Α. Με αφορμή τον τελευταίο κυβερνητικό ανασχηματισμό και την ανάληψη της θέσης του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας από τον Φώτη Κουβέλη υπό τον Υπουργό Πάνο Καμμένο προβληματίστηκα ως προς την αξία ταυτοσήμων συμπράξεων. Το πρώτο, που σκέφτηκα, είναι πως το γεγονός αυτό απαντάται σταθερά και συχνά επαναλαμβανόμενο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Αν πάμε στην εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, θα το δούμε στα πρόσωπα του Ιωάννη Μεταξά και του Κονδύλη.
Από Βενιζελικοί βρέθηκαν στο αντίπαλο στρατόπεδο ορκισμένοι εχθροί.
Συνεπώς η σταθερή πολιτική στάση χαρακτηρίζει λίγους και σπουδαίους.
Τι είναι όμως αυτό, που φέρνει κοντά πολιτικούς αντιπάλους;
Εκ πρώτης όψεως το δέλεαρ της εξουσίας και της προσωπικής ανάγκης διαρκούς πολιτικής επιβεβαίωσης. Για το αντίθετο θα πρέπει να υπάρχει πολύ ισχυρή και φιλοσοφημένη προσωπικότητα αφενός και αγεφύρωτη ιδεολογική διαφορά αφετέρου.
Σε επίπεδο κομμάτων η συγκατοίκηση προκαλείται είτε από ανάλογα αίτια πολιτικής παρουσίας και επιβίωσης, είτε για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων, είτε για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Β. Στην περίπτωση Καμμένου-Κουβέλη επαναλήφθηκε κάτι γνωστό. Όσες και αν έχουν ανταλλαγεί κατηγορίες και λοιδορίες, το ρήγμα δεν είναι αγεφύρωτο από την ώρα που υπάρχει κοινός τόπος σε βασικά θέματα και αυτά είναι η αποδοχή της αστικής δημοκρατίας, της παραμονής στο ΝΑΤΟ, στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη και περαιτέρω σε βασικούς άξονες της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, όπως η φορολογική δικαιοσύνη, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, το κοινωνικό κράτος, οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, η πάταξη της διαφθοράς, οι ισχυρές συμμαχίες, η εθνική πολεμική βιομηχανία, η ασφάλεια του πολίτη.
Διαφωνούσαν άραγε τα κρινόμενα πρόσωπα στους στόχους αυτούς;
Κατά τη γνώμη μου όχι και το ίδιο ισχύει για σημαντικότατο κομμάτι πολλών κομμάτων και πολλών στελεχών τους.
Η διαφωνία τους είναι επιφανειακή.
Μόνη απόλυτα διακριτή διαφορά υπάρχει με το Κ.Κ.Ε και τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Θα ήταν βέβαια προτιμότερη η σύμπτωση απόψεων και σε άλλα θέματα, όπως για τη δημόσια τηλεόραση, τον τρόπο προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, τους μετακλητούς υπαλλήλους, τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, τον έλεγχο των δημοσίων συμβάσεων, την εκλογή ηγεσίας στις Ε.Δ. τα Σ. Α και τη Δικαιοσύνη, τον εκλογικό νόμο κ.λπ.
Η επιβράδυνση συμφωνίας στα επιμέρους θέματα δεν είναι για λόγους ουσιαστικής διαφωνίας, αλλά περισσότερο για τεχνητή δημιουργία δήθεν άλλων απόψεων, πράγματι όμως για τη συντήρηση διαφορετικών κομμάτων και αξιωμάτων σ’ αυτά. Μέσα στο ίδιο κόμμα δεν χωράνε δέκα αρχηγοί, αν και επιδιώκεται σιωπηρά ο αρχηγισμός.
Γ. Το ζητούμενο όμως δεν είναι το σχεδόν ανέφικτο, αλλά το εφικτό και το αποτέλεσμα αυτής της συγκατοίκησης, που για μένα και ειδικά για την εθνική άμυνα θέτει μόνο τα εξής ζητήματα:
Από τη σημερινή ανάληψη καθηκόντων από το Φώτη Κουβέλη και την προηγούμενη αντίστοιχη από τον Πάνο Καμμένο το αξιόμαχο των Ε.Δ. ποια θετική ή αρνητική διαφορά θα έχει κατά τη λήξη της θητείας τους στο Υ.ΕΘΑ. και ειδικότερα ως προς τις παρακάτω ενδεικτικές παραμέτρους, για τις οποίες προφανώς αποκλειστικά αρμόδιοι είναι ελάχιστοι γνωρίζοντες.
Ο αριθμός των μονίμων αξιωματικών και υπαξιωματικών βελτιώθηκε ή όχι;
Ο αριθμός των σε κατάσταση εφεδρείας παραπάνω πώς αξιοποιήθηκε; Καλύτερα ή χειρότερα;
Η κατανομή των εν ενεργεία παραπάνω βελτιώθηκε ή όχι; Για παράδειγμα στις πόλεις, έναντι της μεθορίου.
Ο αριθμός και η καταλληλότητα των παρατεταμένης θητείας βελτιώθηκε ή χειροτέρεψε;
Η διάταξη των Ε.Δ. ανά την Ελλάδα βελτιώθηκε ή χειροτέρεψε; Η επάρκεια και η ποιότητα πολεμοφοδίων, ανταλλακτικών και καυσίμων πώς αξιολογείται;
Η ικανότητα ανεφοδιασμού πως αξιολογείται;
Η δυνατότητα εφεδρειών σε ετοιμότητα πως αξιολογείται;
Η υγειονομική υποστήριξη, η κατασκοπεία, οι τηλεπικοινωνίες, η άσκηση, η συντήρηση των όπλων, ο συντονισμός των τριών όπλων, οι μονάδες άμεσης επέμβασης, η ταχύτητα μεταφορών, η απόλυτα αξιόπιστη επιτροπή εξοπλισμών, το αδιάβλητο και ακομμάτιστο των προαγωγών, μεταθέσεων και αποσπάσεων, των εκπαιδευτικών αδειών, στρατιωτικής δικαιοσύνης, ελέγχου των στρατιωτικών έργων και προμηθειών, σωστής εξοικονόμησης δαπανών, ακομμάτιστης και ουσιαστικής ενίσχυσης της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων (Ε.Β.Ο.) ορθού μισθολογίου, θητείας και μεταθέσεων των εφέδρων πώς αξιολογούνται;
Δ. Έχω την άποψη ότι οι Ε.Δ. θα αξιολογηθούν με αυτά τα κριτήρια και όχι από την προϊστορία και το μέλλον των σχέσεων ΚΑΜΜΕΝΟΥ-ΚΟΥΒΕΛΗ.
Το αυτό ισχύει παντού και πάντα. Έργα και όχι κομματική κριτική.
Ιδίως τα όπλα δεν καλύπτονται στη μάχη από κομματικές σημαίες. Αν τυχόν καλύπτονται, οδηγούνται σε εθνικές τραγωδίες.
*Ο Στέλιος Βασαλάκης, είναι συνταξιούχος νομικός σύμβουλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, συνταξιούχος δικηγόρος παρ’ Α.Π. του Δ.Σ.Η., πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών.