Η υπόθεση των πλειστηριασμών ακινήτων και ο τρόπος με τον οποίο η σημερινή κυβέρνηση προσπερνά τις προεκλογικές της υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις προς τους πολίτες, είναι το θέμα που κυριαρχεί καθημερινά στην ελληνική πολιτική, κοινωνική και οικονομική επικαιρότητα.
Πολιτικές αναταράξεις προκαλεί η έντονη κριτική της αντιπολίτευσης για την έλλειψη προστασίας στην πρώτη κατοικία, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη γκρίνια εκ μέρους των στελεχών της συμπολίτευσης για το ίδιο θέμα.
Πολλά είναι τα ερωτηματικά που προκύπτουν από τη γενικόλογη και αόριστη δέσμευση για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, ενώ είναι γνωστό εκείνο που σκοπίμως αποκρύπτεται, ότι η απελευθέρωση των πλειστηριασμών είναι σταθερή δέσμευση όλων των προηγούμενων, αλλά ιδιαίτερα της τελευταίας σύντομης αλλά θετικής για την πορεία του σταθεροποιητικού προγράμματος αξιολόγησης.
Σήμερα που η χώρα εξακολουθεί να πλέει ημιβυθισμένη στο πέλαγος του χρέους, της ανεργίας και της οικονομικής ύφεσης, ούτε αυτή την ύστατη ώρα κυβερνώντες αλλά και αντιπολιτευόμενοι δεν τολμούν να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό, δηλαδή περίπου τα παρακάτω:
– Δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο που να προστατεύει τους δανειολήπτες όλων των κατηγοριών και ο κίνδυνος ενεργοποίησης των πλειστηριασμών είναι όχι απλά υπαρκτός αλλά υποχρεωτικός και νόμιμος.
– Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πλειστηριασμοί, αλλά θεσμοθετημένοι κανόνες του τραπεζικού συστήματος, απαραίτητοι για τη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς και αποτελεί ζήτημα των τραπεζών για τον χρόνο που θα τους ενεργοποιήσουν.
– Υπάρχει τρόπος εκ μέρους μιας σύγχρονης – ευνομούμενης Πολιτείας, για αντικειμενική αξιολόγηση των κόκκινων δανείων στους δανειολήπτες θύματα της οικονομικής κρίσης και καθοριστικής παρέμβασης δίκαιου διακανονισμού στην αποπληρωμή τους.
– Η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος είναι αναγκαία, προκειμένου τα πιστωτικά ιδρύματα να διατηρήσουν τα απαραίτητα κεφάλαια, για να επιτελέσουν την αποστολή και τον ρόλο τους στην οικονομία.
– Μια «ισοπεδωτική» κρατική παρέμβαση της κατάργησης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, χωρίς υποχρεωτική ρύθμιση πληρωμής της κύριας οφειλής, ελλοχεύει κίνδυνο ανατροπής του τραπεζοοικονομικού συστήματος, πρόκληση κοινωνικής πιστωτικής αναταραχής και του κοινού περί δικαίου αισθήματος των πολιτών που πλήρωσαν κανονικά ή εξακολουθούν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
Τώρα που η απόσταση της αλήθειας από το ψέμα έχει εκμηδενιστεί, σύμφωνα με την αναφορά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι η τελευταία ευκαιρία για τους Έλληνες να μάθουν και να αποδεχτούν την αληθινή από την εικονική πραγματικότητα.
Να διερωτηθούν μήπως στην ελληνική κοινωνία την εποχή της ευμάρειας που έζησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχει χαθεί η έννοια του μέτρου, ο κοινός νους και η συναίσθηση της ευθύνης για τις επιλογές που οι ίδιοι είχαν κάνει μέχρι σήμερα. Να αγνοήσουν τις θεωρίες που διαδίδονται στη χρεοκοπημένη Ελλάδα ότι πρόκειται για μια συνωμοσία, προκειμένου να αρπάξουν τα σπίτια, τις παραλίες και τις περιουσίες των Ελλήνων.
Πρέπει επιτέλους να το πάρουν απόφαση ότι τα λάθη των πολιτών και των πολιτικών επιλογών τους δεν αποτελούν ευθύνη ούτε των «καταραμένων» δανειστών ούτε των απλών Ευρωπαίων πολιτών.
Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης με τα μνημόνια και τις θεωρίες συνωμοσίας, υπάρχει μια πραγματικότητα γύρω από το «κυνήγι του χαμένου πλειστηριασμού και πίσω από τον μύθο για την προστασία της πρώτης κατοικίας…»