Στην φετινή Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας η Τουρκία έδρεψε πολύτιμες δάφνες για την ίδια, με τον κ. Ερντογάν να εξελίσσεται σε έναν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της συνάντησης. Μετά τη θεαματική κυβίστησή του – πριν ακόμη φύγει για τη Λιθουανία – να ανακαλέσει το ΒΕΤΟ του ώστε να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ η Σουηδία, «αλώνισε» μόλις έφτασε στο Βίλνιους. Ό,τι ζήτησε το δέχθηκαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και εμφανίζεται πλέον πανίσχυρος ηγέτης αλλά και το «καλό παιδί» τους.
Με μια ισχυρότατη αεροπορική υπεροπλία με 900 πυραύλους, 40+80 φρεγάτες Belharra και τα αναβαθμισμένα F16 που τού υποσχέθηκαν οι ΗΠΑ, εύλογα γεννιέται το ερώτημα: Πού και εναντίον ποίων στοχεύει να χρησιμοποιήσει τόσον εξοπλισμό; Από ποιους απειλείται η Τουρκία, από την Ελλάδα ή την Κύπρο όταν γνωρίζει πως ποτέ δεν έδειξαν τέτοιες διαθέσεις εναντίον της; Αντίθετα γνωρίζει πως εκείνος έχει γίνει ο εφιάλτης που μας απειλεί νυχθημερόν.
Ο κ. Ερντογάν στην κοινή εμφάνισή του στις 12 του Ιούλη με τον Πρωθυπουργό μας, μπροστά στις κάμερες και με ένα σαρδόνιο και υποκριτικό χαμόγελο «διαβεβαίωνε» πως δήθεν «δεν ενδιαφέρεται να δημιουργεί εχθρούς αλλά να χτίζει φιλίες» και ακόμη «δεσμεύτηκε» πως τα F16 «δεν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσει εναντίον της Ελλάδας».
Προσποιούνταν δηλαδή τον ανήξερο για τις καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, για τις διεκδικήσεις δεκάδων νησιών μας, για το casus belli που έχει επιβάλλει η Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας και ισχύει μέχρι σήμερα διαπράττοντας διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ούτε βέβαια εγκατέλειψε η Άγκυρα ποτέ τον μεγαλομανή αναθεωρητισμό της για τη «Γαλάζια Πατρίδα».
Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε πολύ προσεχτικοί γιατί οι Τούρκοι δεν είναι «μπεσαλήδες», δε γνωρίζουν τι θα πει φιλία. Εκεί που κάνουν ένα βήμα μπροστά γυρίζουν δέκα πίσω. Απειλεί και εκβιάζει διαρκώς ο κ. Ερντογάν τους πάντες. Τους Έλληνες, το ΝΑΤΟ, τους Δυτικούς Συμμάχους, ΟΛΟΥΣ εκείνους που σήμερα τον έχουν φίλο και μπιστικό τους και ΟΛΟΥΣ τους χρησιμοποιεί για να πάρει με το ζόρι ΟΛΑ όσα θέλει. Γι’ αυτό και του προσέφεραν όσα ζήτησε στο Βίλνιους!
Όσο ο Τούρκος απειλεί και εκβιάζει, όσο τους πάει κόντρα τόσο εκείνοι του κάνουν τεμενάδες. Η Ελλάδα, όμως, και οι Έλληνες, που μας θεωρούν a-priori φίλους βολικούς και δεδομένους και τους λέμε πάντα ΝΑΙ, μένουμε διαρκώς μόνοι και εγκαταλελειμμένοι να ικετεύουμε λίγα ψήγματα ευσπλαχνίας! Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο ενδοτικοί, ας τους λέμε που και που και κανένα ΟΧΙ. Σε καλό θα μας βγει. Αυτά σε ό,τι αφορούν τη συμπεριφορά της Τουρκίας και τη φίλια αντιμετώπισή της από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τους Διεθνείς Οργανισμούς προς γνώση και συμμόρφωσή μας. Ας έρθουμε όμως τώρα και στα δικά μας θέματα.
Ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης σε ολόκληρη την πρώτη Κυβερνητική θητεία του και στη διάρκεια των δυο πρόσφατων προεκλογικών περιόδων διεμήνυε στη γείτονα, στον κ. Ερντογάν σε Ανατολή και Δύση και στους Διεθνείς Οργανισμούς πως: Η μοναδική διαφορά μας με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο· τίποτα παραπάνω και γι’ αυτό τιμήθηκε γενναιόδωρα απ’ τον Ελληνικό λαό.
Γιατί αυτή ήταν και παραμένει η ξεκάθαρη θέση της Ελλάδας και ουδείς Έλληνας πιστεύει πως θα υπάρξει ποτέ Πρωθυπουργός ο οποίος θα διαπραγματευθεί ή θα δεχθεί να αμφισβητηθεί η Εθνική Κυριαρχία και τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα ούτε κατ’ ελάχιστον. Ούτε θα δεχθεί ποτέ την περιφρόνηση ή την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, ή την παραβίαση του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. Αυτές είναι οι αρχές και τα πιστεύω της μέγιστης μερίδας των Ελλήνων.
Σε πρόσφατη, όμως, συνέντευξή του στην Αθήνα μετά την επιστροφή του από το Βίλνιους ο κ. Πρωθυπουργός απαντώντας σε δημοσιογράφο εξέφρασε την άποψη ότι «Είναι προς όφελος της Ελλάδας να επιλύσει με δίκαιο τρόπο και με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο τη μεγάλη διαφορά με την Τουρκία» και συνέχισε λέγοντας «Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί να συνεπάγεται κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις…».
Ήταν λοιπόν αναμενόμενο, η νέα αυτή τοποθέτησή του, περί υποχωρήσεων, να δημιουργήσει, και όντως δημιούργησε, δικαιολογημένες απορίες και ερωτήματα στους Έλληνες όπως:
α. Πρόκειται για αλλαγή στάσης της Κυβέρνησης και αν ναι ποιοι λόγοι την επέβαλαν;
β. Αν όχι, γιατί δεν ελέγοντο αυτά και προ των εκλογών;
γ. Σε τι συνίστανται και ποια θέματα θα αγγίζουν ή θα επηρεάζουν αυτές οι υποχωρήσεις μας;
δ. Θα είναι τελικά αυτές ωφέλιμες ή βλαπτικές στο μέλλον για τη Χώρα μας; Και τέλος
ε. Τι είδους, πόσο και ποιο θα είναι το κόστος τους για την Ελλάδα και τους Έλληνες; Ερωτήματα στα οποία η Κυβέρνηση καλείται και οφείλει να δώσει στη Βουλή και στους Έλληνες σαφείς και πειστικές απαντήσεις για να κλείσει μια και καλή τα στόματα των επικριτών της.
Ο Πρωθυπουργός έχει χτίσει με τους Έλληνες τόσο με την πρώτη κυβερνητική θητεία του όσο και με τις τελευταίες εκλογές μια ισχυρή και συμπαγή ως τώρα σχέση εμπιστοσύνης άξια των δυνατοτήτων του. Του έδωσαν και πάλι την αυτοδυναμία να εφαρμόσει με άνεση το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Δεν του έδωσαν όμως και λευκή επιταγή να αποφασίζει επί κρίσιμων Εθνικών θεμάτων χωρίς πρώτα να ενημερώνει τους πολίτες και δίχως να λαμβάνει την ρητή προς τούτο έγκρισή τους.
Οφείλει λοιπόν να τιμήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Η αλαζονεία και η αθέτηση των υπεσχημένων δεν αρμόζουν στη σχέση που με κόπο και μεράκι έχει δημιουργήσει με τους Έλληνες. Ας μην τους απογοητεύσει. Στην πορεία του ως τις επόμενες εκλογές, που είναι ακόμη μακριά, χρήσιμο για τον ίδιο και ωφέλιμο για τον τόπο και τους Έλληνες θα ήταν να θυμάται και πιστά να εφαρμόζει τη συμβουλή του Επίχαρμου «Εν γαρ τοις πόνοις αύξεται η πατρίς» και τον όρκο του Αθηναίων Εφήβων «…Την πατρίδα δε ουκ ελάσσω παραδώσω».
* Ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης είναι δικηγόρος επί τιμή