Πολιτικές σκέψεις είναι εκείνες που σχετίζονται και με τους πολίτες και με τους πολιτικούς, με την πόλη και με την πολιτική.
Η ομόνοια, λοιπόν, η οικειοθελής ενότητα των πολιτών, σε μιαν πόλη οδηγεί στο σύνταγμα, στη θέσπιση ενός συνόλου νόμων δηλαδή που όλοι ορίζουν, αποδέχονται με τη θέλησή τους και εφαρμόζουν ελεύθεροι με απώτερο σκοπό την αρμονική συμπόρευσή τους.
Η ευταξία και η δι’ ενός συντάγματος αλλά και των άλλων γραπτών και άγραφων νόμων της κοινωνίας ευνομία στην καθημερινή δημόσια ζωή των πολιτών “γεννούν “ τη δημοκρατία και την ισονομία και την αξιοκρατία. Δηλαδή είναι όλοι ίσοι απέναντι στους νόμους και κυρίαρχο όργανο εξουσίας αλλά όχι δυνάστης της πολιτείας είναι όχι ο αγόμενος και φερόμενος από δημαγωγούς άνους όχλος, αλλά ο ευσυνείδητος λαός· ευσυνείδητο λαό, λοιπόν, ας λογαριάζουμε εκείνον ο οποίος θα κυβερνά με σωφροσύνη και διορατικότητα και διά των πιο άξιων και ικανών από τους ίσους και με ίδια δικαιώματα και κοινές υποχρεώσεις πολίτες.
Ας ιδούμε, όμως, και τι μας χαρίζει κάθε “παιδί” της ευνομίας: Η ισονομία φέρνει την ειρήνη μεταξύ των πολιτών, αφού κανείς δεν διαφέρει και δε θα θέλει να υπερφαλαγγίσει τους άλλους. Η αξιοκρατία βοηθά στην αποτελεσματική αντιμετώπιση από τους πολιτικούς και τους πολίτες των καθημερινών κοινών τους προβλημάτων. Η δημοκρατία, τέλος, φράζει το δρόμο στους αρχομανείς πολιτικούς και σε όσους προς ίδιον συμφέρον θέλουν να σφετερίζονται την εξουσία και να εκμεταλλευτούν τους υπόλοιπους πολίτες.
Μα για να επέλθει ομόνοια στους κόλπους μιας πολιτείας, απαραίτητη, φρονώ, προϋπόθεση είναι να υπάρχει στους πολίτες νους ορθός και άδολος και ανιδιοτελής· αντίστοιχα, προκειμένου οι άνθρωποι να σκέφτονται και να δρουν με γνώμονα το κοινό καλό και να προτάσσουν τη δημοκρατία και την ευνομία, προαπαιτούμενες θαρρώ πως πρέπει να είναι η εσωτερική και η εξωτερική ελευθερία, οι οποίες, όπως όλοι ξέρουμε, κτώνται με διαρκή πανανθρώπινο και ατομικό συνάμα αγώνα ως υπέρτατα αγαθά της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής μας…
Εσείς, αλήθεια, τι γνώμη έχετε για όλα τα παραπάνω;