των ευρωπαίων ηγετών απέναντι στη Ρωσία. Να θυμηθούμε, με την ευκαιρία, ότι ο Όρμπαν που αντικατέστησε ο Τουσκ είχε διαφορετικές απόψεις από αυτόν και από πολλούς άλλους ευρωπαίους.
Η Πολωνία πριν από είκοσι χρόνια έγινε δεκτή στην ευρωπαϊκή οικογένεια, φορτωμένη με όλα εκείνα που χαρακτήριζαν την πολύχρονη σχέση της με το καταρρεύσαν σοβιετικό μπλοκ. Όμως όλοι, πολιτικοί και πολίτες, έδειξαν ζηλευτή προσαρμοστική ικανότητα και αποφασιστική συμπεριφορά σε δρομολογούμενες σοβαρές μεταρρυθμίσεις στον καινούργιο κόσμο που ανέτειλε ελπιδοφόρα στον ορίζοντα.
Σήμερα παρουσιάζει σοβαρή οικονομική ανάπτυξη, έχει σχεδόν μηδαμινό ποσοστό ανεργίας και οι μισθοί των εργαζομένων είναι καλύτεροι των ελληνικών, όπως είναι καταγεγραμμένοι άλλωστε και μου εκμυστηρεύτηκαν μερικοί πολίτες της κάποιων επαγγελμάτων.
Κι’ όλα αυτά τη στιγμή που η χώρα δαπανά μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ της σε στρατιωτικές δαπάνες, όχι μόνο λόγω των γνωστών συμμαχικών υποχρεώσεών της απέναντι στο ΝΑΤΟ, αλλά και λόγω της γεωγραφίας της και φυσικά λόγω του κοντινού πολέμου στην Ουκρανία.
Ατέλειωτοι κάμποι, γεωργία και κτηνοτροφία, δάση με δέντρα, ξυλεία η οποία αποδίδει αρκετά, ξύλινα σπιτάκια σε όλα τα μήκη και πλάτη του ορίζοντα, χωρίς να λείπουν και οι ορεινοί προορισμοί σε ένα μέρος της επικράτειας. Για την ώρα βρίσκεται εκτός ευρωζώνης, αν και αρκετοί είναι εκείνοι που δεν φαίνεται να συμφωνούν με την είσοδό τους αυτή.
Όμως για να επανέλθουμε, όλα εκείνα που προαναφέρθηκαν και ακόμα περισσότερα, ίσως αποδείξουν την Πολωνική προεδρία ως αρκούντως αποτελεσματική για όσα απασχολούν την ευρωπαϊκή ένωση. Βεβαίως τον τελικό λόγο σε πολλές υποθέσεις έχει όπως πάντα το γνωστό ιερατείο των Βρυξελλών, αλλά η Πολωνία δεν παύει να είναι μια μεγάλη χώρα με πολλά πλεονεκτήματα και ικανότητες και βεβαίως με ανοιχτά ακόμα ορισμένα προβλήματα, λογαριασμούς και εκκρεμότητες με τη Γερμανία.
Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων στο εσωτερικό της Ευρώπης είναι κατά πόσο είναι διατεθειμένοι οι ηγέτες της να προτάσσουν τα εθνικά συμφέροντα έναντι των ευρωπαϊκών.
Και στα τελευταία ανήκουν πολλά. Πέραν των πολέμων στη γειτονιά της Ε.Ε., υπάρχει μεταξύ των άλλων, η κλιματική αλλαγή, το εμπόριο, το ενεργειακό λόγω των προβλημάτων με τους αγωγούς φυσικού αερίου, το μεταναστευτικό, που για την περίπτωση της Πολωνίας αφορά τους πολλούς Ουκρανούς που εγκαταστάθηκαν στα εδάφη της, το δημογραφικό και τόσα άλλα!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας