Μια αλλιώτικη φάτνη στήθηκε φέτος στην πόλη Claremont της νότιας Καλιφόρνιας των ΗΠΑ, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Μεξικό. Είναι μια φάτνη που, εκτός από το μήνυμα των Χριστουγέννων, «στέλνει» κι άλλα μηνύματα που θες δε θες θα τα λάβεις…
Σ’ αυτή τη διαφορετική φάτνη της γέννησης του Θεανθρώπου, ο Ιωσήφ, η Παναγία και ο μικρός Ιησούς, δεν βρίσκονται πλάι-πλάι όπως τους έχουμε συνηθίσει μαζί και με τα συμπαθή τετράποδα δίπλα τους να συμπληρώνουν την καθιερωμένη ταπεινή σύνθεση, αλλά ο καθένας τους ξεχωριστά μέσα σε συρμάτινα κλουβιά.
Προφανώς και πρόκειται για συμβολική αναπαράσταση της Γέννησης, με αφετηρία όχι κάποια καλλιτεχνική έμπνευση των δημιουργών της, αλλά την πρόθεσή τους να υλοποιήσουν μια πρωτότυπη πολιτική διαμαρτυρία. Μια πολιτική καταγγελία η οποία όμως πραγματοποιείται μέσω μιας θρησκευτικής προσέγγισης.
Με αυτό τον τρόπο, οι εμπνευστές της κατασκευής αυτής θέλησαν να αναδείξουν και να καταγγείλουν την απάνθρωπη και απαράδεκτη πολιτική του διαχωρισμού που υφίστανται οι οικογένειες μεταναστών που διασχίζουν τα νότια σύνορα με τις ΗΠΑ, όπου οι αμερικανικές αρχές, χωρίζουν τα παιδιά από τους γονείς τους.
Ήταν φυσικό λοιπόν και επόμενο, η ιδιότυπη αυτή φάτνη να προκαλέσει, αρχικά βέβαια την προσοχή του κόσμου και στη συνέχεια να αποτελέσει θέμα αντιπαραθέσεων και έντονων συζητήσεων. Οι εμπνευστές αυτής της φάτνης με τα κλουβιά είναι οι ενορίτες της εκκλησίας των Μεθοδιστών του Claremont. Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που η εν λόγω ενορία αναλαμβάνει ρόλο υπερασπιστή των μεταναστών.
Πλησιάζουν σιγά-σιγά οι γιορτινές μέρες στο τέλειωμα του τελευταίου μήνα του χρόνου και διαμορφώνεται ξανά η «κατάλληλη» χαρούμενη ατμόσφαιρα που θα μας βάλει και πάλι στο περίφημο «πνεύμα των Χριστουγέννων». Μια εντελώς υποκειμενική έννοια, με διαφορετικό τρόπο αντίληψης από τον καθένα μας.
Κάθε χρόνο αρχίζει όλο και νωρίτερα το πανηγύρι της αγοράς των Χριστουγέννων. Από τα μέσα του Νοέμβρη κιόλας η πόλη «ντύνεται» στα γιορτινά της. Στον λεγόμενο «πολιτισμένο Δυτικό κόσμο», η γέννηση του Χριστού έχει εκφυλιστεί πλέον σε μια μεγάλη «ιερή μπίζνα», υποβαθμίζοντας και αλλοιώνοντας την πνευματική διάσταση της μεγάλης εορτής.
Οι ξεχωριστές μέρες στο τέλειωμα του Δεκέμβρη, μαζί με την προσδοκία του χιονιού, γεννούν και ένα σωρό επιθυμίες στις κοινωνίες των ανθρώπων. Μια από αυτές τις επιθυμίες που κυριεύει εμάς τους μεγαλύτερους, είναι να ταξιδέψουμε και πάλι, με όχημα τη νοσταλγία, έστω και για λίγο, στην υπέροχη «χώρα» των παιδικών μας χρόνων!
Εκεί, που μας ταξιδεύουν οι αναμνήσεις και τα όνειρα, στην ανέμελη παιδική μας ζωή!
Ο Ιησούς, με τον ερχομό του στον κόσμο πριν από 2020 χρόνια, έδωσε ελπίδα στους απλούς ανθρώπους εκείνης της εποχής. Ήρθε σε μια τυραννική περίοδο, όπου κυριαρχούσε η δουλεία και η πλήρης απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης και έδωσε αξία στον άνθρωπο, ανεξάρτητα από εθνότητα, φύλο, πλούτο και κοινωνική θέση. Έδωσε όμως και μια πνευματική διάσταση στην ανθρώπινη ύπαρξη, μέσα στην υλική πραγματικότητα που επικρατούσε και που, δυστυχώς, εξακολουθεί να επικρατεί μέχρι και σήμερα.
Ο Χριστός «εισέβαλε» στη Γη ως η κατ’ εξοχήν επαναστατική μορφή της εποχής του! Ήρθε να βάλει «φωτιά» στη μέχρι τότε ιουδαϊκή αντίληψη του Μωσαϊκού νόμου, που επέβαλε τη λογική ενός Θεού τιμωρού και εκδικητή (Οφθαλμός αντί οφθαλμού). Με όπλο του την αγάπη για τον συνάνθρωπο, προσηλώθηκε στην πνευματική ανθρώπινη υπόσταση και εναντιώθηκε στον φαρισαϊσμό του υλισμού, πετώντας έξω από τον ναό του Σολομώντα τους Ιουδαίους εμπόρους, που είχαν μετατρέψει τον ιερό χώρο σε «μαγαζί» τους.
Ο παραδοσιακός φαρισαϊσμός, ένιωσε να απειλείται από την παρουσία του Χριστού και αφού τον στοχοποίησε, τον διέβαλε, τον κατηγόρησε, τον εξύβρισε και στο τέλος κατάφερε και τον εξόντωσε.
Η εικόνα όμως του σημερινού κόσμου δεν διαφέρει και πολύ από την εικόνα που βρήκε ο Χριστός, προτού ο ίδιος προσπαθήσει να τον αλλάξει, εδώ και δύο χιλιετίες!
Σε όλο τον Δυτικό κόσμο που ασπάστηκε και τον Χριστιανισμό, η ανθρώπινη ζωή διαρκώς απαξιώνεται και οι κοινωνικές ανισότητες έχουν οξυνθεί. Η δουλεία είναι πάλι παρούσα με τη σύγχρονη μορφή της οικονομικής δουλείας και η τεχνολογία που εξελίσσεται ραγδαία, δίνει την δυνατότητα στους ανθρώπους της εξουσίας να ελέγχουν αποτελεσματικότερα και να καταδυναστεύουν τους λαούς.
Ο σημερινός κόσμος έχει επιστρέψει και πάλι στην αντίληψη ζωής της Παλαιάς Διαθήκης! Μια αντίληψη που επιδιώκει να συνυπάρχουν οι πλούσιοι «Φαρισαίοι» μαζί με τους «Πτωχολάζαρους», για να αναπαράγουν και να συντηρούν τη μιζέρια του σύγχρονου πολιτισμένου κόσμου. Μια μιζέρια που οι τεχνοκράτες την ονομάζουν «ανάπτυξη» και η οποία δεν σέβεται ούτε τον άνθρωπο, αλλά ούτε και τη φύση που τον περιβάλλει!
Ίσως θα έπρεπε να αναζητήσουμε το «πνεύμα των Χριστουγέννων», ή ό, τι έχει απομείνει από αυτό τέλος πάντων, μέσα στο «κελί» του Χριστού της «φάτνης» του Claremont. Πιστεύω ότι μπορούμε να το νιώσουμε, μόνο αν καταφέρουμε να εστιάσουμε για λίγο το βλέμμα μας, στη θλίψη που εκπέμπει το πρόσωπο του νεογέννητου Ιησού, που ήρθε ως αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, για να σηκώσει μόνος του, όχι μόνο τις αμαρτίες από τα πάθη των ανθρώπων, αλλά και όλο τον πόνο και την δυστυχία τους.
Ο ανθρώπινος πόνος είναι διάχυτος και ατέλειωτος. Δεν περιορίζεται μόνο στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους κατατρεγμένους των πολέμων και των διωγμών.
Οι άνθρωποι που υποφέρουν είναι παντού γύρω μας. Στο πιο κοντινό νοσοκομείο θα συναντήσουμε πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Ανθρώπινα συντρίμμια, με χίλιες δυο ανίατες ασθένειες, του κορμιού και της ψυχής, που δίνουν την δική τους μάχη για επιβίωση.
Μια νυχτερινή βόλτα στα μικρά σκοτεινά σοκάκια της πόλης θα «φωτίσει» την άλλη όψη της γιορτινής ατμόσφαιρας. Θα συναντήσουμε εκεί άστεγους να κοιμούνται κουλουριασμένοι μέσα σε χαρτόκουτα, μαζί με κάποια ζωντανά τετράποδα πλάσματα που τους ζεσταίνουν το σώμα μα και την ψυχή! Να άλλη μια ιδιότυπη αναπαράσταση Χριστουγεννιάτικης «φάτνης», που δεν φαίνεται όμως αυτή ούτε να προκαλεί αλλά ούτε και να συγκινεί κανέναν χριστιανό!
Τέτοιες μέρες όμως η σκέψη μας, οφείλει να τρέχει από μόνη της, σε όλα τα παιδιά του κόσμου που δοκιμάζονται, από τις αρρώστιες, από τους πολέμους, από τους διωγμούς, από την πείνα, από την δίψα και από την κάθε λογής κακοποίηση. Όλα αυτά τα παιδιά δεν περιμένουν κανέναν Άγιο Βασίλη ετούτες τις μέρες. Δεν ελπίζουν και δεν ονειρεύονται…
Το «πνεύμα των Χριστουγέννων» δοκιμάζει στον καθένα από εμάς, την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα που λαμβάνει καθημερινά από τον υπόλοιπο κόσμο.
Την ικανότητά του να ταυτίζεται συναισθηματικά με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, κατανοώντας την ανάγκη του, αλλά και την συμπεριφορά του.
Η επιστήμη ονομάζει αυτήν την ικανότητα «ενσυναίσθηση», υποδηλώνοντας την επέκταση της αίσθησης του ατόμου πέρα από τον εαυτό του. Αυτό ας προσπαθήσουμε τούτες τις μέρες. Να βγούμε για λίγο και να δούμε πέρα από τον εαυτό μας..!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!