Αν το Συμπόσιο θεωρηθεί ως βάση της πλατωνικής αντίληψης για τον έρωτα, θα έχουμε μια ελλιπή αντίληψη. Αναμφισβήτητα, η τελική ομιλία του Σωκράτη που μεταφέρει υποτίθεται το λόγο της φανταστικής φιλοσόφου, που του δίδαξε τον έρωτα, της Διοτίμας, είναι η απογείωση της ερωτικής του θεωρίας.
Το Συμπόσιο ιδιαίτερα με την έκδοση και τα σχόλια του Ι. Συκουτρή διατηρεί πάντοτε την αξία του και είναι από τα πιο γνωστά πλατωνικά έργα. Έχει παρουσιαστεί ως θεατρικό έργο και περιέχει ποικίλες απόψεις συμποσιαστών, εμπνευσμένες ομιλίες του Αριστοφάνη στο σπίτι του Αγάθωνα για την νίκη του σε αγώνες τραγουδιού, έως τις εξομολογήσεις του Αλκιβιάδη για την αποτυχημένη του προσπάθεια να παρασύρει τον Σωκράτη σε ερωτική συνεύρεση. Λεπτομέρειες σχετικές άλλοτε.
Το έργο, όμως, που αποτελεί πραγματικό κομψοτέχνημα της ποιητικής ερωτικής τέχνης του Πλάτωνα είναι ο διάλογος Φαίδρος.
Ο Σωκράτης, ειρωνικός και αιώνιος θηρευτής των όμορφων νέων συναντά τον γοητευτικό Φαίδρο, καθώς επιστρέφει από μια διδασκαλία του ρήτορα Λυσία, που μίλησε επί πληρωμή για τον έρωτα. Ο πεπειραμένος Σωκράτης αφήνεται να παρασυρθεί σ’ ένα σκιερό τόπο από τον Φαίδρο και με κολακείες και κομψούς χαριεντισμούς κάνει τον νεαρό έφηβο να βγάλει το κείμενο του Λυσία από τον χιτώνα του.
Στο ρητορικό του λόγο ο Λυσίας με κομψά σχήματα λόγου υποστηρίζει ότι, δεν πρέπει οι νέοι ερωμένοι να παραδίδονται σε εραστές που είναι ερωτευμένοι, αλλά να αφήνονται σε ώριμους άνδρες, που δεν τους αγαπούν. Έτσι κερδίζουν περισσότερα. Ο Σωκράτης ακούει με προσοχή και αρχίζει να παίζει σαν τη γάτα με το ποντίκι, δίνοντας δυο εκδοχές για τον έρωτα τη μια αντίθετη από την άλλη, ως παλινωδία.
Ο τόπος του διαλόγου είναι μαγικός. Έχουν τα γυμνά πόδια τους αφήσει να τα χαϊδεύει το δροσερό νερό και ακούγεται το θρόισμα των φύλλων του πλατάνου που τους σκεπάζει και τα κελαηδήματα των πουλιών. Τι ακριβώς λέει ο μεγάλος φιλόσοφος ή τι βάζει ο Πλάτωνας στο στόμα του μεγάλου δασκάλου είναι από τις ωραιότερες και τις πιο εμπνευσμένες πλατωνικές θεωρίες για την ψυχή και τον λόγο.
Εδώ υπάρχει η περίφημη εικόνα του άρματος με τα δύο άλογα, που οδηγούνται από το λογιστικό. Έτσι έχουν το επιθυμητικό, το θυμοειδές και το λογιστικό που ελέγχει και επιτρέπει στην ψυχή να αντικρύσει τις περίφημες ιδέες, έναν παράδεισο ευτυχίας και γαλήνης. Επίσης, η υπεροχή του προφορικού λόγου έναντι του γραπτού που όσες φορές και να επιστρέψει ο Σωκράτης, που δεν έγραψε τίποτα, ο γραπτός λόγος επαναλαμβάνει πάντα τα ίδια.
Λεπτομέρειες σε επόμενη συνεργασία. Για τους περίεργους υπάρχει το πλατωνικό κείμενο: Πλάτωνος Φαίδρος, Μτφ., Επιμ., σχόλια Παναγιώτης Δόϊκας, Εκδ. Ζήτρος