-Ποιος ήτονε εκείνος ο παλαβός που χοροπηδούσε σαν μαϊμού μπροστά στο μικρόφωνο του Τραμπ, όταν έμαθε τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών; ρώτησε ο Σήφης.
-Ήταν ο Ίλον Μασκ. Ο πλουσιότερος άνθρωπος της οικουμένης. Υποστήριξε με πολλά λεφτά τον προεκλογικό αγώνα του Τραμπ, απάντησε ο κύριος Κυριάκος.
-Αυτός! Μα, Έλον δεν τον-ε λένε;
-Έλον γράφεται, αλλά Ίλον προφέρεται. Και οι ίδιοι οι Αμερικανοί τα μπερδεύουν.
-Τέθοιοι παλαβοί είναι όλοι ντος. Ανάθεμά ντος. Ούτε τα ονόματά ντος δεν μπορούνε να τα διαβάσουνε σωστά. Άλλα γράφουνε και άλλα διαβάζουνε…
-Όμως αυτοί οι παλαβοί είναι που κυβερνούν όλη την οικουμένη. Από αυτούς εξαρτιόμαστε όλοι. Οικονομικώς και πολιτικώς. Τώρα αυτός ο πάμπλουτος Ίλον Μασκ γίνεται και αυτός ένα σοβαρότατο μέλος της νέας κυβερνήσεως του Τραμπ.
-Του Τραμπ! Και αυτός ο Τραμπ, ένας υπόδικος, ένας απατεώνας, ένας παραβάτης των νόμων του κράτους του… θα κυβερνήσει; ρώτησε ο κυρ Γιώργος.
-Ναι όμως και αυτός είναι πολύ πλούσιος. Και ως κυβερνήτης της Αμερικής θα επηρεάζει τις κυβερνήσεις όλων των κρατών της οικουμένης.
-Μα θα υπάρχουνε και κάποιοι που δεν θα τον ακούνε.
-Ναι. Είναι ο Σι Τζι Πινγκ της Κίνας, ο Πούτιν της Ρωσίας, ο Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας… Δικτάτορες στα κράτη τους κι αυτοί, ισόβιοι κυβερνήτες.
-Αυτοί όμως κρατούνε ήσυχους τους υπηκόους τους.
-Ναι. Με τον βούρδουλα. Με την τρομοκρατία. Χωρίς εκλογές. Ή χωρίς πραγματικές εκλογές.
-Οι Μουσουλμάνοι όμως, γενικώς, δεν χωνεύουν τους Αμερικάνους, παρατήρησε ο κυρ Ζήσης, ο καφετζής.
-Ναι, απάντησε ο κύριος Κυριάκος. Εκτός βέβαια από τους Τούρκους, ‘’συμμάχους’’ μας στο ΝΑΤΟ, και τους Άραβες, που, από κοκκαλιάρηδες γιδοβοσκοί, με τα πετρέλαιά τους τελευταία έχουν εξελιχθεί σε παχουλούτσικους άρχοντες με σπουδές στην Αμερική.
-Παγκόσμιος πόλεμος, με χρήση ατομικών βομβών, όπως μας φοβερίζουνε, θα γίνει; ρώτησε ο κυρ Στάθης.
-Θεός φυλάξοι! Μακάρι να το ήξερα. Αν κανείς τους τρελαθεί… Ευτυχώς που και αυτοί οι ίδιοι οι κυβερνώντες φοβούνται για τον εαυτό τους.
-Προς το παρόν τις ατομικές βόμβες τις κρατούνε μόνο για φοβέρα, πρόσθεσε ο κυρ Ζήσης ο καφετζής.
-Μακάρι, ψιθύρισαν μερικοί. Και η συζήτηση σταμάτησε εκεί.